InterviewWielrennen
Remco Evenepoel: ‘Winnen is niet het allerbelangrijkste, een goed gevoel is dat wel’
Remco Evenepoel (22) begint vandaag aan zijn seizoen, en hij heeft er zin in. Hij spreekt alweer over winnen. Had u iets anders verwacht? Maar hij doet dat ook slim: hij laat ruimte voor mocht het niet lukken.
Je bent weer een stukje matuurder geworden, zeg je. Wat bedoel je dan precies?
“Op de momenten dat ik nerveus was, kwam mijn jeugdigheid soms nog boven. Ik maakte bewegingen of ik riep dingen die niet nodig waren. Ik heb daaraan proberen werken deze winter. Ik probeer nu rustiger te blijven. Als ik een nerveus moment heb, probeer ik niet te reageren op mijn ouders, mijn vrienden of mijn vriendin. De bedoeling is om kalm te blijven op momenten van stress, om meer relaxed te praten. Ook in de koers. Ik hoop dat ik makkelijker met de situatie zal kunnen omgaan als er iets niet gaat, of als ik stress heb.”
Met welke ingesteldheid begin je aan deze Ronde van Valencia?
“Ik ben wel ongeduldig om eraan te beginnen. Het is altijd hetzelfde in de winter: na twee, drie maanden trainen komt het gevoel dat je wilt koersen. Dan begint de spanning. Ik heb zoveel mogelijk rust gepakt aan het begin van de winter, en nu ben ik blij dat ik weer kan koersen. Het is mooi weer, het is warm, dat maakt het extra plezant.”
Hoe zagen de laatste weken van je voorbereiding eruit?
“Half januari ben ik nog een paar dagen thuis geweest in België. Het weer was niet te goed, dus ik deed niet te veel. Daarna ben ik naar de Algarve vertrokken voor het derde en laatste trainingskamp met de ploeg. Het was een week van redelijk harde training met specifieke ‘stuff’ als laatste voorbereiding. En nu zit ik hier.”
Heb je een goed gevoel bij wat je gedaan hebt?
“Ja. In vergelijking met vorig jaar was het een goede winter. Een jaar geleden zat ik nog niet op de fiets. Ik was enkel aan het wandelen en aan het zwemmen. Vergeleken daarmee is dit veel beter. Ik ben ook blij dat ik meer met de ploeg samen ben geweest. Dat maakt het heel anders. Ook voor je hoofd is dat een groot verschil: je kan met meer mensen praten, je bent minder alleen, je kan nieuwe ideeën vormen.”
Wat verwacht je van deze week?
“Het zal lastig zijn. De eerste dag eindigt al meteen met een beklimming. Dat betekent de longen en het hart ‘open zetten’.”
En qua ambitie?
“Ik zou heel blij zijn als ik op de twee aankomsten boven kan meedoen voor de overwinning. Ik ga proberen. Lukt dat, des te beter. Lukt dat niet, jammer en op naar de volgende.”
Vind je het belangrijk om vroeg op het seizoen meteen te winnen?
“Winnen is altijd belangrijk. Voor de ploeg en voor mezelf. Ik ga het maximum doen. We gaan zien wat het geeft. Is het zonder zege, oké, dat is het leven. Ik ga niet in paniek schieten als ik deze wedstrijd verlaat zonder winst. Dit is een vrij specifieke rittenkoers, zonder tijdrit en het zijn ook niet de langste beklimmingen. Dat maakt dat het een speciaal klassement kan worden. Mijn focus ligt meer op de Ronde van de Algarve. Deze week probeer ik in de eerste plaats koersritme in de benen te krijgen.”
Hoe schat je de concurrentie in?
“Ik heb de koersen op Mallorca gevolgd. Sommige jongens koersen al op hoog niveau. Ik verwacht een hele sterke Movistar-ploeg, onder andere. Wij zijn hier ook met een goede ploeg. Mattia Cattaneo was vorig jaar ook heel goed bergop. We kunnen wat spelen. En in de sprintetappes ga ik proberen wat werk te doen voor de ploeg en Fabio Jakobsen. Winnen is niet het allerbelangrijkste. Het belangrijkste is om een goed gevoel te hebben.”
En dat hangt af van?
“Ik hoop dat ik de besten kan volgen.”
Wat weet je over de twee zwaarste etappes?
“De finish van de eerste rit ken ik niet. Dat wordt een verrassing. Maar zelfs zonder verkenning krijg je tegenwoordig zo veel informatie, ook van de ploegleiders. De laatste klim is nogal steil, het wordt een explosief slot. De derde rit is de koninginnenrit. Die verkenden we al toen we in januari op stage waren in Calpe, maar we zagen nooit de echte aankomst. We zagen de top van de berg, maar niet van de juiste kant. Die dag gaat het peloton ontploffen.”
Waarom zag je niet de juiste kant van de berg?
“We geloofden niet dat de aankomst daar kon zijn. We moesten een gravelpad opdraaien, maar dat was zo slecht dat we dachten dat het een fout was in de gpx-file. Overal rotsen. Precies of de stenen naar beneden waren gevallen. We krijgen een mooie mountainbikerit...”
Kijk je daar naar uit?
“Waarom niet? Het is iets speciaals. De strook is een paar kilometer lang en redelijk steil. In Spanje heb je vaak spectaculaire aankomsten en in dit geval wilden ze het nog iets spectaculairder maken.”
Hoe anders is klimmen op gravel?
“Het is vooral hopen dat je niet plat valt. Je moet de druk juist verdelen. Je wil zo weinig mogelijk patineren. Anders verlies je grip op de ondergrond en verlies je snelheid en power. Van rechtstaan op de trappers zal weinig sprake zijn. Dat is voordelig voor mij omdat ik veel vanuit het zadel klim. Het is jammer dat we het niet verkend hebben, want ik heb gezien dat een aantal ploegen dat wel gedaan hebben. Maar we hebben de asfaltkant gedaan en die was al lastig genoeg. Dus we weten ongeveer waaraan we ons kunnen verwachten.”
Kan je deze week iets leren richting de Vuelta die je in het najaar rijdt?
“Toch wel. Dit is een Spaanse wedstrijd, met bijna dezelfde wegen, dezelfde soort beklimmingen en dezelfde soort aankomsten. Hoe meer koersen ik in Spanje kan doen, hoe beter voor mijn voorbereiding op de Vuelta. Ik ben blij dat ik deze koers kan doen om ervaring op te doen. Ik koers wel graag in Spanje. Ik heb hier al twee keer gewonnen: San Sebastian en de Ronde van Burgos. Het is een land dat me bevalt.”