Van der Poel bereidt WK voor met zege op de Citadel van Namen

De Tour-de-France-ambiance was ver weg in het Belgische mijnstadje Blegny, waar de Grand Prix de Wallonie gisteren van start ging. Niettemin stond daar, in de onophoudelijke regen, een van de beste renners van de wereld aan de start: Mathieu van der Poel.

In mei en juli keek hij, ooit drager van zowel het roze als het geel, bij de ploegenpresentaties van eerst de Giro en daarna de Tour uit over een mensenzee in Boedapest en Kopenhagen. In Blegny stond hij met zijn zes ploeggenoten van Alpecin-Deceuninck op een bescheiden podium dat bevestigd is aan een bouwkeet op wielen.

Nadat de speaker zijn palmares had uitgeschreeuwd – twee keer Ronde van Vlaanderen, twee keer Dwars door Vlaanderen, een keer Amstel Gold Race en Strade Bianche, vier keer wereldkampioen veldrijden – en Van der Poel, de topfavoriet, zijn hand opstak, klonk op het pleintje, de Place Sainte-Gertrude, van onder de paraplu’s het hardste gejuich op van de dag. Maar het kwam uit weinig kelen.

Wat heeft de kopman van de Nederlandse mannenploeg bij het wereldkampioenschap op de weg in het Australische Wollongong op 25 september, te zoeken in Blegny? In een koers die nog maar een jaar geleden is gepromoveerd naar het tweede niveau? Het korte antwoord: Mathieu van der Poel moet wedstrijdritme opdoen voor dat WK.

Zijn concurrenten Wout van Aert en tweevoudig Tourwinnaar Tadej Pogacar, kopman van Slovenië, zijn al in Australië en hebben tegen elkaar gestreden op het hoogste niveau in Canada. Vlak voor het wereldkampioenschap worden daar steeds twee koersen gereden die, net als bij elk WK, over een pittig circuit worden uitgevochten met de nodige hoogtemeters.

De Grand Prix van Québec afgelopen vrijdag en die van Montréal afgelopen zondag zijn bijna even zware wedstrijden als Parijs-Roubaix en de Ronde van Vlaanderen. Deelname van de ploegen van het hoogste niveau is verplicht, dus het deelnemersveld is er altijd sterk. Van Aert concludeerde dat ‘Montréal’, waar hij tweede werd na Pogacar, wellicht zwaarder was dan Wollongong zal zijn. Beide favorieten zijn dan ook vol vertrouwen naar het WK afgereisd.

Alpecin koos er niet voor de dure tocht naar Canada te aanvaarden en daarom stond Mathieu Van der Poel, de vedette van die ploeg, in Blegny in de miezerende regen. De WK-voorbereiding van Van der Poel loopt langs dit soort koersen – ‘niet echt van WK-niveau’. Zaterdag volgt de laatste en dan heeft hij er vijf op zitten, waaronder twee Vlaamse kermiskoersen, die hij overigens allebei won. ‘Of het de goede route is, weet ik niet. Maar het was de enige die mogelijk was’, aldus Van der Poel.

Daardoor is het lastig te zeggen welke vorm van der Poel heeft ten opzichte van de andere toppers als hij volgende week zondag om kwart over tien ’s ochtends plaatselijke tijd vertrekt voor een van de langste WK-wegwedstrijden in jaren: 270 kilometer over ruim 4100 hoogtemeters. ‘Het zal een slijtageslag worden, zeker na de grens van de tweehonderd kilometer’, verwacht de Nederlandse bondscoach Koos Moerenhout. Aan zijn kopman twijfelt hij niet. ‘Mathieu heeft het in zich om heel snel in vorm te komen.’

‘Ik heb op het gemakje wat getraind de afgelopen weken’, vertelt Van der Poel in Blegny, ‘en de vorm is zeker goed.’ Dat maakt hij ook op uit de twee criteriums die hij won. ‘Iedere prof weet dat dat niet de makkelijkste koersen zijn. Ook niet om te winnen.’

Hij doet zijn best, zegt hij, om zo goed mogelijk voorbereid te zijn op het WK. Hoe hij dat in een koers als de Grand Prix de Wallonie aanpakt? ‘Zo aanvallend mogelijk koersen, er een lastige wedstrijd van maken. En ik moet het sowieso ook mezelf lastig maken.’

Dat pakte gisteren uitstekend voor hem uit. Van der Poel en zijn ploeg zijn de hele koers vooraan actief geweest wanneer de laatste steile kilometers omhoog naar de finish op de Citadel van Namen zich ontvouwen. In de laatste rechte lijn perst Van der Poel er een machtige sprint uit waarmee hij Biniam Girmay, een andere WK-kopman verslaat. In mei won Girmay nog de sprint van Van der Poel in de tiende etappe van de Giro. ‘Ik ben heel blij, maar voelde me eigenlijk de hele dag niet super’, zei de Nederlander meteen na de finish. ‘En het was echt wel een zware koers.’

Als hij louter naar zichzelf kijkt, is hij tevreden met zijn huidige vorm. ‘Maar of dat echt iets betekent richting WK, weet ik niet.’ De Sporza-commentatoren weten het wel. ‘Er is er eentje in vorm voor het WK’, stellen ze onomwonden na de zege in Namen. Hoe dan ook: als hij zou denken dat hij de wereldtitel niet kan winnen, dan zou hij niet gaan. En Van der Poel gaat dus wel.

Sterker: hij doet ook mee aan de gemengde ploegentijdrit op woensdag. ‘Om nog een laatste keer diep te gaan voor de wedstrijd van zondag.’ Geen twijfel wie dan de Nederlandse kopman is. ‘Dat ben ik sowieso. Het zal aan mijn benen die dag liggen hoe dat het gaat.’