MR-voorzitter Bouchez: ‘In de politiek heb ik grote vijanden, maar in het voetbal niet’

“Sorry voor mijn taalgebruik maar ik heb er echt een weekend de merde op zitten. Zaterdag leden we een eerste competitienederlaag en ’s nachts crash ik op het circuit van Spa-Francorchamps.” Georges-Louis Bouchez (35), de charismatische voorzitter van de MR en van amateurclub Francs Borains, zegt het met de glimlach. Niets brengt hem van zijn stuk.

Veel scheelde het niet of u had de eerste grote afspraak als voorzitter van Francs Borains gemist. Wat ging er fout?

“Bij het uitkomen van een bocht reed een concurrent me langs achter aan. We waren al een drietal rondes in een felle strijd verwikkeld en misschien wilde hij wraak nemen omdat ik hem voorheen had ingehaald. Op dat deel van het circuit staan er geen banden of andere obstakels om je af te remmen dus ik vloog vol tegen de muur. Als je met die snelheid – ik schat dat ik makkelijk met 130 per uur reed – in het gewone verkeer crasht, dan kan dat slecht aflopen. Maar in een racewagen zit je goed beschermd in een kooi. Alle tests en scans in het ziekenhuis wezen uit dat ik in orde was. “

Beerschot kon dit seizoen nog geen enkele officiële match winnen. Is een stunt mogelijk?

“Ja, die gedachte zit wel ergens in ons achterhoofd. Maar Beerschot is en blijft een club uit 1A. Wij spelen twee afdelingen lager. Het zou normaal zijn als wij verliezen. Ik zeg niet dat het onmogelijk is, maar wij zijn de outsiders. Ik wil de spelers of de coach ook geen druk opleggen; het kampioenschap primeert.”

Gaat u de spelers in de kleedkamer toespreken? Een winstpremie uitreiken?

“Ja, als ze zich kwalificeren voor de achtste finale. Je moet daar eerlijk in zijn: voetbal is business. Het is belangrijk voor het prestige van Francs Borains en voor de supporters om een ronde te overleven, maar dat betekent ook meer inkomsten uit vips en tv-rechten. Dus zal ik de spelers wel even herinneren aan wat er op het spel staat. Laat me ook duidelijk zijn: het is Dante Brogno die de ploeg opstelt en de tactiek kiest. Elk zijn job. Ik zorg voor een efficiënte werking en treed op als ambassadeur voor de club.”

Bent u nerveus voor de match?

“Ik kijk hier al wéken naar uit, maar ik wil mijn zenuwachtigheid niet overzetten op de ploeg. (grijnst) Uiteraard ben ik heel emotioneel als Francs Borains speelt en ben ik dolgelukkig als we winnen. Dat is wat voetbal zo populair maakt: je kunt je gedragen als een kind, of de onnozelaar uithangen. Je primairste gevoelens komen naar boven. Ik herinner me dat ik ’s maandags na de eerste overwinning met een brede glimlach naar het partijbureau in Brussel ging. Ik blonk van trots.”

Waarom besliste u in april 2020 om voorzitter te worden van Francs Borains?

“Ik ken de verhalen wel: dat ik het om politieke redenen heb gedaan. Maar ik was al voorzitter van de MR voor ik clubvoorzitter werd. In eerste instantie is het een persoonlijk plezier, een kinderdroom die uitkomt. Tegelijk wil ik ook de regio opwaarderen. Zou u over Francs Borains schrijven mocht ik niet de voorzitter zijn? Neen, toch?”

U zei bij uw voorstelling dat u binnen de vijf jaar in eerste klasse wilde spelen. De klok tikt.

“Neen, ik zei: in het profvoetbal raken. Dat is 1B ook. Het volstaat dus om nog één keer te promoveren om dat doel te bereiken. De afdeling waar we nu in spelen is financieel niet interessant. Je hebt minstens 800.000 euro per jaar nodig en je krijgt maar 50.000 euro aan tv-geld. In 1B heb je 1,5 miljoen euro nodig, maar je haalt wel al 450.000 euro op aan tv-rechten.”

U bent ambitieus. Zien we u op een dag als bondsvoorzitter?

“Eén zaak is zeker: ik blijf niet heel mijn leven in de politiek. Dan kan voetbal zeker een alternatief zijn. Ik ben twee jaar voorzitter van een grote partij dus er is nog veel te realiseren, maar ik zie me niet op mijn 65ste nog proberen om parlementslid te worden bij verkiezingen. Ik klamp me niet vast aan een postje.”

Volgens Roland Duchâtelet maakte u een fout om in het voetbal te stappen. U hebt te veel vijanden, meende hij.

“In de politiek zeker wel, heel grote zelfs, maar in het voetbal niet. Ik heb nu eenmaal mijn ideeën die ik met hart en ziel verdedig. Het lijkt me logisch dat ik voor communisten en voor separatisten een vreselijke vijand ben. Maar wie denkt dat België een rechtse politiek kan voeren, die vindt me formidabel. Ik ga niet om het even wat verkondigen, zoals de populaire mening om de fiscale voordelen van voetballers af te schaffen. Want ik weet dat zo’n maatregel het voetbal zou ondermijnen. Dus ik was niet akkoord.”

Als enige ongeveer.

“Ja, maar ik heb de strijd niet verloren. De regering haalt met haar besparingen geen 200 miljoen maar 30 miljoen euro op, wat bewijst dat het niet zo slecht is om je ideeën te verdedigen.”

Maar dat Simon Mignolet evenveel sociale bijdragen betaalt als een kuisvrouw, dat klopt toch niet?

“De vraag is niet: waarom betaalt Mignolet zo weinig RSZ, maar waarom betaalt de kuisvrouw er zoveel? Gek hoe niemand die redenering maakt. Als jij een kunstwerk koopt, dan betaal je daar maar 6 procent btw op. Omdat cultuur belangrijk is voor de samenleving. Sport niet dan? Je moet redelijk zijn.

“De kern van de zaak is dat het fiscaal en sociaal systeem vandaag te snel en te veel geld vraagt aan de middenklasse en van economische sectoren. Je kunt Mignolet meer gaan belasten. Je passeert één keer aan de kassa en wat krijg je dan? Dat topspelers niet meer komen. En voor je het weet zijn we ons rechtstreeks ticket voor de Champions League kwijt en ga je mensen horen zuchten: er zijn geen mooie matchen meer in België. Is het dat wat we willen?”