'Na een zware dag ben ik op mijn sterkst'

Het houdt maar niet op. Na Dylan Teuns en Thomas De Gendt won Wout van Aert (24) gisteren de massasprint in Albi. Belgen maken de Tour en Van Aert schiet als een raket naar de top van het internationale wielerpeloton.

Elia Viviani werd tweede en Caleb Ewan was derde. Alleen Dylan Groenewegen ontbrak. Hij werd in een dolle raid naar Albi uit de wielen gereden en dus nam Van Aert de honneurs waar voor Jumbo-Visma. "Ik kan het niet geloven", zegt Van Aert. "En toch voel ik dat dit iets uitzonderlijks is. Kijk naar al die namen: Sagan, Matthews, Ewan, Viviani... Ik wist wel dat ik kon sprinten, maar voor al die mannen finishen in de Tour lijkt niet echt."

Niet eens zo lang geleden noemde je sprinters gek. Ben je dat nu zelf ook?

Wout van Aert: "Ik weet het niet. (grijnst) Zij zijn alleszins nog steeds gek. Mijn gevoel is nu anders, dat wel. Ik heb veel meer vertrouwen in mijn sprint. Ik kan veel meer kracht zetten dan pakweg een jaar geleden. Daardoor voel ik meer zelfvertrouwen, zeker na een zware dag zoals nu. Dan ben ik op mijn sterkst.

"Eerlijk gezegd dacht ik de voorbije dagen dat ik nog iets meer tijd nodig had om op dit niveau mee te doen voor de prijzen. Zondag wilde ik bijvoorbeeld graag mee in de vlucht, maar dat lukte niet. Toen was ik teleurgesteld."

Net zoals in Colmar, toen je tweede werd in de sprint. Je ging te vroeg, zei je toen.

"Daar heb ik uit geleerd. Ik wist dat ik deze keer niet meer zo lang mocht wachten. Misschien zat ik op het eerste gezicht zelfs wat ver, maar op vierhonderd meter van de finish lag er een kort stuk bergop. Ik wist dat ik daarna gelanceerd moest zijn. Positioneren was niet zo moeilijk, ik koos gewoon het wiel van Peter Sagan. Dat is het gemakkelijke aan winnen, je tactiek is dan altijd de juiste."

Het werd een centimeterspurt. Hoe zeker was je van de zege?

"Ik had een goed gevoel, tot Viviani plots naast me kwam. Toen kreeg ik het benauwd. Maar ik dacht: dít geef ik niet meer af. Toen we over de streep waren, voelde ik eigenlijk dat ik gewonnen had maar toen ik mijn handen van het stuur trok om te juichen, begon ik toch te twijfelen. Een paar centimeter volstaat blijkbaar."

Groenewegen was niet mee, Kruijswijk wel. Hinkte je ploeg niet op twee gedachten?

"Zeker. Ik vind waaiers geweldig, maar het scenario was niet ideaal voor ons. Eerst hoopten we dat de groep met Groenewegen aansluiting zou vinden zodat we voluit zijn kaart konden trekken in de spurt. Toen het gat weer groter werd, ben ik even tot bij Kruijswijk gereden om te checken of ik mijn kans mocht gaan. 'Doe maar, ik zorg er wel voor dat ik in positie blijf', zei hij me. Dus ging ik er voluit voor."

Eerst Teunissen, dan Groenewegen en nu jij. Jumbo-Visma wint drie massasprints.

"We zullen ons moeten opsplitsen, zeker? We hebben zoveel kwaliteit in ons team en iedereen gunt elkaar zijn succes ook echt."

Had je een jaar geleden verwacht dat je dit kon?

"Ik denk het niet. Het is in veel opzichten een levensveranderend jaar geworden. Sarah en ik zijn getrouwd. In de winter waren er dan de problemen met mijn vorige ploeg, waardoor het sportief niet helemaal liep zoals ik wilde. Maar ik ben altijd blijven werken. De voorbije twee maanden ben ik weer op topniveau, misschien ben ik zelfs beter dan ooit. Een tegenslag kan je net sterker maken."

Je bent pas in laatste instantie opgenomen in de Tour-selectie. Wat zou je normaal aan het doen geweest zijn?

"Ik denk dat ik op hoogtestage zou zijn. Maar ik heb gezien dat het daar niet zo mooi is dus ben ik blij dat ik hier ben."

Vrijdag is er een tijdrit. Meer dan ooit ben jij daar topfavoriet.

"Met deze benen kan er nog veel. Maar eerlijk, nu maakt het even niet veel uit. Ik wil genieten met de ploeg. Liefst met een glas champagne."

Waar plaats je deze zege tegenover je drie regenboogtruien in het veldrijden?

"Naar een WK werk je maanden toe, je bent zo gefocust op je doel om dat ook te winnen. Dit is anders want ik had het niet verwacht. Deze overwinning overkomt me, als je snapt wat ik bedoel. Misschien besef ik op dit moment nog niet helemaal hoe groots deze zege is."

Jij, Van der Poel, Teunissen, Alaphilippe... De cyclocrossers blijven maar scoren.

"Daar ben ik blij mee. Ik heb het al vaak gezegd: dankzij het veldrijden heb ik enorm veel geleerd, zoals techniek en explosiviteit. Ik blijf het een van de leukste dingen vinden die er zijn. Daarom hoop ik ook dat dit een boost kan geven aan de cyclocross, dat het niet langer een Belgisch-Nederlands onderonsje blijft maar dat het een globale sport wordt. Er zijn al genoeg veldrijders die hebben laten zien dat ze atleten van wereldniveau zijn."