Na slechte eerste helft zetten experimentele Rode Duivels Zwitserland toch opzij

Dit is knap. Zwitserland kloppen, met zo’n onuitgegeven en jeugdig elftal: je moet het maar doen. Zeker als je weet dat deze generatie absoluut nog een aantal jaar heeft om te groeien. De toekomst oogt mooi.

In zijn donkerblauwe trenchcoat stapte hij het veld over. Op weg naar de catacomben. Om er, net voor de zijlijn, Praet bij de arm te nemen. Dennis kent voetbal. Ziet het ook. Als je drie jaar in de Serie A hebt gespeeld en aan je tweede seizoen Premier League bezig bent, begrijp je wat beter kan na een zwakke eerste helft. Praet, verre van slecht, kwam eigenlijk te weinig in het stuk voor.

Terwijl Martínez hem wat extra richtlijnen gaf, strompelde Leander Dendoncker richting kleedkamer. ‘A knock’ zou hem daar ook houden. Enter Youri Tielemans. Meteen zag de wereld er heel anders uit. Het tempo ging de lucht in en de Rode Duivels waren instant dominant. 0-1 werd 2-1. Onder impuls van Tielemans. Hij die al jaren als een diamant wordt omschreven door de bondscoach.

Tielemans is de toekomstige patron van deze Next Gen. De stappen die hij sinds het WK in Rusland gezet heeft, zijn niet te onderschatten. Tielemans wiste eigenhandig een flauwe vijfenveertig minuten uit. Eén waarin België niet veel verder kwam dan in de organisatie blijven.

En waarin Sebastiaan Bornauw – na die onverstandige penaltyfout tegen Ivoorkust – opnieuw de mist inging. Deze keer door een lange bal volledig verkeerd in te schatten. Voor Bornauw komen interlands van dit niveau nog te vroeg. Hij moet nog boterhammen eten. Dat is geen schande. Bornauw is nog altijd maar 21, het kunnen niet allemaal Kompany’s zijn. Mehmedi profiteerde van het cadeautje en knalde droog de 0-1 voorbij Mignolet.

Chadli is terug

Wie bij die fase ook beter had kunnen doen, was Chadli. Maar wij zijn al lang blij dat die weer voetballer is. Chadli had van begin maart tot gisterenavond welgeteld elf minuutjes gevoetbald. Als je in die omstandigheden dan toch zo’n uur kan spelen voor de Duivels, doet dat (weer) het beste verhopen. Niet vergeten dat hij de revelatie was in Rusland. Een goede Chadli hoort straks thuis op het EK.

Met hem: Michy Batshuayi. Wat een vreemde vogel is dat toch? Niet eens een onbetwiste titularis bij Crystal Palace, maar eens in een shirt van België een genadeloze scherpschutter. Dat hij een helft niet in het stuk voorkwam? He doesn’t care. Dat hij voor rust geen bal kon bijhouden, laat staan een rustpunt was? So be it.

Batshuayi knalde er na een kwartiertje rusten doodleuk twee in. Eentje in de verste hoek met zijn linker, nadien – op voorzet van Foket – één met rechts in het dak van het doel. Ziedaar waarom Michy nummer twee in de pikorde van de spitsen is. Waarom Benteke en Origi zelfs in oefenwedstrijden amper tot geen minuten krijgen.

Michy Batshuayi heeft ‘a Licence to Kill’. Doe hem een blinddoek om, draai hem tien keer rond zijn eigen as en hij scoort nog. Zijn cijfers zeggen genoeg: acht goals in z’n laatste zes interlands. Zeg nu zelf, welke andere EK-favoriet heeft diep in de spits zoveel weelde lopen? Of beschikt over de luxe om een topschutter op de bank te zetten?

Vierde keus

Roberto Martínez sprak vooraf aan Den Dreef over the bigger picture. Het resultaat was van ondergeschikt belang, stelde hij. Veel belangrijker was hoe de toekomst zich presenteerde. Wat het potentieel is deze lichting is.

Wel, Zwitserland opzij zetten met zo’n experimenteel elftal: chapeau. Want dit was zelfs geen B-elftal. Op sommige posities stonden jongens die niet eens derde keuze zijn, hooguit vierde. Talenten die er maar over een jaar of zes dienen te staan, als Eden het voor bekeken houdt, De Bruyne liever bij zijn gezinnetje blijft en ook het lichaam van Romelu vindt dat het welletjes is geweest.

Tot dan kan deze lichting groeien in hun schaduw. En ervaring opdoen in dit soort oefeninterlands. Wie zei er ook alweer dat deze matchen voor niets goed zijn?