Pidcock na zege in Brabantse Pijl: ‘Ardense klassiekers moeten mij nog beter liggen’

Tom Pidcock, een jonge Brit, is van het kaliber van Wout van Aert en Mathieu van der Poel. Dat heeft hij van de winter bij herhaling bewezen, als u een beetje naar het veldrijden hebt gekeken. Met dank aan Pidcock werd de wereldbekercross in Namen een van de mooiste van het seizoen. Pidcock won niet, maar hij heeft daar Van Aert en Van der Poel wel alle hoeken van de citadel laten zien. In Gavere won Pidcock wel, dat was ook niet min. Hij versloeg daar Van der Poel.

Inmiddels zijn we half april en zijn we bij de Brabantse Pijl aanbeland. Pidcock heeft, zoals Van Aert en Van der Poel, van het crossen naadloos geschakeld naar het wielrennen op de weg. Hij reed het Belgische openingsweekend, de Strade Bianche en Milaan-Sanremo, daarna de E3 Harelbeke, Dwars door Vlaanderen en de Ronde van Vlaanderen. De Amstel Gold Race, de Waalse Pijl en misschien Luik-Bastenaken-Luik neemt hij daar nog bij.

Ze zeggen van Pidcock dat hij een topper is, ook op de weg. Dat is gisteren gebleken. Leeftijd geen bezwaar. Dat is nu al even niet meer: zie Remco Evenepoel, Marc Hirschi en natuurlijk Tadej Pogacar.

Pidcock is ook nog maar 21. De Brabantse Pijl is zijn eerste profzege. “Ze zeggen dat dat heel wat is, maar zo monumentaal voelt dat niet”, zei hij. Dat klonk een beetje als een teleurstelling en zo voelde Pidcock dat ook. Misschien komt het omdat hij het publiek heeft gemist. Dat deed hij in Gavere ook al. “Het is toch jammer dat niemand dat heeft gezien, dat ik hier Mathieu van der Poel heb geklopt”, klaagde hij daar. Als hij zich afvraagt of iemand heeft gezien dat hij gisteren Wout van Aert heeft geklopt: ja, dus.

Van Aert verrast

“Tegenwoordig verwacht iedereen dat ik altijd win", sprak Van Aert achteraf. “Dat heb ik zelf afgedwongen natuurlijk. Ik had er zelf ook een goed oog in, maar het is niet gelukt. Ik ben ontgoocheld, ja, maar ik voel geen spijt. Pidcock was gewoon sterker, daar moet ik me bij neerleggen.”

Van Aert zei wel wat verrast te zijn door de snelle sprint van Pidcock. “Of ik was traag, dat kan ook (lacht). Neen, ik heb niet mijn beste sprint ooit gereden, verre van. Ik ken Pidcock natuurlijk van het veldrijden. Ik weet dat hij een goeie coureur is, dus een heel grote verrassing is het ook weer niet. Ik zette uiteindelijk vrij vroeg aan, normaal is dat een goeie keuze met mijn capaciteiten en ik wilde ook niet te lang wachten omdat de groep achter ons dicht kwam. Maar de tactiek deed er niet toe, het verschil was duidelijk. Pidcock kwam er vlot over.”

Het was een beetje zoals bij Van der Poel in de Ronde van Vlaanderen. Die moest ook gaan zitten toen Kasper Asgreen hem passeerde. “Ik weet niet hoe het bij Mathieu voelde, maar ik merkte het al bij het aanzetten", zei Van Aert. “Mijn benen deden meteen zeer, ik wist dat mijn sprint niet goed genoeg meer was om te winnen. Het was een zware koers.”

Ook de derde van de Brabantse Pijl, Matteo Trentin, legde zich neer bij de overmacht van Pidcock. “Ik denk niet dat er meer in zat”, zei de Italiaan. “In de sprint was het duidelijk wie de beste was. Mijn benen voelden als pudding.”

Lessen uit de Ronde

Pidcock werd al derde in Kuurne-Brussel-Kuurne en vijfde in de Strade Bianche. Hij was 43ste in de Ronde van Vlaanderen, maar in tegenstelling tot wat die uitslag laat vermoeden is zijn passage in de Ronde niet onopgemerkt gebleven. “Ik heb me daar een beetje laten meeslepen”, zei hij gisteren. “In de Ronde heb ik niet de prijs voor de slimste coureur gewonnen. Het was natuurlijk erg onwaarschijnlijk dat ik bij mijn eerste deelname zou winnen. Daarom heb ik gekoerst zoals ik dat het liefste doe. En dan vergat ik nog te eten. Ik heb mezelf daar op een spectaculaire manier opgeblazen. Maar ik heb me wel geamuseerd.”

Pidcock heeft van zijn fouten geleerd. “Ik denk dat ik hier een beetje te veel heb gegeten” grapte hij. “Op twintig kilometer voor de streep deed mijn maag lastig.” Wat hij verder onthouden heeft van zijn klassieke voorjaar? “Positie is erg belangrijk. En je moet het juiste moment kiezen. Toen ik nog geen prof was, mocht ik relaxter koersen. Ik wist dat ik altijd wel een kloofje kon goedmaken als het moest. Dat lukt niet zomaar als je bij de profs koerst. Als je niet goed positie houdt, kan je koers voorbij zijn voor je het weet.”

Pidcock is er zondag in de Amstel Gold Race weer bij. Daarna rijdt hij de Waalse Pijl en hij acht zichzelf niet kansloos. “Ik denk dat de Ardense klassiekers mij nog beter moeten liggen dan de Vlaamse wedstrijden. Daar gaat het helemaal over power en dat is niet mijn ding.” Over Luik-Bastenaken-Luik moet hij nog nadenken. Vast staat dat de zomer in het teken van de Spelen staat, waar hij gaat mountainbiken. Een olympisch ticket heeft hij nog niet op zak. Dat hoopt hij in Leukerbad (Zwitserland, 1 mei), Albstadt (Duitsland, 9 mei) en Nove Mesto (Tsjechië, 16 mei) nog te bemachtigen.

Van Aert sluit zondag zijn voorjaar af in de Amstel, waar hij samen met Primoz Roglic een gevaarlijk duo vormt. “De benen zijn nog goed. Maar ik weet ook dat de jongens uit de Ronde van het Baskenland erbij komen. Het wordt niet gemakkelijk.”