Met topwattages trekt Van der Poel naar Amstel Gold Race

De winnaar van de Ronde van Vlaanderen is automatisch de topfavoriet voor de Amstel Gold Race. Mathieu van der Poel neemt de rol met plezier op zich. ‘Hij heeft er zin in.’

De Ronde van Vlaanderen is de hoogmis voor de Vlaamse wielerfan. Is de Amstel Gold Race, de grootste eendagkoers in Nederland, in dezelfde zin een hoogtepunt in het seizoen van Mathieu van der Poel? Toch wel, zegt zijn vader Adrie. “En dat zeg ik niet alleen omdat wij Nederlanders zijn. De Amstel Gold Race is gewoon een hele mooie wedstrijd. Die wil je graag winnen. De race bestaat ondertussen 66 jaar. Ik vind het tijd om er ook een monument van te maken.”

Van der Poel heeft nog niet veel gekoerst dit jaar en dat maakt hem hongerig. Dat hij weer zorgeloos kan koersen, zonder rugpijn, maakt het plezier dubbel. “Hij moet ervan profiteren nu het zo goed gaat”, zegt vader Van der Poel. “Ik heb hem gezegd dat hij moet pakken wat hij kan pakken. We leven niet in vrolijke tijden. Corona is niet weg, kijk naar wat Sonny Colbrelli en Tim Declercq is overkomen. Als renner moet je niet te ver vooruit denken. Als Mathieu kon kiezen, zou hij liefst van al Parijs-Roubaix winnen, die heeft hij nog niet op zijn palmares. Maar als renner kun je vandaag niet te selectief zijn. Wout van Aert heeft ook zomaar de Ronde moeten missen.”

Goede stage

Van der Poel komt zondag als topfavoriet aan de start. Misschien nog meer dan anders, nu het gros van de klimmers in het Baskenland aan de slag is. Die rol is hij ondertussen gewend, en fysiek is hij er klaar voor. “Zijn waarden zijn nog net iets beter dan in 2020 en 2021”, klinkt het. “Zijn seizoen is slecht begonnen, maar uiteindelijk heeft hij een heel goeie voorbereiding gehad. Hij heeft vijf weken in Spanje gezeten en dat heeft veel goed gedaan in zijn hoofd. Ik had hem dat al vaker gezegd: ‘Ga daar eens trainen, wat meer bergop, niet altijd thuis op die vlakke wegen. Je gaat je daar amuseren.’

“De eerste twee weken waren niet fijn, hij had nog altijd last aan zijn rug, maar dan begon het te kantelen. Ik kreeg berichtjes dat het steeds beter ging, dat het plezant was. De beslissing om te starten in Milaan-Sanremo vind ik cruciaal. Daar kon hij veel kilometers doen op een economische manier. Hij kon er wennen aan rijden in het peloton, hij kon er een pittige finale rijden. Daarna was hij vertrokken.”

In de Ronde van Vlaanderen zagen we Van der Poel zoals we hem kennen: gretig, attent vooraan, altijd in controle. “Niet helemaal”, zegt Adrie. “Met alle ellende die Mathieu heeft meegemaakt, is hij net iets voorzichtiger. De finale hoeft geen honderd kilometer te duren, voor zijn rug is het beter als dat maar vijftig kilometer is. Ik had hem daarvoor gewaarschuwd: ‘Zoals jij koerst, dat houd je geen leven vol.’ De belasting is te groot. Ik was blij om te zien hoe volwassen hij het aangepakt heeft in de Ronde.”

Met Tadej Pogacar, die er in de Amstel Gold Race niet bij is, had hij misschien wel zijn sterkste tegenstander ooit. De machtsontplooiing van de Sloveen bij de tweede passage op de Oude Kwaremont maakte ook indruk op Van der Poel. Maar zijn getrainde oog zag nog iets anders. “Het was niet goed in beeld, maar volgens mij zaten Mathieu en Küng op de top van de Kwaremont aan het wiel van Pogacar. Dat wil zeggen dat zij even snel naar boven zijn gereden als hij. Pogacar was vooral indrukwekkend in het eerste deel van de klim, Mathieu en Küng maakten het verschil op de uitloper.”