Van der Haar denkt al sinds augustus aan WK: ‘Als je kans maakt op het podium, dan kun je ook winnen’

Het is een vreemde gewaarwording, een WK veldrijden in Amerika. Maar niet voor Van der Haar, met zijn dertig jaar een van de meest ervaren crossers die aan de start verschijnt. In 2013 stond hij al op het podium van het WK in Louisville, achter Sven Nys en Klaas Vantornout, die allebei al jaren met pensioen zijn.

Waar Van der Haar negen jaar geleden zonder verwachtingen naar Amerika vloog, droomt hij nu stiekem van de regenboogtrui. Waarom ook niet? De laatste acht wereldkampioenschappen werden gewonnen door Van der Poel of Van Aert, maar zondag zijn de twee giganten er niet bij. Op het EK, afgelopen november, ontbraken ze ook en wist Van der Haar zijn slag te slaan. In negen WK-deelnames bij de profs werd Van der Haar al twee keer derde en een keer tweede.

Misschien nog wel belangrijker: dit WK in Amerika zit al sinds de zomer bij Van der Haar in zijn hoofd.

“In augustus heb ik mijn doelen gesteld. Toen heb ik al gezegd: als er een kans is om een wereldtitel te pakken, dan is dat misschien dit seizoen. Want met een WK in Amerika bestaat de kans dat Van Aert en Van der Poel niet komen. Al geloofde toen niemand mij. Op een snel parcours, zoals hier, zijn er kansen op het podium. En als je kans maakt op het podium, dan kun je ook winnen.”

Hart op de tong

Het is geen grootspraak. Gewoon typisch Van der Haar. Hart op de tong en ervaring genoeg om te weten waar hij uit de voeten kan. “Er komen nog drie WK’s achter elkaar aan die mij moeten liggen. Deze in Fayetteville, daarna Hoogerheide en Tabor. Ik heb dus nog drie WK’s om mezelf helemaal uit elkaar te trekken om een keer wereldkampioen te worden. Met die gedachte ben ik begonnen aan mijn seizoen en mijn voorbereiding.”

Ondanks zijn Europese titel en dat de rood-wit-blauwe kampioenstrui ook bij hem thuis ligt, is Van der Haar niet de absolute topfavoriet. Die eer gaat naar Pidcock en Iserbyt. Maar de favorietenstatus zegt Van der Haar niet zo veel. “Ik heb niet het gevoel dat ik kan verliezen. Ik kan een slechte wedstrijd rijden, dat wel. Maar ik heb vooral het gevoel dat ik nog een trui kan winnen. Er zijn jongens met meer stress dan ik. Neem Iserbyt, die heeft een goed seizoen, maar heeft dit jaar nog geen kampioenschap gewonnen en zal meer nervositeit voelen dan ik.”