ReportageRoubaix-rit
Tadej Pogacar op verkenning in de hel: ‘Deze kasseien liggen veel slechter’
Daags na zijn verbluffende Ronde van Vlaanderen dokkert Tadej Pogacar alweer over de kasseien. Niet de Vlaamse deze keer, wel de Noord-Franse. En hij kijkt zijn ogen uit. ‘Dit wordt een cruciale rit in de Tour.’
Ping. Ping. “Oliepeil zeer laag. Motor stilleggen”, lezen we af op het dashbord. Onze poging om Tadej Pogacar (23) te volgen tijdens zijn verkenning van de kasseirit in de Tour de France eindigt na strook zeven in de velden van Wandignies-Hamage. Olielek. Kasseien zijn meedogenloos, behalve als je Tadej Pogacar heet.
Daags na zijn demonstratie in de Ronde van Vlaanderen (vierde) etaleert de Sloveen ook zijn kunnen op de Franse kasseien. Elf stroken in totaal, goed voor 19,6 kilometer dokkeren op een totaal van 75 kilometer. Pogacar reed twee keer Parijs-Roubaix voor junioren, maar schrikt toch wanneer hij het verschil tussen het Vlaamse en Noord-Franse porfier proefondervindelijk waarneemt.
“Deze kasseien liggen veel slechter. De stroken zijn ook allemaal plat. Ik heb liever wat meer hellingen, maar dat hoefde nu niet. Ik had nog wat last van mijn benen na de Ronde van Vlaanderen. Vrij pijnlijk. Ik heb op de kasseien bewust met de rem op gereden.”
Wind en regen
De omstandigheden zitten niet mee: snijdende wind en motregen. Dan staat een renner daags na 275 kilometer koers niet te springen om drie uur over kasseien te hotsen. Dat geldt ook voor zijn ploegmaten, want enkel staflid Marco Marcato vergezelt de Tour-winnaar op de fiets. Zelfs de bus van UAE Team Emirates is niet uitgerukt. Na de verkenning moet Pogacar zich afdrogen en omkleden in de koffer van de volgwagen. De beste renner ter wereld.
Pogacar verliest zijn goede luim niet. “Het was een nuttige verkenning. Ik heb nu een goed idee hoe de kasseistroken en de aanloop in de kleine dorpjes eruitzien.” Die aanloop zou best een grote rol kunnen spelen, meent ploegleider Aart Vierhouten. “Zo veel wegversmallingen en straatmeubilair. Dit wordt een hectische rit. We hebben alles gefilmd en dat was nodig, want over drie maanden ben je het merendeel al vergeten.”
Nog belangrijker dan het voelen van de kasseien is het afstellen van de fiets. Tot drie keer toe houdt Pogacar halt bij de volgwagen van Vierhouten om extra druk in de banden te pompen. Uiteindelijk hebben ze de juiste druk gevonden. Belangrijk, zeker omdat ze bij UAE vorig jaar van bandensponsor zijn overgestapt van topmerk Vittoria naar Pirelli.
Vragen om problemen
“Het wordt een cruciale etappe in de strijd om de eindzege van de Tour”, weet Pogacar. “Je kunt hier veel tijd verliezen. Maar na de Ronde van Vlaanderen heb ik veel vertrouwen en motivatie getankt voor dit soort werk. Zondag was een van mijn beste en leukste dagen op de fiets ooit. Ik hou wel van dit werk.”
Hoort zo’n kasseirit wel thuis in de Ronde van Frankrijk? Vierhouten, die elf keer Parijs-Roubaix heeft gereden, vindt het kantje boord. “Deze kasseirit is lastiger dan de vorige passages van de Tour in deze streek. De kasseistroken volgen elkaar zeer snel op en liggen er soms echt slecht bij. De tweede strook vind ik er zelfs los over: een dalende strook. Dat is vragen om miserie met zo’n Tour-peloton.”
Pogacar zelf haalt zijn schouders op. “Misschien is het wat te hectisch voor een Tour-rit, maar ik schrik nergens van. De Tour-organisatie heeft alle macht. Ze doen met het parcours wat ze willen en wij renners zullen er altijd over rijden.”
In Arenberg zit de verkenning erop. Het is intussen harder beginnen te regenen, maar de kasseihonger van Pogacar is nog niet gestild. Hij rijdt nog een kilometer door naar het Bos van Wallers voor een selfie. “Deze kon ik echt niet laten liggen, toch?”
Vraag is hoelang hij Parijs-Roubaix nog links laat liggen. Dat hij de Ronde van Vlaanderen kan winnen, bewees hij zondag tijdens zijn eerste deelname. In Milaan-Sanremo maakt hij ook een goede kans om eens te triomferen. Maar om alle vijf de monumenten te winnen (Luik-Bastenaken-Luik en Ronde van Lombardije staan al op zijn palmares) moet hij ook voorbij de hel van het noorden. “Samen met Sanremo wordt Roubaix voor mij de moeilijkste koers om ooit te winnen, maar ze staat zeker op mijn lijstje. Wanneer? Op een dag, misschien nog niet volgend jaar.”
Eerst nog een paar keer de Tour winnen. De voorbereiding op gele trui nummer drie is alvast goed ingezet.
Explosie op Oude Kwaremont
Mathieu van der Poel had een punt toen hij na de Ronde van Vlaanderen stelde dat er onder impuls van Tadej Pogacar nooit zo snel naar boven werd gereden op de Oude Kwaremont. De Sloveen maakte bij de tweede passage indruk, maar die gegevens zijn voor altijd verloren. Pogacar verloor zijn fietscomputer bij een val in het begin van de wedstrijd.
Gelukkig kennen we wel de Strava-gegevens van Kasper Asgreen. De Deen blies zichzelf op toen hij Pogacar volgde, maar reed daarbij wel de snelste beklimming ooit van de Oude Kwaremont. Asgreen realiseerde 4:33 op de 2,5 kilometer lange helling, daarmee reed hij met 33,1 kilometer per uur naar boven en deed hij zeventien seconden beter dan de vorige besttijd. Die stond al vijf jaar op naam van Philippe Gilbert. Wellicht deed Pogacar nog een tikkeltje beter dan Asgreen.
Er stond zondag een lichte rugwind. Daarnaast hadden Pogacar en Asgreen constant mikpunten om naartoe te rijden. Tot slot reden door het tempo van Pogacar ook andere renners zoals Van der Poel, Küng en Pidcock sneller dan de 4:50 van Gilbert in 2017.
