Union klopt Genk na strafschop in honderdste minuut

Het stadion ontplofte, ook al zat er geen kat. Zo fel vierden ze bij Union de late goal van Dante Vanzeir, uitgerekend tegen zijn jeugdliefde Racing Genk. Het sprookje van Union gaat verder.

Het surrealisme voorbij, de slotfase van Union-Genk. Uit de duisternis van het Dudenpark stijgt een oorverdovend kabaal op. Honderden Unionisten volgden de wedstrijd achter gesloten deuren verscholen achter de bomen. Honderd minuten waren er al weggetikt toen Dante Vanzeir zich achter de bal zette en klaar was om twee vliegen in één klap te slaan. Uitgerekend hij telde zijn ex-club Racing Genk uit voor play-off 1 en met die strafschopgoal zette hij zijn huidige club Union op een comfortabele voorsprong van negen punten op dichtste achtervolger Club Brugge.

“Het moeten zowat de gekste vijf minuten uit mijn carrière geweest zijn”, zei de 23-jarige international, terwijl hij nog volop in de emoties van het moment zat. “Mooier had ik het echt niet kunnen dromen. De scheidsrechter had me gezegd dat hij meteen na de strafschop zou affluiten. Ik wist dat het alles of niets zou zijn. We hebben een beurtrol voor het trappen van de strafschoppen, maar ik wilde absoluut mijn verantwoordelijkheid nemen, ik had er vertrouwen in. Het was ook fantastisch om toch te kunnen vieren met de fans, ook al stonden ze vijftig meter verder in de bossen. Hopelijk zijn ze er tegen Anderlecht weer bij.”

Vanzeir klopte zijn ex-ploegmakker Vandevoordt. “Ik ken Maarten vooral van bij de beloften, op het moment dat ik in Genk vertrok, stootte hij door naar de A-kern. Ik had al wel wat strafschoppen tegen hem getrapt op training, maar ik heb me door niets laten beïnvloeden. Ik kan dat wel, me afsluiten van alles wat rond mij gebeurt op zo’n belangrijk moment. Het was enkel ik, die bal en de goal.”

Vandevoordt was kansloos en Vanzeir trok nog één finaal spurtje richting Brusselse dug-out. Recht in de armen van Felice Mazzu. “Jullie weten allemaal dat het voor ons allebei een speciale wedstrijd was gezien ons verleden. Hij riep allerlei dingen in mijn oor, maar ik verstond er niets van. Hij was net als de rest gewoon door het dolle heen. Ik denk niet dat ik ooit al zoveel emoties heb gevoeld na een wedstrijd als vanavond.”

Het werd dus nog maar eens alles voor Union, het sprookjesseizoen blijft verder duren. Waar dit eindigt? Geen idee, durft u het zeggen?

Dat Vanzeir dit kunstje uitgerekend tegen zijn Genkse jeugdliefde flikte, maakte het voor hem speciaal, maar van enig leedvermaak geen spoor. “Zo zit ik ook niet in elkaar”, zei hij. “Ik heb mooie momenten beleefd bij Genk. Ik had het graag anders zien lopen, maar ik ben blij met waar ik nu sta in mijn carrière. Die euforie van een doelpunt en een overwinning na een lange zware match is voor mij belangrijker dan de tegenstander. Of het nu tegen Anderlecht, Genk of Standard was, gevierd had ik sowieso. Het was een wedstrijd die voor mij alle kanten op kon in die slotfase vandaag. Ook Genk kreeg nog kansen.”

Vanzeir had ook oog voor het bredere plaatje en had zijn blik al op het klassement laten vallen. Door de puntendeling van Club Brugge bij Standard wist Union dat het kon uitlopen tot negen punten op Club. “Ja, maar ik denk dat we vooral naar onszelf moeten kijken. Hoe dichter we bij het einde komen, hoe spannender het natuurlijk wordt. De druk ligt bij de achtervolgers. Ik denk niet dat de Champions play-offs ons nog kunnen ontsnappen, daarvoor zou het al heel gek moeten lopen. Roepen dat we kampioen zullen worden, dat gaan wij niet doen. Voor de ploegen die achter ons komen is het bijna een must om de titel te pakken, wij zijn ambitieus, maar er is geen druk. Maar als de kans zich voordoet, gaan we het natuurlijk ook niet laten liggen.”

Over een dikke week zullen ze bij Union weten waar ze aan toe zijn. Met uitwedstrijden bij Club Brugge en Antwerp en tussendoor de Brusselse derby tegen Anderlecht in het eigen Dudenpark staat Union voor een geweldig drieluik. “Met Genk is de eerste horde genomen, nu wachten ons nog drie fantastische uitdagingen. Dit zijn de wedstrijden waar ik voor leef.”