Mazzu: ‘Mijn vertrek bij Union is de grootste ontgoocheling uit mijn professionele leven’

Zijn afscheid bij Union en Anderlecht is nog niet helemaal verteerd. Toch focust Felice Mazzu, nog zeker tot woensdag trainer van het jaar, intussen weer op zijn geliefde Charleroi. Vanavond wacht de uitmatch in Gent.

Een druilerige dag in het Stade du Pays de Charleroi. Na lang aandringen wil hij dan toch een interview geven, voor het eerst sinds zijn ontslag bij Anderlecht. Felice Mazzu (56) ziet er moe uit. “Ik ben wat ziek geweest. Ik ben nog maar net hersteld.”

Een jaar geleden werd Mazzu trainer van het jaar op de Gouden Schoen. “Sindsdien is er veel gebeurd", zegt hij. “Daaraan zie je hoe snel het kan gaan in het leven. Ik won die trofee, met Union deden we mee voor de titel, ik vertrok in de zomer naar Anderlecht en nu ben ik terug in Charleroi. Ik zit weer boordevol positieve energie.”

Waarom werd Union geen kampioen?

“Onze kern was iets te klein, een probleem dat ze dit seizoen niet hebben. Vooral offensief kon ik weinig wisselen. Bovendien hadden we iets te weinig ervaring op het hoogste niveau. Maar we deden het fantastisch. Iedereen zag het, iedereen voelde het.”

Jullie waren nochtans dicht bij de titel. Het doelpunt van Casper Nielsen in Brugge werd afgekeurd…

“door een VAR-tussenkomst die ik nog steeds niet begrijp. De emoties waren enorm. Ik wist toen dat we geen kampioen zouden worden. De details zaten tegen en mentaal werd het moeilijk na die nederlaag in Brugge.”

Wat onthoudt u van uw twee jaren bij Union?

“Het was een fantastische groep. Elke keer opnieuw gingen de spelers tot het uiterste. Ze toonden respect op en naast het veld. Goesting ook. De promotie, de titel van herfstkampioen, de kwalificatie voor Europa, alles was positief.”

Waarom besliste u dan om te vertrekken?

“Ik heb dat niet beslist. Het is een keuze die me is opgedrongen. Mocht het Union-bestuur op een dag beslissen om correct te zijn, dan zullen ze uitleggen wat er is gebeurd en waarom ik geen Union-trainer meer ben. Ik heb er alleszins niet voor gekozen, dat hebben zij in mijn plaats gedaan.”

Dat is verrassend. Het leek alsof u een stap hogerop wilde zetten. Iedereen heeft de foto gezien waarop u lunchte met Wouter Vandenhaute en Peter Verbeke van Anderlecht.

“Het is niet omdat je met een andere club praat dat je absoluut wilt vertrekken. De dingen waren vanaf dag één duidelijk voor het Union-bestuur. En ze wisten dat ik gesprekken voerde met Anderlecht.”

Ze hebben er dus niet alles aan gedaan om u te houden?

“Voilà. Erkenning bestaat nu eenmaal niet in de voetbalwereld. Ik had liever wat meer respect gekregen na de twee seizoenen die we samen hebben beleefd. Mijn vertrek bij Union is de grootste ontgoocheling uit mijn professionele leven.”

Wist u waaraan u begon bij Anderlecht? U moest Vincent Kompany vervangen.

“Dat was inderdaad niet evident. Maar ik ben nooit bang om een uitdaging aan te gaan. Bij Racing Genk heb ik hetzelfde gedaan toen ik overpakte van Philippe Clement.

“Ik voelde me goed bij Anderlecht. Ik had een goede band met het merendeel van de groep. We kwalificeerden ons voor de groepsfase van de Conference League en als ik het me juist herinner heeft Het Laatste Nieuws getiteld dat ik de best debuterende coach was sinds Aimé Anthuenis in 1999.”

Waarom liep het nadien fout?

“We verloren een belangrijke speler (Adrien Trebel, FDZ) en dan was er die match tegen Club Brugge die we altijd moesten winnen. Ik weet tot op vandaag niet van welke planeet Simon Mignolet toen kwam. Mentaal werd het dag na dag moeilijker. De druk was zó groot. Anderlecht moet van de buitenwereld elk seizoen in de top vier eindigen, zonder dat er op voorhand een grondige analyse van de spelerskern wordt gemaakt. Alles samen heeft dat ertoe geleid dat er zich een negatieve sfeer vormde rond de ploeg en de club.”

Was u verrast door uw ontslag?

“Toch wel, omdat er geen enkel signaal was dat het bestuur die beslissing zou nemen. Als je een trainer haalt bij Union, waar alles vlot liep en die eigenlijk niet wilde vertrekken, dan moet je hem in mijn ogen meer tijd en krediet geven. Als de middelen niet meer dezelfde zijn als een paar jaar geleden moeten ook de communicatie en de doelstellingen worden bijgeschaafd.”

Bent u verbaasd dat Anderlecht zo diep zit momenteel?

“Ik vind het jammer. Maar iedereen weet dat de club eerst financieel gezond moet worden. Daar hebben ze tijd voor nodig. De naam en het statuut van Anderlecht zijn op dit moment van geen enkel belang. Het verleden telt niet.”

Na uw ontslag bij Racing Genk in 2019 nam u wat tijd voor voor u naar Union trok. Waarom herbegon u nu zo snel bij Charleroi?

“Omdat het Charleroi is. Iedereen weet dat dit mijn club is. Het is de enige aanbieding die ik zou hebben aanvaard.”

Wat zei u tegen voorzitter Mehdi Bayat toen hij belde?

“Ik was met vakantie in de Provence toen hij contact opnam. Ik heb meteen gezegd: ‘Ik moet niet nadenken, we gaan erover praten.’ Ik ben nog even naar Spanje gereisd en daarna is het snel gegaan. Mehdi en ik kennen elkaar zo goed. Lang onderhandelen was niet nodig. Ik had zin om eraan te beginnen.”

De uitdaging is ook hier groot.

“Zeker. Het wordt niet gemakkelijk, maar ik heb er vertrouwen in. Weet je wat het grote voordeel is van deze club? Charleroi is financieel gezond en stabiel. Wij hebben geen schulden. Belangrijk toch?”

Nochtans lijken de fans niet tevreden over de werkwijze van Bayat.

“De fans moeten misschien wat milder zijn als het over Mehdi gaat. Kijk eens wat er de voorbije jaren allemaal is gebeurd. De pandemie heeft er serieus op ingehakt. Standard, Anderlecht en andere clubs maken allemaal verlies, ze hebben torenhoge schulden. Die problemen kent Charleroi niet.”

Wat denkt u als de mensen zeggen: ‘Mazzu is een trainer voor Charleroi of Union. Hij is niet goed genoeg voor Genk of Anderlecht.’

“Dat stoort me niet. Mensen mogen denken wat ze willen. Het belangrijkste is dat ik me goed voel. Ik doe een beroep waar ik passioneel van hou. Je mag niet vergeten vanwaar ik kom.

“Trouwens, wat is er mis met Charleroi en Union? Tenzij ik mij vergis, staat Union tweede in het klassement. Ze zetten zowat iedereen in hun hemd voor het tweede jaar op rij. Dat is toch niet slecht.”

U kent Karel Geraerts goed. Verrast het u dat hij zo’n impact heeft als hoofdcoach?

“Neen. Karel verdient wat hem nu overkomt. Ik heb hem altijd gezegd: ‘Op een dag word je een grote trainer.’ Hij is uitstekend op weg om dat te worden. Hij analyseert de dingen goed en is intelligent. Hij werkt bovendien uitstekend verder op de filosofie die we bij Union hebben geïmplementeerd.”

Nog één vraag: wie mag er voor u trainer van het jaar worden volgende week?

“Wouter Vrancken. Ik vind dat hij moet worden beloond voor zijn werk van de voorbije jaren, zowel bij KV Mechelen als bij Racing Genk.”