Na de Brugse stunt: ‘Het is prestige voor het hele Belgische voetbal’

Doorstoten in de Champions League, enkel Anderlecht (2000-2001) en AA Gent (2015-2016) kennen de impact van zo’n historische kwalificatie. ‘Na onze matchen tegen Man United heeft Alex Ferguson mij getipt bij Everton’, vertelt Tomasz Radzinski.

Voor de derde keer in de geschiedenis van het Belgische voetbal heeft een club de tweede ronde van de Champions League bereikt. Na het Anderlecht van Aimé Anthuenis en het AA Gent van Hein Vanhaezebrouck is het deze keer de beurt aan het Club Brugge van Carl Hoefkens.

Na amper vier speeldagen is blauw-zwart al zeker van de volgende ronde. Een parcours dat fel afsteekt tegenover dat van de Buffalo’s en paars-wit, die beide pas in het tweede luik van de poulefase de deur naar de volgende ronde openbeukten. “Wat Club heeft gedaan, is ongezien”, zegt Tomasz Radzinski. “Geen tegengoals in die eerste vier matchen, en dat voor een Belgische club. Bij ons gingen de ogen open na die 5-1 in Manchester. We vroegen ons af wat we eigenlijk in de Champions League deden.”

In de etalage

Na Anderlecht en Gent zet nu dus Club België als voetballand in de etalage. “Ik herinner me vooral een gevoel van enorme trots”, stelt Brecht Dejaegere, toen sleutelspeler bij AA Gent, dat zich vóór Valencia en Lyon samen met Zenit op de slotspeeldag plaatste. “Het was historisch, als klein ploegje in Europa naar de achtste finales. Je voelde aan alles dat we onszelf op de kaart hadden gezet. Ik weet nog dat er bij de loting een filmpje rondging van de Valencia-spelers die vierden toen wij uit pot 4 werden gehaald. Ze waren allemaal tevreden. Wel, onze kwalificatie was een mooi antwoord. Op dat vlak hadden we echt naam gemaakt.”

Renato Neto: “Die kwalificatie was onvergetelijk. Niemand van ons had dat verwacht. Niet qua punten, maar ook niet qua spelniveau. Dat maakt het nog zoveel mooier. Net zoals Club dit nu echt verdient, zo was het toen ook. Er kwam veel meer respect voor AA Gent. Eigenlijk was dat hier bij ons al zo aan de vooravond van die wedstrijd. Ik herinner me een krantenkop: ‘Iedereen Buffalo’. We voelden dat het hele land achter ons stond. Bij Club Brugge moet dat eigenlijk ook zo zijn, want het is prestige voor het hele Belgische voetbal.”

Ook het huzarenstukje van Anderlecht kreeg weerklank in Europa. Na twee zware nederlagen in Manchester (5-1) en Kiev (4-0) pakte paars-wit alsnog de groepswinst. Het leverde hen in de oude format een plaatsje in de tweede poulefase of zes extra Champions League-matchen op. “Voor de uitstraling van de club en de spelers zelf is het fantastisch”, weet Radzinski. “Als voetballer droom je van een grote competitie. Dat is waar je voor speelt in de Champions League, voor je eigen toekomst. Dat was bij mij ook zo.”

Radzinski maakte de volgende zomer zijn transfer naar de Premier League. Jaren later kwam hij te weten dat Sir Alex Ferguson hem had getipt bij Everton. “Als je een aanvaller zoekt, kijk eens naar die kleine spits van Anderlecht”, had hij hun verteld. “Voor mij was het top dat ik mijn transfer te danken had aan een van de grootste mensen in het voetbal.”

Decompressie

De keerzijde van een Europees succes is vaak decompressie of gelatenheid in de eigen competitie, zegt Dejaegere. “Je komt uit de Champions League, waar de sfeer, de persaandacht en eigenlijk alles zoveel groter zijn dan in de nationale competitie. Dan is het moeilijk om in het weekend diezelfde honger en gedrevenheid te hebben. Elk individu moet de knop omdraaien. De trainer hamert er eigenlijk continu op, maar je kunt het als speler alleen maar zelf doen.”

Club morste recentelijk met punten op Standard en zelfs thuis tegen Westerlo. AA Gent werd alsnog knap derde in 2015-2016, Anderlecht pakte destijds zelfs de titel. Radzinski: “Als Club zijnde kun je eens verliezen. Dat gebeurt, zeker in dit play-offsysteem, wat er vroeger niet was. Ze moeten zich gewoon in die top vier nestelen en zorgen dat de focus er weer is wanneer Europa voorbij is.

“Bij ons was het anders. Doordat de snelheid en het niveau in de Champions League zo hoog waren voelden we ons in de eigen competitie onsterfelijk. We dachten: hier kunnen we alles aan zonder problemen. Alleen ging het dan in die tweede poulefase de verkeerde kant op. Nadat we in die eerste groep van iedereen hadden gewonnen, dachten we dat we iedereen de baas konden. En toen verloren we twee keer van Leeds.

Dejaegere: “Voor ons was het enige minpunt dat we in de achtste finales Wolfsburg lootten. Het was de enige ‘kleine ploeg’ want alle anderen waren kleppers. Dit terwijl we die kleppers in de poulefase óók niet hadden gekregen. Die poule was vergelijkbaar met die van Club dit jaar.”