Ooit nummer zeven van de wereld, nu lijkt David Goffin helemaal de weg kwijt: ‘Ik vecht tegen mijn eigen gedachten’

Acht spelletjes hield David Goffin stand, daarna liet hij de wapens zakken en gaf hij Daniel Evans een vrijgeleide naar de tweede ronde van de Australian Open. ‘Ik voel me niet geweldig’, zei de voormalige toptienspeler. Komt het nog goed?

De 31-jarige Luikenaar toonde zich in zijn persconferentie getormenteerd en gedeprimeerd, een vat vol vertwijfeling, zonder verklaring voor zijn lusteloos optreden. “Ik voel me niet geweldig”, zuchtte hij. “Na het verlies van de eerste set verloor ik alle vertrouwen in mijn slagen. Ik was volledig de weg kwijt en vond mijn vechtersmentaliteit niet om in opstand te komen tegen mijn eigen emoties. Zwaar.” Het resultaat: 4-6, 3-6 en 0-6.

De blessure achter aan de knie, vorige week opgelopen in Sydney, had hij kunnen inroepen als excuus. Maar dat wilde Goffin niet. “De knie hield het goed, dat was het enige positieve nieuws." Het probleem zit dieper en hoger, in het hoofd. “Ik zat opnieuw midden in mijn bekommernissen van de laatste maanden”, gaf hij toe. “Ik doe niets anders dan vechten tegen mijn eigen gedachten. Een heel ontgoochelende wedstrijd.”

Dit was de vijfde keer op rij dat Goffin in de eerste ronde van een grandslamtoernooi verloor, waarbij hij vier keer zelfs geen set kon winnen. Zijn goede voornemens voor 2022 bleken loze woorden, alsof hij zichzelf wilde overtuigen. Goffin is nog een schim van de topper van weleer.

Blessures en frustraties

Vijf jaar geleden was de man uit Rocourt de nummer zeven van de wereld, klopte hij Rafael Nadal en Roger Federer op de Masters in Londen, loodste hij België in zijn eentje bijna naar winst in de Davis Cup en bouwde hij een reputatie op als beste retourneerder van het circuit na Novak Djokovic. Sindsdien groef hij aan de put waar hij vandaag in zit. Weg dat hogesnelheidstennis, weg die frisse beentjes, weg die vlotte handen. Occasionele opstoten van trots en goed spel verdwenen tussen lange periodes van blessureleed en frustraties.

Goffin heeft zich comfortabel genesteld in Monte Carlo, met aardig wat centen op de bankrekening, een vrouw aan zijn zijde en goede vriend Germain Gigounon als coach. Geraakt hij nog geprikkeld? Is hij nog vooruit te branden? Kan hij zich nog pijn doen? De kans is groot dat hij na deze Australian Open uit de top vijftig valt en dan moet hij eerstkomend nog zijn titelpunten van Montpellier verdedigen.

“Normaal speel ik de volgende weken in Rotterdam en Montpellier, daarna Doha en Dubai”, zei Goffin. “Maar aangezien ik geen reekshoofd meer zal zijn, kan ik vanaf de eerste wedstrijd op een topper botsen. Tja, ik zal eerst en vooral moeten rechtkrabbelen.”

De klad zit er al even in, gevoed door belachelijke blessures (zoals een bal in zijn oog in de halve finale van Rotterdam in 2018) en een zekere circuitmoeheid. Verkijk u bijvoorbeeld niet op zijn tennis. Zo simpel en moeiteloos Goffin het soms laat lijken, zo veeleisend is het mentaal.

Goffin heeft geen bazookaservice of forehand waarmee hij strepen trekt. Nee, hij moet het van tempotennis hebben waarbij hij zelf op de toppen van zijn tenen beweegt en sneller anticipeert dan zijn tegenstander. Goffin moet die tactiek al meer dan tien jaar brengen tegen God en klein Pierke. Ook de op papier makkelijke matchen vragen van hem 110 procent goesting en aandacht.

Naar psycholoog

Goffin moet een nieuwe oriëntatie geven aan zijn carrière. Hoe belangrijk is het deel tennis nog in zijn leven? Moet hij het niet gewoon zien als een job en minder als een droom/nachtmerrie? Doet hij het nog graag of zijn al die blessures simpelweg uitingen van zijn lichaam van wat er in zijn hoofd broeit?

Met het aanstellen van een psycholoog heeft hij een eerste stap gezet. Maar de heropbouw vraagt tijd. Landgenote Maryna Zanevska deed het tijdens de lockdown. “Sindsdien speel ik enkel nog voor mezelf, niet voor mijn sponsors, ouders of fans”, gaf ze aan. Goffin kan haar raad misschien volgen. “Ik hou nog altijd van het tennisleven”, meende hij. “Maar ik zou graag nog eens graag goed zijn.”