Roglic wint eerste aankomst bergop in de Tour na formidabel werk Van Aert op Orcières-Merlette

Orcières-Merlette. Een naam als een klok voor wie er in de jaren zeventig bij was om de strapatsen van Merckx en Ocaña van kortbij te volgen. Na een lange afwezigheid kwam de illustere klim dit jaar voor het eerst sinds 1989 weer in het parcours opduiken en dan nog wel als eerste aankomst bergop. Code oranje dus voor de klassementsmannen.

Beginnen deed het evenwel met een witte vlag. Tiesj Benoot vertrok meteen bij de officiële start. Onze landgenoot mocht met vijf anderen een ticket ophalen voor de vlucht van de dag. Deceuninck-Quick.Step zag niemand meeglippen die een bedreiging vormde voor de gele trui van Alaphilippe. Ook de wind zat mee, er waren slechtere scenario’s denkbaar.

Val Benoot, indrukwekkende Van Aert

Veel verder dan drie minuten reden Benoot en co niet weg. Bij de tussensprint wist Bennett zich ondertussen naast Sagan te hijsen in de strijd om het groen. Toch mag de Slovaak morgen weer met de puntentrui om de lenden vertrekken. Het algemene klassement geeft de doorslag en daarbij doet Sagan merkelijk beter dan zijn Ierse concurrent.

Op een golvend parcours lag de wedstrijd lange tijd in dezelfde plooi - in de kopgroep werd zelfs niet gekoerst om de bergpunten. Het was uiteindeliljk een jammerlijke val van Benoot die de finale zou inleiden. Onze landgenoot verdween in een dalende strook via de vangrail in de berm. De grootste schade was een gebroken fietskader - gelukkig maar.

Aan de voet van de slotklim naar Orcières-Merlette was het lied van de laatst overgebleven vluchter uit. Een streep van Asgreen zorgde ervoor dat een uitgedund peloton Neilands opslokte. De klassementsploegen organiseerden zich rond hun kopmannen. Al was het daarna vooral weer Wout van Aert die de show stal. Onze landgenoot voerde bergop de forcing in dienst van kopman Roglic met een indrukwekkend lange kopbeurt.

Voorzet Van Aert, Roglic kopt binnen

Geen coureur die het in zijn hoofd haalde om bij het tempo van de drievoudige wereldkampioen veldrijden weg te springen. Van Aert ging zowaar tot op anderhalve kilometer van de top mee. Op vierhonderd meter van de vod zette hij zich dan toch op kant. Het werd een sprint bergop met een uitgedunde favorietengroep. Guillaume Martin opende van ver, Roglic ging er kwiek over.

De Sloveen snelde vlot naar de derde Tourritzege uit zijn carrière. Alaphilippe behield met een vijfde plaats zijn gele trui. Pogacar en Martin mochten nog mee op het podium. Al onthouden we vooral weer het exploot van Wout van Aert. Voor de Tour had één van de ploegleiders van Jumbo-Visma nog gezegd dat we zouden versteld staan hoe lang onze landgenoot bergop zou mee kunnen. Het bleken geen loze woorden.