Sprint draait niet louter om wattages, weet Evenepoel

Lange solo’s zijn het handelsmerk van Remco Evenepoel. Maar schrik niet als u hem weldra ook de spurt ziet winnen van een select groepje. Aan de explosiviteit werken ze ijverig bij QuickStep-Alpha Vinyl.

Het ging erover tijdens het dubbelinterview met Philippe Gilbert. Dat Remco Evenepoel een belangrijk wapen ontbreekt, merkte die laatste op: een sprint. “Maar ik werk eraan”, was de repliek. “Vergeleken met de sprints in mijn eerste profjaar zit er toch al 250 watt verschil op. Als aan het eind van een grote klassieker wordt gesprint voor de zege of het in een zware bergrit met een groepje naar de finish gaat waar bonificaties wachten, kan die snelheid me wel van pas komen.”

Om u een idee te geven van welk vermogen precies nodig is om te winnen in zo’n beperkt onderonsje: Tadej Pogacar liet eind februari bij zijn ritzege op Jebel Jais in de UAE Tour een piek van 1.040 watt noteren in de spurt van een groep van zeventien. Peanuts natuurlijk in vergelijking met wat bijvoorbeeld Fabio Jakobsen wegtrapt. Hij komt aan een maximaal vermogen van 1.800 à 2.000 watt. Maar in tegenstelling tot de Nederlander zijn Evenepoel en Pogacar geen pure sprinters.

Ex-topspurter Tom Steels, ploegleider en trainer bij QuickStep-Alpha Vinyl, brengt dan ook de nodige nuance aan. “Uiteraard is een sprint trainbaar en kun je daarin evolueren. Die 250 watt van Evenepoel is zelfs best veel. Dan hebben we het toch over 20, 30 procent. Maar daar staat, net zoals bij echte spurters, een limiet op. Evenepoel kan er geen marges van 250 watt aan blijven toevoegen. Anders zou hij binnen dit en twee jaar uitgroeien tot hét spurtalternatief voor Jakobsen. Zo werkt dat niet.”

Het draait niet louter om wattages, bedoelt Steels. “Altijd zullen er wel één of twee renners in zo’n groepje zitten met hetzelfde vermogen. Dan zijn er andere troeven die je moet kunnen benutten.”

Tactisch inzicht, benoemt Steels een hele belangrijke. “Daarmee maak je bij de profs altijd het verschil. Weten hoe je met dat gezelschap naar de streep moet. Aandacht besteden aan details en antwoord vinden op cruciale vragen. Hoe zien de laatste kilometers eruit? Iemand als Michael Morkov, bijvoorbeeld, kent die finales bijna vanbuiten? En de finish? Bergop? Vlak? Bergaf? Technisch? Wie is mee? Waar moet ik aanzetten? Ook die juiste inschattingen kunnen nog voor een enorme progressie zorgen.”

Op intuïtie

In de voorbereiding van een sprint heeft Evenepoel alvast gigantische stappen gezet. Steels: “Dat doet hij nu bijna tot in de perfectie, vind ik. Maar zélf spurten voor winst is nog anders dan een lead-out verzorgen. In die zoektocht zullen wij hem helpen.”

De korte tiensecondenspurtjes op stage, waarover Evenepoel het woensdagavond had in Extra Time Koers, dienden alvast zijn explosiviteit. Dat bleek zondag in Luik-Bastenaken-Luik toen hij zijn winnende raid inzette op La Redoute. “Jongens als Evenepoel kunnen bovendien blijven gaan na zo’n krachtinspanning”, weet Steels. “Dat is weinigen gegeven.”

Het helpt de renner in de upgrade van zijn sprint, die naast fysiek, tactiek en techniek volgens Steels ook gewoon intuïtie vereist. “Dan Martin was daar destijds een specialist in. En ik ben soms verrast hoe Mauri Vansevenant, niet de explosiefste van het pak, het klaarspeelt om bijvoorbeeld Dylan van Baarle achter zich te houden in de spurt (in de Vuelta vorig jaar, JDK). Dat zijn dingen die we ook met Evenepoel willen bereiken.”