Paars-wit overtuigt offensief, maar defensieve zorgen blijven

De paars-witte defensie blijft een zorgenkind. Dat is niet veranderd na de derde competitiezege in twee maanden voor Anderlecht. Integendeel. Een stilstaande fase volstaat om de alarmbellen te doen afgaan.

Negen op tien voor Anderlecht. Wacht even, alvorens u aan de toog trots verkondigt dat de ommekeer van paars-wit met zo’n cijfers vast is ingezet. Die negen op tien is namelijk allesbehalve positief. Van de laatste tien tegentreffers slikte Anderlecht er negen na een stilstaande fase of een voorzet van de flanken.

Drie tegen Zulte Waregem, twee tegen Standard, twee tegen FCSB in de Conference League en nog eens twee tegen Eupen. Enkel de goal van Raskin in de Clasico was een ‘normale’ veldgoal. “Dit moeten we nu echt goed analyseren”, zei Veldman. “Dat gaat om mentaliteit, organiseren en je verantwoordelijkheid nemen. Ik ga de jongens er zeker op aanspreken.”

Wesley Hoedt en Hendrik Van Crombrugge mogen zich de komende dagen in het bureau van Veldman melden. Die owngoal van Hoedt was ongelukkig, maar bij eenzelfde scenario na rust mikte Peeters de bal tussen Hoedt en Van Crombrugge. Hoedt dook in het ijle en Van Crombrugge was verrast. Een blunder was het niet, maar het zag er wel knullig uit.

“Als je kijkt naar onze opstelling”, analyseerde Veldman. “Dan vind ik het bijzonder dat die hoek daar zo open was. Daar zullen we het nog over hebben, want op deze manier maken we het gewoon onnodig onrustig.”

De defensie van Anderlecht voetbalt al een paar weken op flanellen benen, de angst regeert. Wesley Hoedt moet het vaak ontgelden bij de fans. Uiterlijk laat het hem allemaal onbewogen, maar het kan toch niet anders dan vreten aan hem. Op de prima assist voor de 1-0 van Amuzu na, acteerde Hoedt zonder veel vertrouwen. Met gefluit tot gevolg.

Ook Van Crombrugge worstelt met zichzelf, getuige daarvan de cijfers. Eén schot op twee binnen het kader levert de tegenpartij een goal op. Te veel voor een keeper die de voorbije jaren wel toonde een puntenpakker te zijn. Veldman wijst naar de jonge gasten als hij het heeft over mentale broosheid, maar het zijn net de routiniers die bezwijken.

Spookt het door Veldman’s hoofd om Bart Verbruggen zijn kans te geven in doel? De Nederlander stond in het tussenseizoen dicht bij een transfer naar Burnley, Kompany was er gek van. De deal sprong af, maar Verbruggen is een van de redenen waarom de RSCA Futures bovenaan de Challenger Pro League meedraaien. Dan moet Veldman wel zijn kapitein opzij schuiven, dat zou ongetwijfeld een impact hebben op de dynamiek in de kleedkamer. Wil een coach (ad interim) zich daaraan verbranden?

Ook door Hoedt te sparen koos Veldman voor de weg van de minste weerstand. Debast was opnieuw fit en dus moest er eentje plaats ruimen in de defensie met vier. De keuze viel op Moussa N’Diaye, vorige donderdag samen met Verschaeren nog de beste man bij Anderlecht.

Was het in deze niet logischer geweest om centraal met Debast en Vertonghen te voetballen, zoals Vertonghen eigenlijk zelf aangaf donderdag. “Ik hoop dat Debast snel terug is zodat ik opnieuw mijn vertrouwde positie kan innemen.”

Het was een optie geweest, maar dan had Veldman Hoedt wel op de bank moeten zetten. N’Diaye zal zijn beklag wellicht niet gedaan hebben. De keuze voor Hoedt impliceerde dat Vertonghen naar de linksback werd verbannen, het was twee en een half jaar geleden dat hij daar bij Tottenham nog eens stond.

“De bedoeling was om Jan in balbezit als linker centrale verdediger in de een driemansdefensie uit te spelen”, zei Veldman. “Maar door de tactische omzetting van Eupen kwam hij vaak op linksback. Ik vond dat hij het verdienstelijk deed.”

Meer dan verdienstelijk waren twee jeugdproducten. Het publiek ging op de banken staan voor Théo Leoni (22) en Anouar Ait El Hadj (20). De Futures zorgen voor de nodige positieve toets bij het paars-wit van Veldman.

Beginnen doen we met een woordje lof voor die parel van El Hadj. Zuiver in de kruising. In die viering kwamen alle emoties los. Zijn seizoen loopt als een rollercoaster. Eind augustus verwees RSCA hem nog naar de B-kern, toen hij paste voor de Futures. El Hadj verontschuldigde zich en schreef “dat hij niet in een makkelijke periode verkeerde en zijn emoties de bovenhand had laten nemen”. Al snel trainde hij terug mee, maar veel speelgelegenheid zat er niet in onder Mazzu.

Het afgelopen weekend kan een keerpunt zijn. Eerst een goal bij de Futures, een dag later voor het eerst in anderhalve maand nog eens mogen opdraven bij de A-kern. En weer scoren. Dat incidentje spoelt zo wat makkelijker door. Kan de publiekslieveling van enkele seizoenen geleden weer opstaan?

Het was echter niet El Hadj die achteraf werd toegezongen door het Lotto Park. Debutant Théo Leoni nam die honneurs waar. Nochtans was de middenvelder niet op de hoogte dat hij zou spelen, vertelde hij zelf. “De coach keek me aan en zei gewoon: ‘doe je ding, en geniet ervan.’ Hij kent me goed genoeg. Veldman is echt een toptrainer. Hij staat nu een week voor deze groep, maar je ziet meteen zijn accenten. Hij heeft alle kwaliteiten om T1 te zijn bij een grote club.”

Of de tijd begon te dringen, vroeg een journalist hem. “Dat weet ik niet. Maar ik heb wel eens gedacht: ‘Eindelijk.’ (lacht) Ik ben altijd heel geduldig geweest. Mentaal was dat niet altijd even makkelijk. Ik heb nooit gedacht aan een vertrek, alleen Anderlecht telt voor mij.”

Door zijn jeugdige enthousiasme zou je haast vergeten dat de man al twee jaar ouder is dan El Hadj. Een van de ouderdomsdekens en leiders in de kleedkamer bij de Futures, onder Veldman altijd de eerste man op het blad. “Ik zag hem zelfs anderen bijsturen die er al weken spelen”, was zijn coach tevreden. “Hij neemt zijn rol van bij de Futures gewoon mee naar de A-kern. Een boegbeeld voor ons belofte-elftal.”