Na drie rotdagen viert Van Aert weer feest in Dauphiné

Hij had er vijf kunnen winnen, maar twee ritzeges vindt Wout van Aert ook goed. Die maken zijn Dauphiné meer dan geslaagd. De eindzege? Daar zegt hij helemaal niet aan te denken.

Het Critérium du Dauphiné is niet voor zenuwlijders. Zie rit twee, waar de vluchters net uit de greep van het peloton bleven en Alexis Vuillermoz won. Of dinsdag, rit drie, waar David Gaudu onverhoopt naar de zege dook, onder de armen van de verbijsterde Wout van Aert door. Woensdag: twee seconden die beslisten over winst voor Filippo Ganna en verlies voor Van Aert in de tijdrit. En gisteren opnieuw. Vier vluchters, onder wie Jan Bakelants, werden pas in de laatste lijn ingehaald.

“Ik had deze rit vooraf aangestipt, maar met de tegenwind in de finale leek het een kansloze missie”, zei Bakelants, die in totaal 130 kilometer in de aanval reed en met de streep in zicht voorbij werd gesneld door zijn goede vriend. “Het scheelde echt niet veel. Het was nog minder dan honderd meter toen Van Aert ons voorbij reed.”

In de sprint scheelde het vervolgens maar een half wiel. Gelukkig voor Van Aert pakte hij, na drie frustrerende dagen, dit keer wél de ritzege.

Felicitaties van Meeus

Dat was andere lichaamstaal van Van Aert, nadat hij zich ervan had vergewist dat hij wel degelijk degene was die won. De handen bleven op het stuur, Van Aert keek vragend naar de Belg Jordi Meeus links van hem, die een geweldige sprint had gereden en tweede werd.

“Ik had niet het gevoel dat Van Aert sneller was, zijn timing was beter”, zei Meeus, die het geen schande vond om te verliezen van een renner die de massasprint wint op de Champs-Elysées.

Meeus feliciteerde Van Aert en dan schreeuwde Van Aert het uit. Gewonnen! Niet vloeken, er werd geen fiets mishandeld en hij moest zichzelf ook niet onder de zelfkritiek begraven. Achter het podium, tussen de vele plichtplegingen door, beloofde Van Aert dat er ’s avonds goed zou worden gevierd.

En neen, hij zou zich ook niet kwellen met de vraag of hij dan toch niet al vijf overwinningen moest hebben in deze Dauphiné. “Zo werkt dat niet. Had ik maandag de tweede rit gewonnen, of dinsdag de derde, dan was ik ook met een andere ingesteldheid aan de tijdrit begonnen. Ik kan wel terugkijken, maar op WorldTour-niveau is niets vanzelfsprekend. Alles moet top zijn. Het is al heel bijzonder dat ik elke dag vooraan eindig.”

Indrukwekkende cijfers

Elke dag in de Dauphiné en bij uitbreiding al een heel seizoen. Van Aert heeft 19 koersdagen dit seizoen, hij won 5 keer en stond 14 keer op het podium. “Als ik race, geef ik alles voor mezelf en voor het team. Dat is hoe ik ben. Wanneer ik zoals nu uit een hoogtestage van drie weken op de Sierra Nevada kom, wil ik elke kans in de Dauphiné grijpen.”

De cijfers zijn indrukwekkend maar misleiden ook, zei Van Aert. “Zondagavond zullen de statistieken anders zijn. En na de Tour helemaal.”

Morgen (Galibier en Col de la Croix de Fer) en zondag (aankomst op Plateau de Solaison) gaat het naar het hooggebergte. “Dat is geen spek voor mijn bek”, stelde de man die vorig jaar de Tour-rit over de Mont Ventoux won.

Van Aert is leider in het Critérium du Dauphiné met 1:03 voor op de Italiaan Mattia Cattaneo en 1:06 op zijn ploegmaat Primoz Roglic. “Die minuut speel ik vanzelf wel kwijt. Dat is niet zoals de Mont Ventoux, waar ik aan de voet vijf minuten voor had en op de top nog één.”