Tsjechië dompelt Oranje-legioen in diepe rouw

De weg naar de halve finale lag helemaal open, maar de Tsjechen barricadeerden hem vakkundig. Nederland strandde roemloos in de achtste finale van het EK zonder een doelpoging tussen de palen. Ondanks een groeiende vormcurve verslikte Oranje zich gruwelijk in een stevig Tsjechisch blok zonder uitblinkers. ‘Een ongelofelijke kater’, klonk het bij Frank de Boer.

Er zaten 27 seconden tussen Nederlandse hoop en wanhoop in de Puskas Arena. Aan de ene kant miste Donyell Malen een dot van een kans en in de tegenaanval die volgde ging het licht bij De Ligt heel even uit. De verdediger van Juventus, die voor rust nog twee cruciale interventies deed, gleed weg en grabbelde in een reflex naar de bal. Zo belette hij Schick de weg naar doel. De VAR overtuigde ref Karasev om zijn initiële gele kaart om te zetten in rood. “Dat mag me eigenlijk niet overkomen”, sprak De Ligt achteraf. “We hadden alles onder controle. Ik mag die bal niet laten stuiteren en voel me heel erg verantwoordelijk.”

Tsjechië beperkte zich tot dat moment vooral tot verdedigen, maar greep nadien Nederland bij de keel en kneep die hard dicht. Frenkie de Jong kon zelfs op geen enkel moment meer rust in het elftal brengen. Holes en Schick presenteerden Nederland de gepeperde rekening. De Boer probeerde wel wat, maar het inbrengen van Promes voor de gevaarlijke Malen leverde hem een flinke portie kritiek op. Ook met Weghorst, Berghuis en Timber kon hij het tij niet meer keren. Einde EK dus voor Nederland.

De frons waar De Boer het EK mee begon, had nochtans plaats gemaakt voor een speelse glimlach. Vooraf zag hij het helemaal zitten. “Als we de halve finale halen, hebben we het goed gedaan, maar we willen de finale winnen”, sprak hij zaterdag nog. Die ambitie werd gefnuikt door een Tsjechië dat eigenlijk geen enkele toonaangevende speler heeft, maar gewoon teert op een collectief blok. De stemming bij De Boer was dan ook helemaal omgeslagen na de aftocht in Boedapest. De speelse lach was ver weg, de frons weer helemaal terug. “Dit zadelt ons met een ongelooflijke kater op en het gaat nog even duren voor die slijt. Het was niet goed genoeg, anders gingen we door. Of ik nog aan moet blijven? Daar hoef ik nog geen antwoord op te geven.”

Het begon allemaal al met een erg rommelige aanloop in Portugal, bezaaid met schoonheidsfoutjes. Een oefenduel tegen Schotland werd maar net geen blamage. Ook tegen Georgië zat er te weinig lijn in het spel. De 5-3-2 waar De Boer voluit voor koos, werd toen langs alle kanten in twijfel getrokken. De groepsfase maakte toch enthousiasme los. Oranje pakte 9 op 9 en scoorde acht goals. Het geloof groeide en toen bleek dat Oranje met Tsjechië een op papier gunstige tegenstander stond te wachten en ook in de kwartfinale zeker mogelijkheden lagen, kwam de Oranje-gekte alsnog van de grond. Met tienduizenden zakten ze naar Boedapest af. Daar volgde de ontnuchtering.

De Ligt als zondebok bestempelen gaat te ver. De Jong die niet thuis gaf tegen de Tsjechen was ook geen doorslaggevende factor. Kapitein Wijnaldum bracht het niet, maar zij gingen stuk voor stuk strijdend ten onder. Iets wat je van Memphis Depay niet kan zeggen. De man waar heel Nederland – De Boer inclusief – vooraf op rekende, speelde een zoutloos toernooi. Hij moest Oranje naar glorie leiden. De leeuw die op zijn rug vereeuwigd is, staat in schril contrast met hoe hij als hyena nooit echt in het zonlicht trad. Hij brulde noch klauwde. Op geen enkel moment voerde Depay de forcing.

Misschien is het wel tekenend, maar Denzel Dumfries kan wel terugkijken op een sterk EK. Ondanks zijn ‘harde voeten’ stal hij de show met zijn rushes en onverzettelijkheid. Oranje mag er dan uit liggen, de naam van Dumfries staat nu al gebeiteld als rechtsachter in het team van dit toernooi. Ook hij moest afdruipen, maar hij vatte het wel nog een keer goed samen. “Dit is een keiharde klap in ons gezicht. Dit was ondermaats. We hadden hier niet op gerekend, maar het is nu eenmaal de realiteit”, besloot Dumfries.