Terugblik op het gestrande huwelijk van Club Brugge en Carl Hoefkens

Vier keer zette het bestuur de boel op scherp, de vijfde keer was er voor Carl Hoefkens te veel aan. Een terugblik op het hobbelige en deels ondankbare parcours van de jonge coach, in de steek gelaten door zijn spelersgroep. Bejubeld door heel Europa na het exploot in de Champions League, maar finaal kop van Jut en door een deel van de aanhang zélfs zijn eigen huis uit gejaagd.

Terug naar half mei dit jaar. Daags na de officiële aanstelling van Alfred Schreuder bij Ajax, hint Het Laatste Nieuws op Carl Hoefkens als kandidaat-hoofdtrainer bij Club Brugge. Ten tijde van de titelwedstrijd op Antwerp is de assistent-coach een reële piste in de bestuurskamer. Hij staat tijdens de play-offs ook steeds vaker voor de dug-out. “Carl is wat ons betreft de juiste man op het juiste moment”, klinkt het tien dagen later bij CEO Vincent Mannaert wanneer Hoefkens voorgesteld wordt. “Hij kent de club en onze structuur als geen ander en is een gepassioneerde winnaar.”

De perceptie rondom de aanstelling is vanaf dag één tweeledig. Uiteindelijk zal daar tot op vandaag geen verandering in komen. Hoefkens is enerzijds een kind van het huis, de belichaming van ‘No Sweat/No Glory’ ook. Hoefkens is anderzijds een coach zonder ervaring als T1, laat staan binnen een absolute topclub - ook al kent hij die van buiten en van buiten. “Voor mij is er in se niets veranderd”, klinkt het in de aanloop van het nieuwe seizoen. Hoefkens is niet het minst onder de indruk. Al komt daar snel verandering in.

Club pakt de Supercup tegen Gent en wint gevleid van KRC Genk, één week later gaat blauw-zwart in Eupen evenwel zonder enige beleving of ideeën plat op de buik. Thuis tegen Zulte Waregem blijft blauw-zwart steken op een 1-1-gelijkspel. “De match tegen OHL is belangrijker voor Hoefkens dan voor Club”, weet Marc Degryse in de aanloop van een eerste sleutelmatch. Dat klopt - het bestuur maakt de staf vroeg in het seizoen duidelijk dat er móet gewonnen worden in Leuven - de bazen luiden een eerste keer de alarmbel.

Tot op vandaag viel Hoefkens nóóit uit zijn rol, behoudens die ene persconferentie voor OHL waarop hij een nerveuze indruk maakte. Eind goed, al goed - de Bruggelingen zetten orde op zaken aan Den Dreef (0-3). Hoefkens scoort punten bij de fans en het bestuur.

Wat volgt is geenszins te vergelijken met de slappe seizoensstart, of de slechte reeks vanaf eind oktober die uiteindelijk tot het ontslag van Hoefkens heeft geleid. Club pakt vanaf half augustus 15 op 15 in de competitie én 6 op 6 in de Champions League. De coach haalt zijn gelijk, Hoefkens’ aanstelling blijkt dan toch een schot in de roos. Na de 0-4 in Porto is de feestvreugde groot in alle geledingen van de club, waar niemand intussen nog twijfelt aan Hoefkens: “Een fantastische prestatie van de staf”, aldus Mannaert. “De eerste maanden waren moeilijk, maar de ploeg begrijpt nu waar hij naartoe wil.”

Na Porto eisen het exploot in de Champions League en het drukke programma stilaan hun tol. Nederlagen tegen Westerlo en Standard, maar wel een fenomenale 2-0-zege tegen Atlético. Eens de kwalificatie voor de tweede ronde vervolgens in Madrid wordt veiliggesteld, wint Club ook nog van Anderlecht en STVV. Maar vanaf dat moment gaat het alleen maar bergaf. Op Union incasseert blauw-zwart een mentale tik - tegen tien man geeft ze een 0-2-voorsprong uit handen.

Een klap voor de spelersgroep, die vanaf dat moment nooit meer zal overlopen van zelfvertrouwen. Na de 0-4 tegen Porto is het bestuur not amused. Wat volgt zijn een moeizame 4-2-zege tegen KVO, een enigszins teleurstellende 0-0 in Leverkusen en een 2-0-nederlaag op Gent. In de Ghelamco Arena valt de ontreddering bij de spelers op na afloop. Patro Eisden uit brengt geen beterschap. Hoe hard Hoefkens en zijn mannen rond die tijd ook ontkennen dat Club in een dip zit, goed of overtuigend is het in ieder geval allemaal niet.

Voor de kraker tegen Antwerp, de laatste match voor de break, luidt het bestuur opnieuw de alarmbel. Het moet erop zijn tegen Antwerp. Aanvankelijk met succes - Club voetbalt zeventig minuten naar behoren tegen de rivaal. Alleen gaat het in de slotfase opnieuw mis (2-2). Blauw-zwart eindigt de eerste seizoenshelft op een low, maar de onderbreking doet de rust terugkeren.

Eind november volgt een grondige evaluatie, een constructief samenzijn tussen Hoefkens en het bestuur. Niet ongebruikelijk na een eerste seizoenshelft, ook met de spelersgroep en andere stafleden wordt er gepraat. De coach maakt op een bepaald moment indruk met een goed onderbouwde presentatie. Naarmate de bekermatch tegen STVV dichterbij komt, wordt de boel evenwel opnieuw op scherp gezet. Zes op zes tegen de Truienaars en OHL is min of meer een vereiste, met als het kan ook beter voetbal dan voor de onderbreking.

Die voor Club moeilijke break - quasi de voltallige basisploeg was afwezig - bracht veel vraagtekens met zich mee. Hoefkens zucht wel eens als hij trainingsbeelden van de concurrentie ziet op stage, maar hij is geen klager en ook niet de man van de excuses. Wat er op woensdagavond gebeurt tegen STVV, had evenwel niemand verwacht. Club begint goed, maar blijkt mentaal nog steeds even broos. Eén tegengoal en alles zakt in elkaar.

Wanneer Hoefkens na de match zijn persconferentie geeft, last het bestuur in de kleedkamer de donderdagtraining buiten zijn medeweten af. Crisisberaad ’s anderendaags leidt tot een laatste kans tegen OH Leuven, dit terwijl de zoektocht naar een nieuwe trainer intussen geïntensifieerd wordt. Tegen de Leuvenaars slaat het noodlot in minuut 93 toe. Over en out voor Hoefkens, die zich op zijn persbabbel tegen beter weten in strijdvaardig opstelt. Het meest verbaast hij zich over de verwijten die de fans hem naar het hoofd slingeren. Als een soort van misdadiger wordt de Clubman in hart en nieren op tweede kerst Jan Breydel uitgejaagd.

Het bestuur moet uiteindelijk een beslissing nemen, die ze eigenlijk nooit had willen nemen. Als een familie die zijn kind onterft, zo ook dient Club Brugge afscheid te nemen van Carl Hoefkens. Vakman en geliefd door gans blauw-zwart, maar finaal in de steek gelaten door zijn spelersgroep en geslachtofferd wanneer de de situatie onhoudbaar was geworden.