Uitgerangeerd in België? Dan turnt Motten gewoon voor Georgië

Als het niet anders kon, dan zou Dorien Motten naar Georgië zijn verhuisd, ook al heeft ze nog maar pas een woning gekocht in Bilzen. Dat bleek niet nodig, maar het zegt veel over wat de 31-jarige gymnaste voor haar sport over heeft. Ze gaf er zelfs haar job als dierenarts voor op. Te riskant, legt ze uit. “Ik had al eens voor dat een kat in mijn pols beet, tot op de pees. Ik moest tien dagen antibiotica nemen. Dan train je niet goed.”

Negen jaar, zo lang is het geleden dat Motten op een EK stond. In Sofia maakte ze in 2014 deel uit van de Belgische selectie. Een jaar later mocht ze ook naar het WK, maar later verdween ze van de radar. Het klikte niet met de nationale trainers Marjorie Heuls en Yves Kieffer en Motten besliste om niet meer in Gent te trainen. Toen in de zomer van 2020 het turnschandaal losbarstte, wilde ze niet meer zwijgen. Ook zij getuigde over grensoverschrijdend gedrag binnen de Gentse topsportwerking.

“Ik heb daar nog geen seconde spijt van gehad”, zegt ze nadrukkelijk. “Ik wist dat ik daarna nooit meer een kans zou maken om voor België uit te komen, maar ik had dat toch al opgegeven. Bovendien wilde ik mijn recht van spreken niet opofferen voor een selectie. Als ik met mijn verhaal de situatie kon verbeteren voor kleine meisjes die naar mij opkeken, dan was het me dat waard.”

Test in Tbilisi

Motten was uitgerangeerd in eigen land, maar kwam met Stuttgart wel nog uit in internationale competities. “Overal spraken coaches me aan: ‘Verander toch van nationaliteit.’ Acht jaar terug deed een Nederlandse trainer me dat voorstel. Maar dat leek me zo onmogelijk en langdradig.”

Vorig jaar overtuigde een Zweedse coach haar om contact op te nemen met Georgië. Motten: “Ik twijfelde, maar heb dan toch een mailtje gestuurd: ‘Ik ben Dorien, dit zijn mijn resultaten en dit zijn video’s van mij.’ De dag erna kreeg ik al antwoord: ‘We want you. Met jou gaan we naar de Spelen!’”

Twee weken later stond ze in Tbilisi voor een test. “Ik moest bewijzen dat ik dat nieuwe paspoort waard was, het werd me niet zomaar in de schoot geworpen. Zelfs de president moest zich over het dossier buigen.”

Sinds december is ze in het bezit van de dubbele nationaliteit. Dat betekent dat ze in april op het EK voor Georgië kan uitkomen en over een jaar misschien op de Spelen staat. “Dat zou de max zijn, maar ik heb er geen prioriteit van gemaakt. In België had ik er wel een doel van gemaakt, maar ik heb er geen prettig gevoel aan overgehouden. Daarom is het nu geen obsessie. Haal ik Parijs: geweldig. En anders is het voor 2028.”

Dan zal Motten 37 jaar zijn. Bejaard in turntermen. Ze lacht. “De turnhal is mijn happy place. Elke keer dat ik aan stoppen dacht, bekroop me het gevoel: ik ben er niet klaar voor. Waarom zou ik ook, zolang ik het fysiek aankan? Mijn job kan ik mijn hele leven uitoefenen, turnen kan alleen nu.”

Rancune is er niet, besluit Motten. “Ik ga niet natrappen of er een wraakactie van maken. Al ben ik toch wel wat bang als ik straks Heuls en Kieffer ga kruisen op het EK. Maar ik heb niks verkeerds gedaan.”