Rode Duivel Thomas Vermaelen: ‘We hebben de kwaliteiten om wereldkampioen te worden’

Vermaelen, die nog tot de uitblinkers behoorde op het EK, speelde geen rol van betekenis in de kwalificatie. De strenge coronavoorschriften in Japan maken de combinatie clubvoetbal met Vissel Kobe en interlandvoetbal met België vrijwel onmogelijk. Dat valt de 85-voudige international best zwaar. “Ongeacht de affiche vind ik het altijd leuk om bij de nationale ploeg te komen, om de vrienden nog eens te zien”, zegt hij via de videolink vanuit Japan. “Want dat zijn ze ondertussen wel geworden, teamgenoten waar je al zo lang mee samenspeelt. Maar het is niet anders.”

Hoe komt het dat je er zo nuchter naar kijkt? Door die strenge richtlijnen in Japan heb je de jongste zes interlands moeten missen. Dat moet toch vreten.

Vermaelen: “Ook vóór het EK heb ik al duels moeten missen door de coronasituatie. Het zijn dingen waar je jammer genoeg geen invloed op hebt. Je moet het gewoon accepteren. Natuurlijk had ik graag de Nations League meegemaakt, dat zijn de matchen die je als prof zeker wil spelen.”

Voor een voetbalprof is een WK het absolute summum. Het volgende WK in Qatar begint op 21 november 2022. Dan ben je er 37. Je weet welke vraag nu volgt...

“Of ik er nog bij zal zijn? (glimlacht) Dat valt moeilijk te voorspellen. Dat is gewoon lastig in te schatten. Enerzijds loopt mijn contract bij mijn club af in januari en anderzijds ben ik er net 36 geworden. Waar speel ik in 2022? Hoe voel ik me binnen afzienbare tijd? Heb ik het gevoel dat ik het niveau nog aankan? Dat zijn allemaal zaken die je pas weet op het moment zelf. Iedereen zegt wel: ‘Het WK is er snel’. Maar het is tegelijk zo veraf en er kan zoveel gebeuren.”

Dat zal je kapitein moed geven. In de pers werd na de wedstrijd tegen de Esten meer de focus gelegd op de slappe prestatie van Eden Hazard dan op de kwalificatie voor het WK.

“We mogen ons vooral niet vastpinnen op één prestatie. In een jaar tijd kan je trouwens veel stappen zetten. Eerlijk, ik maak me daar geen zorgen over. Eden is zijn kwaliteiten nog niet verloren. Maar het is wel belangrijk dat hij meer duels gaat spelen in Madrid. Het is prettig om te zien dat hij bij de nationale ploeg die nodige minuten maakt, maar we hopen allemaal dat hij kansen krijgt bij zijn club. Er is wel absoluut geen reden tot paniek.”

België heeft zich nu voor een vijfde opeenvolgende toernooi geplaatst. En toch is de kritiek op de Duivels en de bondscoach de laatste maanden aangezwollen. Jij was al international toen niemand ervan opkeek als we verloren van landen als Bosnië en Estland. Is de kritiek dan wat gratuit?

“Ik vind het niet nodig mezelf of de ploeg fanatiek te verdedigen tegen dergelijke kritiek. Iedereen heeft het recht om kritiek te uiten. Maar je moet je ook afvragen of dat terecht is. Als je puur naar resultaten kijkt, verlangt iedereen van ons een prijs en dat is nog niet gelukt. Maar ik vind het niet fair dat je deze generatie vasthangt aan een trofee. Net omdat ik dat weinig succesvolle verleden heb meegemaakt, leer ik veel meer te appreciëren wat we nu verwezenlijken. Dat wordt soms weleens vergeten.”

Op het EK in de zomer was je een van de uitblinkers. Hoe kijk je nu terug naar dat toernooi?

“Individueel was het geslaagd. Ik ben enorm trots dat ik op mijn 35ste nog bij zo’n getalenteerde generatie behoorde en dat ik nog duels mocht spelen op zo’n hoog niveau. Maar het is niet verrassend als ik zeg dat het toch ook een teleurstelling was. Voor het EK hebben we onze doelstellingen duidelijk kenbaar gemaakt, meerdere spelers hebben dat ook publiekelijk uitgesproken. Iedereen wilde dus meer dan een kwartfinale.”

Een wrange nasmaak. Nochtans liet Kevin De Bruyne vorige week in de podcast MidMid verstaan dat het WK in Rusland hem nog meer dwarszit.

“Dat bekrachtigt gewoon zijn winnaarskarakter. Echte winnaars nemen geen genoegen met een derde plaats. Maar we beseffen ook dat we een historisch resultaat hebben neergezet. Het beste resultaat dat we ooit konden boeken op een WK. Dat mag gevierd worden. Misschien is het een beetje dubbel omdat je door één fatale Franse hoekschop gewipt wordt, waardoor je achterblijft met een gevoel dat er meer inzat. Pas na meerdere jaren zullen we die prestatie echt naar waarde schatten. Voetballers worden nu eenmaal opgeleid om te winnen en dan begrijp je ook wel de teleurstelling bij Kevin.”

Begin januari loopt je contract bij Vissel Kobe af. Ik denk dat elke club in België je met open armen ontvangt. Heeft Vincent Kompany je nog niet gepolst om hem te helpen in Anderlecht?

“Ik heb Vince al lang niet meer gesproken. Kijk, ik ben heel flexibel over mijn toekomst. Ik ben niet de persoon die naar buiten gaat brengen of er al aan mijn mouw is getrokken. Ik hou zulke dingen liever binnenskamers. Maar ik hou echt wel met alle scenario’s rekening. Voetballen in eigen land geniet niet per se de hoogste prioriteit. Het is geen blinde vlek in mijn carrière die ik wil wegwerken.”

En mocht Germinal Ekeren nog bestaan?

“Als Germinal nog bestond, was dat gevoel anders geweest. Dan was ik waarschijnlijk uit pure romantiek teruggekeerd. Het is de club waar ik ben opgegroeid, waar ik als jonge gast van vijf jaar gestart bent. Ik ben een jongen van het Veltwijckpark en het is bijzonder jammer dat Germinal Ekeren er niet meer is.”

Is er een mogelijkheid dat je langer blijft in Japan?

“Dat kan ook, want ik ben heel gelukkig in Japan. Mijn echtgenote en kinderen hebben het er ook naar hun zin. We hebben hier een geweldig leven en het zou geen straf zijn om er nog een jaartje aan toe te voegen. Het Japanse leven is zo rustgevend. Dat ligt eigenlijk zeer dicht bij mijn persoonlijkheid. Ik ben nog maar pas naar Kyoto gegaan om er de tempels te bezoeken en te mediteren. Dat was fantastisch om mee te maken. Japan is een ongelooflijke verrijking geweest. Ik kan het alleen maar aanraden aan anderen om zo’n stap te zetten en naar hier te komen.”

Wat zijn concreet de dingen die je absoluut wil meepakken uit Japan naar een volgende bestemming?

“Ik had het er deze week nog over met mijn echtgenote. Waar we ook belanden, het eerste wat we gaan doen, is een Japanse supermarkt in de buurt zoeken. Ik heb toch het idee dat er geen gezondere eetcultuur bestaat dan de Japanse. Bepaalde ingrediënten en gewoontes zijn echt goed voor je lichaam, daar willen we ook in een ander land van blijven genieten.”

Misschien moet Roberto Martínez overwegen een Japanse chef en een boeddhistische monnik mee te sturen naar Qatar. Kunnen de Duivels in Qatar contact maken met hun hogere zelf en wereldkampioen worden?

“Onze groep heeft er alvast de kwaliteiten voor. Als je er objectief naar kijkt, weet je dat het een kwestie is van een paar percentjes. Een paar cruciale duels hadden we evengoed kunnen winnen. Tegen Frankrijk in de Nations League spelen we een grandioze eerste helft. Ook tegen Italië zat er meer in en dat is toch de Europese kampioen.

“De verschillen met de andere topnaties zijn miniem. De buitenwereld percipieert het negatiever, maar met een land een prijs winnen is echt niet evident. Bij een topclub krijg je in één kalenderjaar vijf kansen om een prijs te winnen, terwijl we bij de Rode Duivels om de twee jaar kans maken op één trofee. En dan is het nog eens in een knock-outtoernooi, een momentopname waar alles moet meezitten.”

Wales-België, vanavond om 20u45, live op VTM.