Percy Tau: ‘Ik kwam naar Europa met één droom: Champions League spelen’

Zijn vreugdedansje, zoals na goals tegen STVV en Oostende, is inmiddels bekend. De goedlachse Percy Tau hoopt Club Brugge vanavond op weg te zetten naar de Champions League. ‘Dat is het summum.’

Op Twitter, Facebook en Instagram wordt Club Brugge dezer dagen overstelpt met vermakelijke reacties uit Zuid-Afrika. "De man wil gewoon met Percy Tau spelen", postte er één toen Simon Mignolet tekende. Tau (25) vindt het schitterend. “Ik moet altijd lachen als ik zulke dingen hoor. Mijn vrienden spelen me die berichten door, want ik hecht niet veel belang aan sociale media. Voor veel Zuid-Afrikanen is het evenwel een platform waarop ze zich kunnen uitleven. Ze voelen zich betrokken met de spelers die in het buitenland actief zijn. Iedereen in Europa willen ze steunen.”

Je hebt meer volgers dan Club. Kun jij nog gewoon over straat lopen in Zuid-Afrika?

Percy Tau: "Het is niet te hectisch. Hoe anderen naar me kijken, kan ik natuurlijk niet controleren, maar ik voel me geen ster. I'm just a football player. Iemand die van het spelletje houdt en die mensen graag bezig zien."

Intussen lopen er in Witbank, de stad waar je familie woont, toch al een pak mensen in een blauw-zwart shirt?

"Ik moet dringend een doos opsturen. De mensen zouden het appreciëren, want in Zuid-Afrika zijn ze zot van voetbal. Dat heeft iedereen destijds op het WK kunnen zien."

Juist, die vervelende vuvuzela’s.

(lacht) "Dat is omdat jullie zonder een vuvuzela zijn opgegroeid. Net daarom kun je de sfeer ginds moeilijk vergelijken met hier. Ik heb er ook een gehad, hoor, een vuvuzela. Ik moet hem tijdens het WK verloren zijn, in alle euforie. Ik herinner me nog de match tussen Ivoorkust en Brazilië in Soccer City. In de tribune dacht ik: op een dag wil ik ook op dit niveau spelen. Wie droomt daar nu niet van? Ik was 16 toen en brak net door in tweede klasse bij Witbank Spurs, als tweede spits. Elke dag kreeg ik te horen dat ik beter werd.”

Waar ben je beginnen voetballen?

"Op straat. Een voetbaltruitje had ik niet. Op de T-shirts die ik droeg, schreef ik Percy of Tau en het nummer 17 – vraag me niet waarom ik dat getal leuk vond. De bal verschilde van dag tot dag. Soms was het een echte, maar evengoed kon het een tennisbal zijn of een die we zelf gemaakt hadden van plastic zakken. Zolang het maar rond was. Nu ja, ovaal was ook goed."

Waren er regels?

“Elke ploeg moest evenveel spelers tellen, je mocht niet op elkaar schoppen en de bal niet met je handen aanraken. That's it. Soms moesten we wel stoppen omdat er een wagen passeerde of een oude man of vrouw, dat was eigenlijk de belangrijkste regel.

“Elke dag was ik aan het voetballen met mijn drie oudere broers. Tot de zon onderging, want dan moest ik thuis zijn van mijn moeder. Ze wilde niet dat ik met de bal in huis kwam. Anders had ik zeker met een geslapen. Vaak heb ik wel een bal verstopt onder tafel, zodat ik toch het gevoel had dat er een in mijn buurt lag. Mama vond daar allemaal niets aan. Ik moest wachten tot ze was gaan slapen, om nog wat trucjes te proberen.”

Drie oudere broers, dat moet niet altijd eenvoudig zijn geweest.

“Als Mogau, Dumisani, Bongane en ik twee tegen twee speelden, deden we alsof het Juventus tegen AC Milan was. In die partijtjes werd al eens geschopt, ja. In andere townships, toen de inzet een paar euro's bedroeg, speelden we wel samen: the family Tau. Het enige wat we nodig hadden, was een keeper. Ik stond toen al voorin. We hebben vaak gewonnen. Alleen als op het strafschoppen aankwam, verloren we meestal. (wordt even stil) Jammer genoeg zijn we Mogau vorig jaar verloren na een auto-ongeval. Hij was amper 26."

Union Saint-Gilloise, laat het ons daar eens over hebben. Wat dacht je toen Brighton & Hove je vorig seizoen bij zijn zusterclub stalde?

"Ik wist van in het begin dat Brighton me ging uitlenen. Naar waar? Maakte niet uit. Ik wilde gewoon spelen. Kijk, ik heb bij Union veel liefde gevoeld. Coach en spelers hebben me er beter gemaakt, dingen die ik in Zuid-Afrika niet zou geleerd hebben. Ik ben blij dat ik dat proces meegemaakt heb. Oprecht: ik zal Brighton & Hove voor altijd dankbaar zijn. Zij gaven me de kans om in Europa te komen voetballen. Dat betekende alles voor me. De rest, of en wanneer ik die werkvergunning zou krijgen, was niet het belangrijkste."

Je stak erbovenuit in 1B. In zoverre zelfs dat je deze zomer de clubs voor het uitkiezen had: Mechelen, Kortrijk, Zulte Waregem, Rangers, Club…

“Ik heb lange tijd gevraagd om met rust gelaten te worden. Mijn focus lag op de Africa Cup. 'Zeg me nadien gewoon de naam van mijn nieuwe ploeg en ik pak mijn spullen.' Het enige wat ik lastig zou gevonden hebben, was een terugkeer naar Zuid-Afrika. Ik ben naar Europa gekomen met slechts één reden, één droom: Champions League spelen. Bij welke ploeg maakt niet uit."

Nog drie matchen te gaan.

"Ik wil die hymne horen. Woorden kunnen niet beschrijven hoe belangrijk de Champions League voor me is. Ik heb zo vaak op tv naar die wedstrijden gekeken. Het één keer zelf meemaken, dat zou fantastisch zijn."

Dan kun je misschien eens tegen Barcelona spelen.

“We hebben een goede kans om straks de groepsfase te halen. De coach benadrukt dat ook.”

Champions League (derde voorronde - return)
Dinamo Kiev (0) - Club Brugge (1) om 19.30 uur op Q2