Nys: ‘Ik ga als een volledig fitte atleet naar Amerika’

Af en toe voelt hij nog een zeurende pijn in zijn rug, niet in zijn schouder. Maar dat houdt Thibau Nys niet weg van het WK veldrijden in Amerika.

Uiteindelijk bleek zijn rug het grootste probleem en niet de schouderontwrichting. “Mijn eerste gedachten gingen natuurlijk naar mijn schouder, die deed ook het meeste pijn”, zegt Nys (19). “Maar bij mijn val op het BK raakte ik met mijn rug ook een dikke houten paal. Na een paar dagen bleek mijn rug erger dan mijn schouder. Even was er vrees voor een spierscheur. Sinds een dag of vier kan ik weer normaal trainen. Alleen als ik explosief wil aanzetten, voel ik nog wat.”

Nys heeft nog iets meer dan een week om zijn topvorm te bereiken. “Mijn blessures gaan me niet hinderen, dat weet ik. Het wordt elke dag beter. Ik spring al op borduurtjes en heb steeds meer vertrouwen in mijn schouder.”

Als gevolg van zijn beslissing moet een andere renner thuisblijven. Dus is hij verplicht om een aanvaardbaar niveau te halen, toch? “Aan een WK doe je niet mee om mee te doen”, stelt Nys. “Als je gaat, doe je dat op volle kracht. Ik zeg niet dat ik wereldkampioen ga worden of dat ik alleen tevreden ben met het podium, maar ik moet niet aan mezelf twijfelen of deze selectie terecht is. Ik ben niet half aan elkaar geplakt; ik ga als een volledig fitte atleet naar Amerika.”

Fayetteville kan een snelle cross worden bij droog weer, weet Nys. “Maar in september was het loodzwaar door de modder. Ik ben klaar voor beide. Het belangrijkste nadeel is dat ik een paar dagen minder kwalitatief heb kunnen trainen. Ik heb ook de cross in Flamanville gemist dit weekend.”

Goede conditie

Op het BK had Nys een offday. Voor zijn val reed hij al niet meer in een positie om te winnen. Hoe kwam dat? “Ik zat zevende of zo. Het draaide niet. In het zand is het dan snel gedaan. Maar conditioneel is er geen probleem. In Herentals reed ik nog de pannen van het dak en dat is maar twee weken geleden. Die vorm kan niet ver weg zijn”, zegt hij.

“Weet je, dat ik straks kan starten is een overwinning op zich. Ik ga er geen resultaat op kleven. Twee jaar geleden had ik maar één gedachte en dat was wereldkampioen worden. Nu ben ik alleen bezig geweest met zo goed mogelijk aan de start komen.”

De druk is dit keer minder hoog, en mogelijk zal de concurrentie minder naar hem kijken. “Ik reken mezelf in ieder geval niet tot de favorieten.”