Titels bezit Thiam in overvloed, nu nog het puntenrecord

“Je hebt het wel over Nafi Thiam.” De Nederlandse Anouk Vetter sprak de naam vol ontzag uit toen ze in juli op het WK genoegen moest nemen met zilver, net als op de Spelen een jaar eerder. “Het is geen schande om van haar te verliezen.”

Het zegt veel over het statuut van Thiam (28). De Naamse heerst al meer dan zes jaar over de zevenkamp. De enige die haar sinds Rio 2016 wist te verslaan, was Katarina Johnson-Thompson op het WK 2019. Inmiddels vormt de Britse geen bedreiging meer. Als Thiam nog ergens voor vreest, dan wel voor een blessure. “Als atleet maak je jezelf wijs dat het de anderen zijn die kwetsbaar zijn. Tot het jezelf overkomt.”

Na Tokio had Thiam een lange break ingelast. Pas in november meldde ze zich bij Roger Lespagnard voor de trainingen. In januari, tijdens de winterstage op Tenerife, klaagde Thiam over pijn in haar rug. Lespagnard kon niet anders dan zijn trainingen aanpassen. “Mijn mailbox ontplofte met medisch advies van haar dokters”, vertelt de Luikse coach. “Ik heb me aan hun richtlijnen gehouden, met als resultaat dat Nafi maar de helft kon doen van wat ik had gepland. Vooral haar krachttrainingen leden eronder. Dat maakte dat ze tijdens het WK in elk onderdeel 3 tot 4 procent minder sterk was dan anders.”

Begin mei klonk het nogal onheilspellend. Thiam had het over een vicieuze pijncirkel en twijfels omtrent het WK en EK in de zomer.

Volledige focus

Thiam haalde het WK in Eugene en dacht maar aan één zaak: de wereldtitel heroveren. Al het overige was hinderlijke afleiding. Zoals het opgelegde vragenrondje met de pers. In minder dan zes minuten handelde ze de formaliteit af. “Ik voel me goed en ben sereen.”

Ze knalde er meteen op los. Persoonlijk record op de 100 meter horden en dan een beste seizoensprestatie (1,95 meter) in het hoogspringen. Lespagnard: “Na twee proeven wist ik al dat Nafi zou winnen. Het was van het WK 2019 geleden dat ze nog zo goed sprong. Het was duidelijk dat ze in vorm was en het zelfvertrouwen had herwonnen dat ze in de winter kwijt was.”

Thiam sloot dag één af als leider. Ze lag zelfs op schema om het Europese record (7.032 punten), dat al vijftien jaar op de tabellen staat, te verbeteren. Maar dat zat er niet in omdat haar speerwerpen niet goed genoeg was. Vetter sloeg toe en nam zelfs de leiding over. Voor het eerst was Thiam niet de prooi maar de jager. Het was een rol die ze met glans vervulde. Op de afsluitende 800 meter liep Thiam haar Hollandse uitdager in de vernieling. Ze won het goud met 6.947 punten, haar beste score ooit op een kampioenschap.

Geen waterval van tranen zoals in Tokio dit keer, wel een voldane glimlach tijdens de interviews. Na twee olympische titels nu ook een tweede wereldtitel: alleen icoon Jackie Joyner-Kersee deed het haar voor.

Weinig rust

Veel tijd om te genieten was er niet want voor het eerst in de geschiedenis vielen het WK en EK atletiek samen in de zomer. Thiam had na Eugene welgeteld één maand om zich op te laden voor het EK in München, waar ze haar titel uit 2018 wilde verlengen.

In München liep Thiam er ontspannen bij. Ze legde uit dat ze eens zonder druk aan een kampioenschap kon beginnen. “Wie weet resulteert dat in een verrassing.”

Bij de derde proef, het kogelstoten, begon de motor te sputteren. Een blessure aan de teen hielp ook al niet. Thiam leidde wel comfortabel in de stand, maar een monsterscore zat er niet in. “Na het verspringen wist ik hoe laat het was”, zegt Lespagnard. “Dat leek nergens op. En dan smeet ze die eerste poging bij het speerwerpen buiten. Het is duidelijk dat de vermoeidheid haar tol eiste. Al een geluk dat haar voorsprong zo groot was en ze in de 800 meter niets moest forceren.”

Op klasse en routine klaarde Thiam de klus. Wat een jaar! Een grandslam aan titels, voor de tweede keer al in haar carrière. Wat kan ze nu nog bereiken?

Afscheid Lespagnard

Nog geen enkele heptatlete won drie olympische titels. “Het zou toch fantastisch zijn als ik acht jaar na Rio weer op het podium sta”, geeft ze aan. Maar wat vooral in haar hoofd speelt zijn puntenrecords.

Thiam zag het haar niet meer doen met Lespagnard. Als ze haar grenzen wil verleggen, dan heeft ze nieuwe impulsen nodig, zo redeneerde ze. Op 11 oktober gaf ze het slechte nieuws aan de Luikse trainer met wie ze al veertien jaar samenwerkte. Lespagnard had het niet zien aankomen. De schema’s die hij voor 2023 en 2024 had opgesteld, borg hij weer op in zijn farde.

Twee weken later kondigde Thiam aan dat Michael Van der Plaetsen haar voortaan zal begeleiden. Hij heeft ervaring als trainer van zijn broer Thomas, die in 2016 EK-goud won in de tienkamp, maar een wereldster als Thiam kreeg hij nog nooit in handen. Ze zijn momenteel aan de slag in Zuid-Afrika.

Op 3 december won Thiam voor de negende keer de Gouden Spike. Haar moeder mocht de prijs ophalen in Mechelen. “Wat Nafi vooral niet wil, is dat ze stagneert”, zei ze aan de pers. “Als je al zoveel hebt bereikt in je carrière als zij, dan bestaat het gevaar dat je het plezier verliest, dat het je niet meer interesseert. Nafi zag wel een nieuwe uitdaging. Zelfs al leidt dat niet tot het resultaat waar de hele wereld op hoopt, dan nog zal het voor haar verrijkend zijn geweest.”