Ondanks late plaspauze sprint Evenepoel naar ritzege in Noorwegen

Voss, in de provincie Vestland. Adrenalinehoofdstad van Europa. Waar je de kick van extreem sporten tussen besneeuwde bergtoppen, snelstromende rivieren en klaterende watervallen maximaal kunt beleven. Koers is wat dat betreft een ‘mietje’. Al was de twee kilometer lange slotklim (8,4 procent gemiddeld, maximaal 14,2 procent) wel beklijvend.

IJzig kalm controleerde Remco Evenepoel elke move van de concurrentie, om er vervolgens in de laatste 150 meter met een krachtige, perfect getimede jump mee af te rekenen. Een eerste vruchtje van zijn aangescherpte spurtsnelheid, waar hij sinds zijn profdebuut al 250 watt op won, en die hij koppelde aan tactisch inzicht. Coach Tom Steels hamerde op die combinatie om succesvol te zijn. “Want het draait heus niet enkel om wattages.”

Ontmoedigend voor Hayter, Chaves, Geoghegan Hart en co. was ze, de rust die Evenepoel uitstraalde in volle finale. Op tien kilometer van de finish laste hij zowaar nog een plaspauze in. “Ik moest echt dringend, mijn blaas stond op ontploffen”, klonk het lachend. “Het overkwam me tijdens de etappe wel vaker. Ik ben zeker tien, vijftien keer gestopt.”

Of hij dan niet vreesde niet meer terug te kunnen keren in het peloton? “Nee. De wind blies in het nadeel en de wegen waren breed. Dat maakte het redelijk makkelijk.”

Steun van ploeg

Dat het niet zijn favoriete weersomstandigheden waren, gaf Evenepoel wel toe. “De kou en de wind maakten het best pittig. Even leek de vroege vlucht buiten schot, maar de ploegmaats hadden het keurig onder controle. Ze brachten me in ideale positie naar de laatste klim.”

Voorbereidend labeur dat de kopman meesterlijk afrondde, voor de Noord Tobias Halland Johannessen en de Spanjaard Eduard Prades. Meteen bingo dus, na een deugddoende break die Evenepoel heeft ervaren als “zowat de meest ontspannen en genietbare maand van het seizoen”. Gekruid weliswaar met een stevige stage in het Spaanse Pedreguer, vanwaaruit hij zijn eigen mini-Giro simuleerde: in totaal ruim 1.800 trainings- en 31.000 hoogtemeters in twee weken. Maar, heel belangrijk: “Niets voelde aan als een verplichting.”

Zegezeker voelde hij zich gisteren nochtans niet. “Ik hoopte op een mooi resultaat op deze specifieke, explosieve aankomst. Maar winnen is altijd een loterij. Dat het toch lukte, is fijn. Dit smaakt naar meer.” Heeft de Noorse vis die hij op het podium in handen kreeg geduwd zijn honger een beetje kunnen stillen? Of stort Evenepoel zich morgen, op Gaustatoppen in Stavsro (12 kilometer aan 7,8 procent), opnieuw gretig op het hoofdmenu?

Na de Ronde van Noorwegen, op dinsdag 31 mei, start de winnaar van Luik-Bastenaken-Luik trouwens als grote blikvanger in Gullegem Koerse. Dat kondigde de organisatie aan op Facebook en is door de renner zelf bevestigd. Traditioneel is QuickStep goed vertegenwoordigd in Gullegem. Van de laatste vier edities won de ploeg er drie: twee met Yves Lampaert (in 2017 en 2019) en een met (toenmalig stagiair) Stan Van Tricht (in 2021).