Meesseman mikt op vierde Euroleague-titel: ‘Ik voel mij gewoon op mijn gemak bij Jekaterinenburg’

Haar reuk- en smaakzin heeft ze nog altijd niet terug nadat ze vijf maanden geleden besmet raakte met het coronavirus, maar met de productie van dopamine zit het bij Emma Meesseman (27) wel goed. De Belgian Cat geniet van elke overwinning. En bij UMMC Jekaterinenburg is dat wekelijkse kost. De Russische club leed dit jaar nog geen enkele competitienederlaag en stormt af op haar dertiende landstitel op rij. Meesseman, in februari 2016 ingelijfd door Jekaterinenburg, kan zich opmaken voor titel nummer zes.

In Europa struikelt UMMC Jekaterinenburg slechts heel uitzonderlijk; hun laatste nederlaag dateert van november 2019. Maar gewoonlijk is het Russische team buiten categorie. In de Final Four van de Euroleague, die vandaag in Istanbul begint, is Jekaterinenburg dan ook de uitgesproken titelfavoriet. Alleen Fenerbahçe, dat over enkele grote namen beschikt, vormt in de halve finale mogelijk een bedreiging. “Eigenlijk speel je in zo’n Final Four twee finales, maar Fenerbahçe wordt wel de finale avant la lettre”, weet Meesseman. “Het blijft altijd opletten want soms verliezen we eens, meestal op een ongepast moment.”

Goed betaald

Basketbalclub Jekaterinenburg is het speeltje van de Russische miljardair Andrei Kozitsyn, CEO van de Ural Mining and Metallurgical Company. Hij betaalt de beste lonen. Wie in de Amerikaanse WNBA of in Europa uitblinkt, komt vroeg of laat op de loonlijst van Jekaterinenburg te staan. In de Verenigde Staten zijn de salarissen begrensd tot 198.000 euro – dat is wat Meesseman bij Washington Mystics verdiende – maar bij UMMC Jekaterinenburg zijn de sterspeelsters nog beter bediend. Reizen, dat doen ze met een privéjet. In de stad Jekaterinenburg kunnen ze een beroep doen op een privéchauffeur om hen rond te rijden.

Een dikke loonbrief en elk jaar meedingen naar de prijzen: begrijpelijk dat Meesseman besliste om nog een jaartje bij te tekenen. “Uiteraard speelt dat een rol, maar dat is niet de enige reden waarom ik blijf”, legt de Ieperse uit. “Ik voel mij gewoon op mijn gemak bij Jekaterinenburg. Ze laten me toe om met de nationale ploeg te spelen en in de WNBA uit te komen, dat is niet altijd vanzelfsprekend.”

Meesseman maakt er geen geheim van dat ze graag eens andere horizonten wil verkennen – China staat op het verlanglijstje. Maar door de coronapandemie moet dat noodgedwongen wachten.

Intussen kan de Sportvrouw van het Jaar haar palmares uitbreiden. Als ze zondag de Euroleague wint, dan evenaart ze Ann Wauters, die met Valenciennes, Samara en Valencia in totaal vier keer de belangrijkste Europese clubtrofee won. Eigenlijk hoorde het voor Meesseman al nummer vijf te zijn, maar de editie van vorig jaar werd door Covid-19 abrupt stopgezet. Meesseman: “Terwijl die trofee klaarstond voor ons, zo dominant waren we. Op zich maakt het me niet uit dat ik Ann kan evenaren of overtreffen. Dat doet niets af aan mijn beleving of aan mijn carrière. Ik wil gewoon alles winnen waar ik aan begin.”

Als het seizoen met Jekaterinenburg er in mei op zit, trekt Meesseman niet meteen naar Washington. Ze sluit aan bij de Belgian Cats, eerst voor het EK in juni, vervolgens voor de Olympische Spelen. Pas na Tokio beslist Meesseman of ze dit jaar nog het truitje van de Mystics zal aantrekken. “Eigenlijk was die beslissing een no-brainer”, zegt ze. “Door niet te gaan neem ik de druk weg voor mezelf. Als ik had getekend, dan móést ik klaar zijn. Nu heb ik de keuze. Ga ik toch naar Washington: top. Ga ik niet: ook top.”