Ook Evenepoel bijt tanden stuk op onverzettelijke Roglic: ‘Ik ben ontgoocheld’

Remco Evenepoel sprintte - u leest dat goed - als de beste in de eerste rit van de Ronde van Catalonië. Maar Primoz Roglic was beter. Als de nummers één en twee reden Roglic en Evenepoel in Sant Feliu de Guixols over de streep. Evenepoel grapte over ‘de vloek van de regenboogtrui’.

Er volgde een harde klap op het stuur. Verdomme, niet gewonnen. Zodat ook maandag, in de openingsetappe van de Ronde van Catalonië, er nog geen foto kon worden gemaakt van een zegevierende Evenepoel in de regenboogtrui. Wordt dat nu een dingetje? “Wie weet ga ik zonder ritoverwinning naar huis”, klonk het half lachend, half gemeend.

Er zijn natuurlijk makkelijker dingen dan Primoz Roglic kloppen in een sprint bergop. Zo is namelijk hoe de Sloveen drie ritten won in de Tirreno-Adriatico. Op dag vier klopte hij Julian Alaphilippe. Op dag vijf vloerde hij Giulio Ciccone. Op dag zes moest Tao Geoghegan Hart eraan geloven. De eindzege in de Tirreno pakte Roglic vanzelfsprekend ook.

Wat Alaphilippe, Ciccone en Hart twee weken geleden in Italië niet lukte, probeerde Evenepoel gisteren in Spanje opnieuw. Het was een ingeving van het laatste moment. Hij was aan de dag begonnen met “zware benen” - het gevolg van een doorgedreven hoogtestage van twee en een halve week op de vulkaan Teide - en in de stellige overtuiging dat andere renners beter dan hij kans maakten op de etappezege.

Enkele uren later deed Evenepoel het verhaal van een bewogen finale. “Mijn ploegmaats brachten me goed voorin voor de laatste vijf, zes kilometer die redelijk gevaarlijk waren. Ik moest zorgen dat ik geen tijd verloor. Ik had nog wat punch in de benen. Toen besloot ik om toch voor de ritzege te sprinten. Het was een ingeving van het moment. Omdat ik daar toch zat, moest ik het proberen.”

“Ik was niet zo goed geplaatst. Ik zat in het wiel van Ilan Van Wilder. Het ging er zenuwachtig aan toe naast mij, ik wilde niet veel risico nemen. Ik zat in het midden van het pak. Langs links en rechts kwamen ze erover. Ik kwam nog met veel snelheid terug op Roglic. En toen ik aan zijn wiel kwam, viel ik wat stil.”

Resultaat: ook Evenepoel strandde in het wiel van de onverzettelijke Primoz Roglic, die in de Ronde van Catalonië gewoon weer is begonnen waar hij in de Tirreno-Adriatico was geëindigd.

Evenepoel gaf uiteindelijk alleen zichzelf de schuld: “Ik heb de beelden opnieuw bekeken. Had ik in het wiel van Roglic gezeten, had ik kunnen winnen. Op driehonderd meter voor de streep lag ik vijf, zes fietsen achter hem. Ik denk dat ik de snelste sprint heb gereden. Het is een gemiste kans, ik ben ontgoocheld.”

Toch was er gisternamiddag meer dan alleen maar de teleurstelling om de gemiste ritzege. Evenepoel vond het goed om weten dat hij de enige was die Primoz Roglic een beetje kon belagen. Dat is het resultaat van zijn nieuw ontdekte kwaliteiten als sprinter.

Na de Ronde van San Juan gingen ze in de ploeg aan de slag met een plan om intensiteit en explosief vermogen erin te slijpen bij de wereldkampioen. Het eerste resultaat daarvan was zichtbaar vorige maand in de UAE Tour. In rit drie met aankomst om Jebel Jais sprintte hij bergop iedereen uit het wiel. Weliswaar op veertien seconden van ritwinnaar Rubio, maar toch.

Evenepoel: “Ik weet dat mijn sprint veel beter is geworden. Ik heb misschien niet de hoogste power, maar door een betere aeropositie en het feit dat ik wat lichter ben dan Roglic, is het misschien logisch dat ik wat sneller sprint. Het is positief dat ik dit heb, zeker na een paar jaren zonder sprint. Ik kan nu meedoen op punchy aankomsten. En het is goed nieuws voor aankomsten op een bergtop. Je weet maar nooit dat we met vier, vijf man arriveren. En als deze Ronde van Catalonië een secondenspel wordt en het bij de slotrit in Barcelona op een sprint aankomt, kan ik daar altijd op gokken.”

Maar dan is er toch nog wat werk. Evenepoel mag dan de benen hebben, in een sprint gaat het heftig toe en in dat gewoel zal hij ook nog zijn weg moeten vinden.

Het worden ook nog enkele lastige dagen tot de slotrit in Barcelona. Dat begint vandaag met de aankomst op Vallter, een klim van 11,4 kilometer aan 7,6 procent, met een piek van 18 procent. Vallter is met 2.135 meter de hoogste top van de Ronde van Catalonië.

“Dinsdag (vandaag) begint de Ronde van Catalonië echt”, zegt Remco Evenepoel. “Afwachten hoe ik me dan voel. Er is heel snel gereden in de eerste rit, bijna 43 kilometer gemiddeld per uur. Als ik me goed voel wil ik iets proberen. Primoz is natuurlijk ook in goede vorm. Dit is alvast een goed begin. Ik verlies een beetje tijd op hem, maar ik win tijd op de rest.”