Ronde van San Juan was voor Remco Evenepoel eerste fundament in opbouw naar hogere doelen

Legends are built not born. De mantra op de achtervork van zijn witte Specialized-fiets maakt alles duidelijk. Steen voor steen legt Remco Evenepoel (23). Elk jaar, steeds weer opnieuw. San Juan was de eerste. Tijd nu voor de tweede. Maar eerst een nieuwe cementlaag. ‘Intensiteit en explosiviteit worden de komende weken mijn werkpunten.’

Evenepoel beukte, buffelde, trok en sleurde. Zeven dagen lang. Maar won zelf niet, tenzij daar afgelopen nacht verandering in kwam. Nog niet. De parallel trekken met 2020 is niet fair. Toen volstond een vijfde plaats op Alto del Colorado en leidde één verpletterende prestatie in de individuele tijdrit hem automatisch naar de eindzege. Een tijdrit die nu ontbrak.

Het waren ook de jaren dat Evenepoel gulzig sprong op zowat alles wat bewoog en blonk. Etappes, tussensprints, eindklassementen, jongerentruien, puntenshirts. Kwantiteit. Anno 2023 hoeft dat niet meer. Zijn statuut is veranderd. Wereldkampioen. Gevierd monument- en groterondewinnaar. Trainen en koersen doet hij in deze periode van het seizoen met hogere doelen in gedachten. Afspraken die er voor hem echt toe doen.

Het uitschuivertje op Colorado kwam dan ook niet als een volslagen verrassing. “Volume”, zegt Evenepoel. Daar heeft hij de voorbije maanden keihard op gewerkt. Kilometers malen: 3.000 in december en 3.500 in januari vertelt Strava. Absolute vereiste voor een brede en solide basis. Die heeft hij, anders herstel je in zo’n finale op 2.500 meter hoog niet zo snel van een inspanning en sleep je niet alsnog een toptienplaats uit de brand.

Tijd nu voor de volgende stap. “Intensiteit en explosiviteit. Dat worden vanaf volgende week, eenmaal terug in Calpe, de aandachtspunten.” San Juan leende zich alvast tot een eerste aanzet. De lead-outprikkels in dienst van spurttroef Fabio Jakobsen, stevige kopbeurten van vijf à zes minuten. “Ze komen me uitstekend van pas in mijn opbouw”, weet Evenepoel. Wielrennen hoeft geen hogere wiskunde te zijn.

Opvallend vooral was de rust en sereniteit die de regenboogtruidrager de hele week lang over zich liet neerdalen. Evenepoel ‘onderging’ gewillig. Beschikbaar voor de overgeorganiseerde organisatoren. Bereikbaar voor de fans, tactiel van nature en bij momenten vurig, ongeduldig, opdringerig. Toegankelijk voor de media. Eerlijke, zelfkritische analyses, Colorado als summum.

Evenepoel had het over “geen al te slimme zet, eerder een beetje dom.” Dom, zo hoefde hij zich zeker niet te noemen. Hij deed het wel, hoeveel nederiger kan je zijn? “Een les. Een fout. Maar één die ik hier, in zo’n wedstrijd, nog mag maken. Straks in de Giro niet meer.” Kruiden deed hij met snuifjes humor of zelfspot. “Remco parcheggio”, postte hij op sociale media na zijn mislukte offensief: “Remco geparkeerd”.

Calpe volgt dus. Een nieuwe cementlaag smeren op het thuisfront. Om er vervolgens de tweede steen te kunnen opleggen, van 20 tot en met 26 februari in de UAE Tour. Lopez, Bernal en Higuita ruimen er als concurrenten plaats voor onder meer Bilbao, Adam Yates en Tadej Pogacar, nummer één van de wereld. Een upgrade die kan tellen. Naast vier nieuwe potentiële sprints toch een ploegentijdrit en twee aankomsten bergop (Jebel Jais en Jebel Hafeet). Ook nog niet het allergrootste objectief van 2023, maar wel terrein waarop Evenepoel de nodige progressie zal verwachten.