Vader Evenepoel: ‘Wie zegt dat Remco de Ronde van Vlaanderen niet aan kan?’

Elke vierkante centimeter ademt Remco Evenepoel (21) in café In de Rustberg: foto’s, trofeeën, gesigneerde shirts. Het is er gezellig druk. Wielertoeristen zoeken op het terras verpozing bij een biertje of een koffie, binnen gaan vier fervente kaarters vloekend op in hun spel. “Hier, koekentien!” En ja hoor, in een hoekje wordt het voorbije WK in sappig Schepdaals nog eens helemaal herreden. “Ik zeg aa: ’n onzen was ien van de beste”, besluit een van de kranige oudjes vigoureus. Zijn twee kompanen knikken driftig.

Wat vindt u zelf, mijnheer Evenepoel?

“Dat hij in zijn dienende rol perfect heeft gedaan wat van hem werd gevraagd. Hij bracht Wout van Aert en Jasper Stuyven in een zetel naar de finale. Voor de rest wil ik er liever niet te veel meer over kwijt, er is al meer dan genoeg de revue gepasseerd. We laten het achter ons en blikken vooruit.”

Hij heeft wel harten veroverd met zijn manier van koersen.

“Heroverd, beter gezegd.”

Tot in Portugal toe, waar hij zowaar een standbeeld kreeg op Alto da Fóia.

“Ja, wat een eer. Maar waarom uitgerekend hij? Er hebben toch nog anderen gewonnen op die berg in de Ronde van de Algarve? Het was een beslissing van de lokale burgemeester blijkbaar. Ik dacht eerst dat het om te lachen was. Remco kreeg een mail: of hij naar de inhuldiging kon komen op zaterdag 25 september. ‘Dank voor de uitnodiging. Maar ik kan helaas niet, omdat ik ’s anderendaags het WK rijd’, stuurde hij beleefd terug. (lacht) Die burgemeester begreep dat niet.”

Uw zoon verdeelt de wielerfans in twee kampen: je houdt van hem of je haat hem. Het kamp van de aanhangers lijkt wel talrijk en zeer fervent.

“Ik merkte het onlangs nog op het EK in Trento. Daar scandeerden zelfs fans van Sonny Colbrelli zijn naam. ‘Remco, Remco!’ Supercontent waren ze dat hij samen met hún renner naar de streep was gereden. Mocht Colbrelli verloren hebben, was het misschien anders geweest. Soit, tegenstanders zullen er altijd zijn. Dat is zoals met Anderlecht en Club Brugge. Je hebt pro’s en contra’s.”

Was het toch nodig om een beetje aan ‘klantenbinding’ te doen?

“Misschien moest hij zijn pr wel wat verzorgen, ja. Het beeld dat in de week voor het WK van hem werd opgehangen, was fout. Hij kan zich dus wel degelijk wegcijferen in het belang van de ploeg. Dat had hij twee jaar geleden, op het WK in Yorkshire, al spontaan gedaan voor Philippe Gilbert. Terwijl hij daar wél zijn eigen kans mocht gaan. Ook bij Deceuninck-QuickStep gebeurt het regelmatig. Vorige week zaterdag nog, in de Ronde van Emilië, voor João Almeida.”

U verwijst nu naar de kritiek van Eddy Merckx. ‘Remco rijdt vooral voor zichzelf’, zei hij. Hebt u hem nog gehoord sinds het WK?

“Neen. Hij zal ook wel zijn eergevoel hebben, zeker? Het is en blijft nog altijd Eddy Merckx, hé.”

Is er iets gebroken tussen jullie?

“Het respect voor de familie Merckx blijft intact. Speelt bij hem nog enige rancune door de situatie waarin we destijds verzeild zijn geraakt? Remco kon na zijn juniorenperiode naar de ploeg van Axel Merckx maar kwam uiteindelijk bij Patrick Lefevere terecht. Ik weet nog dat Patrick Axel toen heeft proberen te bellen om zijn beslissing mee te delen, maar door het uurverschil met Canada kreeg hij hem niet meteen aan de lijn. Daags nadien raakte het bekend. Ik begrijp volkomen dat dat enige ontgoocheling teweegbracht. Maar Axel heeft zelf al eens gezegd dat hij in Remco’s plaats exact hetzelfde zou hebben gedaan.”

Vandaag, ruim een jaar na zijn zware crash, keert hij terug naar de Ronde van Lombardije. Dat zal raar aanvoelen.

“Vorige keer kon hij die wedstrijd precies niet verliezen. Al die drukte rond Remco, dat enthousiasme van het publiek, RCS-directeur Mauro Vegni die speciaal naar ons toekwam… Terwijl wij gewoon de koers wilden zien. Het leek alsof Remco meteen dat podium op kon in Como.

“‘Er is iets’, zei (moeder) Agna plots. Ze had een slecht voorgevoel. Voor hetzelfde geld hadden we drie uur later nooit meer over onze zoon moeten praten. Dan besef je pas van: ow.

“Je zit zodanig in die flow. Het berenwerk dat Dries Devenyns voor hem opknapte op de Sormano. Hoe zelfzeker hij daar naar boven reed. Supersterk was hij. Tot die afdaling.”

De Sormano zit dit jaar niet in het parcours. Remco ziet ook af van zijn plan om er op training toch even naartoe te fietsen.

“Het feit dat hij dat zag zitten toont aan dat de cirkel voor hem rond is en dat hij die zwarte bladzijde definitief wil omslaan. Dan doen wij ook.”

Kan hij winnen?

“Dat denk ik wel, ja.”

Wordt Julian Alaphilippe een mede- of een tegenstander?

“Medestander. Zo werkt The Wolfpack. Als er maar een van hen wint. Dat zag je ook in de Druivenkoers, waar de wereldkampioen en Asgreen afstopten voor Remco. Omdat ze weten: hij zou dat ook voor ons doen, in alle omstandigheden. Dat is de filosofie van die ploeg. Je neemt daar vrede mee of niet. Iedereen gaat voor elkaar door het vuur, van de simpelste autowasser over renners, verzorgers, mecaniciens tot de CEO zelf.

“Het is wat die aanbiedingen van andere teams bij Remco deed afketsen op een muur. ‘Wat moet ik daar in godsnaam gaan doen?’, vroeg hij zich luidop af. ‘Papa’, zei hij me letterlijk, ‘als ik nu wegga valt het hele team uit elkaar. Ik kan die mens (Lefevere, JDK) toch niet laten vallen? Ik heb daar wel een fiets van gekregen, hé.’ (geamuseerd) Dát was zijn argument. In het begin van zijn carrière had hij een fiets van Decathlon, omdat hij de mijne kapot had gereden. Een fiets van twintig kilo die hij plots ingeruild zag voor een van acht kilo, dat was natuurlijk een serieus verschil.”

Zelf koestert hij geen sportief revanchegevoel na wat hem vorig jaar is overkomen.

“Tuurlijk niet. Zijn seizoen is nu al meer dan geslaagd. Acht overwinningen. BK tijdrijden: zilver. BK weg: brons. EK tijdrijden: brons. EK wegrit: zilver. WK tijdrijden: brons. Vijf medailles op zes kampioenschappen, wie kan dat zeggen op 21-jarige leeftijd? Dit hadden we bij het begin van het jaar niet durven dromen. Toen zat hij nog niet eens op een fiets. Pas in maart is hij beginnen te trainen.

“September, heb ik me altijd voorgehouden, dán zou hij opnieuw presteren. Niet eerder. Het equivalent van een gemiste winter had hij nodig. Op een halve maand na klopte die redenering ook. Oké, hij amuseerde zich in juni met Cavendish al wel in de Baloise Belgium Tour. Maar pas toen Lefevere na de Olympische Spelen zei ‘Stop, genoeg. Wat komt, dat komt. Lukt het niet, dan is het maar voor 2022' heeft hij alles losgelaten en is het beginnen te draaien.”

Heeft hij zelf getwijfeld?

“Aanvankelijk wel. ‘Oei, ga ik het nog kunnen, wat ik vóór mijn val in Lombardije kon?’, spookte het na de Giro door zijn hoofd. In die periode is vooral Agna als mama op mentaal vlak heel belangrijk voor hem geweest. Zelf wist hij het gewoon niet. Begrijpelijk. Er werd van alles over hem gezegd en geschreven. In de zin van: zie je wel, hij kan het niet. Op den duur ga je dat ook geloven. Als ze elke dag opnieuw beweren dat je niet met de auto kunt rijden, komt er een moment dat je het stuur overlaat aan je vrouw en zegt: ‘Het is waar, ze hebben gelijk.’”

Hoe groot zal de kracht van een goede, zorgenloze winter straks zijn?

“Enorm. Na Lombardije heeft hij nog drie dagen verplichtingen met de ploeg. ‘En trek dan maar tien dagen op vakantie, samen met Oumi’, hebben we hem gezegd. ‘Sluit je af, zet die koers uit je hoofd, geniet met jullie tweetjes en trek je voor de rest niks aan.’ Wij regelen ondertussen wel de laatste formaliteiten voor zijn appartement in Calpe. Als hij terugkeert, zal alles klaarstaan voor de winter. In Spanje kan hij rustig leven en trainen. Het is wat hij zelf wil.”

Het plan bestond om hem eens met een ervaren racepiloot het circuit op te sturen. Wordt dat de komende maanden uitgevoerd?

“Geen idee. Misschien een keer voor de fun. Maar wat was het allemaal? Hij kan niet dalen. Hij kan niet sturen. In feite, als je het allemaal moet geloven, kan hij niet met een fiets rijden. Niks. Maar wie kwam op het EK in Trento na de afdaling van Monte Bondone in het spoor van Marc Hirschi als derde beneden? Sorry, Primoz Roglic valt vaker dan hij, hoor. Er wordt van alles gecreëerd dat er totaal niet is.”

Hoe meer hij koerst, hoe beter hij wordt. Is dat de voornaamste les die hij meeneemt naar 2022?

(knikt) “Dat hebben ze bij de ploeg ook ingezien. Het wordt effectief een belangrijk gegeven naar volgend seizoen toe. Vergis je niet: Remco heeft een topbegeleiding. Maar ook voor coach Koen Pelgrim en co. is dit nog één grote zoektocht naar wat het best voor hem werkt. In zijn debuutjaar hebben ze het wat aangekeken. Logisch. Vorig jaar zijn ze door de coronasituatie een stuk in zijn ontwikkelingsproces ‘kwijtgespeeld’. En toen kwam de val. Niet simpel allemaal. Maar stilaan weten hij en de ploeg wel perfect wat ze moeten doen. Wij mengen ons daar niet meer in.”

Wordt er in 2022 opnieuw georiënteerd op het groterondewerk?

“Wellicht, ja. Maar wie zegt dat hij bijvoorbeeld de Ronde van Vlaanderen niet aan kan?”

Schuilt er een klassieke topcoureur in uw zoon?

“Er zijn alleszins referenties die dat doen vermoeden zoals de openingsrit in de Baloise Belgium Tour, de Druivenkoers en de Brussels Cycling Classic. Zijn enige nadeel: hij moet solo finishen. Maar in een klassieker is dat misschien wel mogelijk.

“De andere vraag is: wint hij ooit een grote ronde? De waarden die hij laat optekenen wijzen uit dat het mogelijk moet zijn. Maar een exacte wetenschap is het niet. Niemand die het op dit moment met stellige zekerheid kan zeggen. Een ronde van een week, tien dagen: oké, dat kan hij aan. Maar Giro, Tour, Vuelta? Daar komt zoveel meer bij kijken. Laat hem dat maar rustig ontdekken. Het is vooral niet aan ons om hem extra druk op te leggen en hem te vergelijken met Pogacar, Bernal, Roglic of andere supertalenten als Pidcock en Hirschi. Kijk maar eens hoe moeilijk díé het dit jaar had. Het zijn allemaal maar mensen, hé. Ook Remco.”

Ronde van Lombardije, vanaf 13.35 uur op VTM