Na één demarrage bergop zit Hindley toch op zijn roze wolk

Jai Hindley mocht in Verona de fles prosecco laten knallen. Meer dan de eerste Australische eindzege ooit zullen we van deze Ronde van Italië onthouden dat de kurk van zo’n fles spumante best veel schade kan aanrichten. Biniam Girmay stal ook de show op de fiets en wordt een te duchten concurrent voor Mathieu van der Poel. Dat Thomas De Gendt nog niet versleten is en Dries De Bondt geen kermiscoureur is, nemen we ook graag mee in de annalen van de 105de editie van de Giro.

Hindley is een 26-jarige Australiër met een voorliefde voor koffie, graffiti en pizza calzone. Voor de buitenwereld is hij een grijze muis, zijn lijzige stem draagt bij tot dat imago. Hij is geboren en getogen in Perth, maar woont al een tijdje in het Spaanse Girona en ontdekte zijn klimmersbenen zo’n tien jaar geleden op de Col du Tourmalet.

Als profrenner liet hij een eerste keer van zich spreken in de Ronde van Polen 2019, waar Bjorg Lambrecht het leven liet. Hindley eindigde tweede in de eindstand en kreeg van Team Sunweb een jaar later de kans in de Giro. Op de ochtend van de slottijdrit stond hij in het roze, maar hij werd nog voorbijgestoken door Tao Geoghegan Hart. “Het was een klap waar ik lang niet goed van was.”

Perfect plan

Gisteren hield hij wel stand in zijn minst favoriete onderdeel. Zijn voorsprong van 1:25 op Richard Carapaz was voldoende groot voor een zegetocht in Verona. Door de covidcrisis startte de 103de editie in september 2020, amper twee weken na de Tour. Met Wilco Kelderman, Hindley en Hart op het eindpodium was er sprake van een magere jaargang. In deze Giro hield Hindley gevestigde waarden als Carapaz en Mikel Landa achter zich.

Hij reed dan amper één dag in het roze, de eindzege van Hindley was verdiend. Bergop leek hij drie weken niet te ademen. Elke prik van Carapaz en Landa werd gemakkelijk gepareerd. Eén demarrage in de laatste bergrit was voldoende om Carapaz te kraken. “We hadden het plan om daar aan te vallen en hebben dat tot in de puntjes uitgevoerd“, zei Hindley, die in de laatste kilometers kon rekenen op de steun van ploegmaat Lennard Kämna.

Op drie kilometer van de top van de laatste col in de laatste bergrit van deze Giro was de uitgangspositie van Carapaz nog rooskleurig. Zijn ene concurrent (Landa) was net gelost en die andere concurrent (Hindley) kreeg de Ecuadoraan er niet af. De streep lag op de Passo Fedaia op een hoogte van 2.057 meter boven de zeespiegel. Carapaz is geboren, opgegroeid en woonachtig op 2.600 meter. De boomgrens is zijn natuurlijke habitat, maar op drie kilometer van de streep kraakte de kopman van Ineos-Grenadiers. Terwijl Carapaz volledig stilviel, kreeg Hindley vleugels en reed nog anderhalve minuut weg.

Geen tweede Giro-zege dus voor Carapaz op zijn verjaardag. Toen hij in 2019 zijn eerste Giro won in Verona raakte bekend dat hij zijn toenmalige ploeg Movistar zou verlaten voor Ineos-Grenadiers. Ook nu klinken er transfergeruchten rond de Ecuadoraan. Movistar wil hem graag terug. Bij Ineos-Grenadiers willen ze graag langer door met Carapaz, maar de Britten worden geconfronteerd met een beperkt budget, waardoor Dylan van Baarle (Jumbo-Visma) en Carlos Rodriguez (Movistar) al de exit nemen. Naast Carapaz zijn ook Ethan Hayter, Adam Yates en Eddie Dunbar mogelijke vertrekkers bij Ineos-Grenadiers.

Slimme transfers

Net als leeftijdsgenoot Kämna verruilde Hindley Team Sunweb (later Team DSM) voor Bora-Hansgrohe. De rijke Duitse ploeg plukt ten volle de vruchten van haar transferbeleid. Toen vorig jaar bleek dat het verhaal van Peter Sagan bij Bora over was, had ploegmanager Ralph Denk een stevige zak geld. Hij probeerde Remco Evenepoel los te weken bij Patrick Lefevere, maar ving bot.

Denk spreidde zijn transferbudget dan over Hindley, Aleksandr Vlasov en Sergio Higuita. Gouden zaken. Higuita won de Ronde van Catalonië, Vlasov de Ronde van Romandië en Hindley dus de Giro. Het is de eerste winst in een grote ronde voor de Duitse ploeg. Hindley: “Dit is een eer. Ik kan de ploeg niet genoeg bedanken.”