Van Puyvelde plaveit weg voor toekomstige coaches in China

Vier jaar duurde het avontuur van Chris Van Puyvelde (62) in China. Sinds vorige week maandag is hij terug in België. “Eindelijk zijn we opnieuw wat aangepast, de jetlag is weg. Dat heeft wel even geduurd.”

Van Puyvelde blikt vol trots terug op zijn periode in China, waar hij het voetbal op de internationale kaart probeerde te zetten. “We hebben vooral gewerkt aan de spelers- en trainersontwikkeling op lange termijn”, zegt hij. “Dat is de enige manier om het Chinese voetbal op niveau te brengen.

“Weet je, de bubbel is ginder de laatste jaren gebarsten. De clubs gaven te veel geld uit, covid kwam, de stadions waren leeg. Er was helemaal geen evenwicht meer. Dat voelde je aan alles.”

Uitgebluste vedetten

Een van de grootste uitdagingen is de ontwikkeling van jonge talenten en coaches, weet Van Puyvelde. “Want Chinezen willen meteen resultaat. Ze hebben dat geprobeerd door vedetten naar de Super League te halen, maar 90 procent van die spelers kwam voor het geld en had weinig meerwaarde. Marouane Fellaini wordt wel op handen gedragen binnen zijn ploeg, omdat hij hard werkt.”

Van Puyvelde heeft al die jaren zeer interactief gewerkt, vertelt hij. “Dat vergde een aanpassing van hen. Zij zijn het gewend om alles wat er wordt gezegd meteen uit te voeren. In voetbal mag je echter geen robot zijn en moet je je kunnen aanpassen. Ik zal het met een voorbeeld zeggen. Verlies je in China de bal na een dribbel, dan lijd je gezichtsverlies. Maar als voetballer moet je durven dribbelen, moet je durven je man op te zoeken. Balverlies hoeft niet erg te zijn. Die culturele omslag moesten ze maken en dat is goed gelukt.”

Van Puyvelde heeft zijn hart verloren aan China, zoveel is duidelijk. Dat hoor je aan hoe hij over het land praat. Warm, zonder een onvertogen woord. “Mijn jaren daar waren tof. Ik heb er heel hard van genoten. (lacht) Ik ben niet geïndoctrineerd, hoor. Maar wat we in Europa horen over China is niet altijd de waarheid. De mensen zijn heel respectvol. Het voetbal en de cultuur hebben me begeesterd. Of het nu in het noorden of het zuiden was, ik voelde mij overal welkom. China is een fantastisch land. Heel veilig ook. Ik heb er nog steeds een bankrekening en mijn Chinees telefoonnummer heb ik niet opgezegd. Je ziet: ik heb het land nog niet verlaten.”

Diverse aanbiedingen

Wat de toekomst betreft, laat Van Puyvelde alle opties open. Hij is niet gehaast, wil even tijd doorbrengen met familie en vrienden. “Ik heb onze kinderen en mijn kleinkind twee jaar niet gezien. Dat is lang, hé.”

Nochtans heeft hij al een paar aanbiedingen gehad uit binnen- en buitenland. “Ik stuur hen door naar mijn advocaat. Alles kan. Mijn netwerk in Azië is groot. Ik sluit trouwens niet uit dat ik terug aan de slag ga in China als consultant.

“Op een bepaald moment vroeg de bondsvoorzitter me of ik de nationale ploeg wilde trainen. Een lucratieve en leuke job. Maar ik weigerde. Iedereen die aan tafel zat schrok daarvan. In China zijn ze het niet gewend dat je neen zegt tegen iemand met die status. Ik heb die dag uitgelegd dat ik de bondscoach wilde ondersteunen. Mee op het veld gaan, instructies geven, hem op weg helpen. Toen heb ik enorm veel respect gekregen van de bondsmensen én van het trainersgild. Daarom schreef ik samen met mijn assistent Roy Pieters een handboek voor de Chinese coaches. Ik wil ze helpen om de volgende stap te zetten.

“En mijn toekomst? We zien wel waar die me uiteindelijk brengt. Het is aan mij om de juiste keuze te maken voor mezelf en mijn gezin.”