Mauri Vansevenant toont zich in eerste bergrit, maar mist ritzege en roze trui: ‘Het was sterven in de finale’

Thuis, op de boerderij, voedt hij al wel eens een mak lammetje. Of dolt hij met een tam schaap. Maar in de eerste bergrit van de Giro, die naam waard, gedroeg Mauri Vansevenant zichzelf als een gretig veulen. Zijn voornemen was helder: “Ik probeer mee te glippen in de vroege vlucht.”

Sevie jr. ging er daarbij vanuit dat hij de echte klassementstenoren weinig angst inboezemde. Dus ging hij na amper 8 kilometer al zelf aan de boom schudden. Dertien andere appelen vielen eraf. Daarbij nog een tweede jonge Belg: Sylvain Moniquet.

De groep sprokkelde maximaal elf minuten en haalde met ongeveer de helft van die bonus de voet van de Etna. Op de flanken van de vulkaan wisselde het roze — Van der Poel haakte in de achtergrond al vroeg af — virtueel constant van schouders. Eerst Vansevenant, dan Oldani, vervolgens weer Vansevenant en finaal López die onze moedige landgenoot de doodsteek gaf. De jonge Spanjaard werd ingelopen door Kämna en gooide het op een akkoordje met zijn Duitse kompaan. “Jij de rit, ik de trui?” Een hoofdknik volstond.

Na Taaramäe (derde) verloor Vansevenant het nog voor plaats vier tegen Moniquet. “Ach, dat sprintje stelde ook niet veel meer voor”, sprak de West-Vlaming bij Sporza. “Voor mij was het kalf op dat moment al verdronken. Tot een kilometer of zeven van de finish zat ik nog in ideale positie om de roze trui te veroveren. Maar toen Kämna vertrok, voelde ik mijn benen meteen vollopen. Ik kon hem niet volgen. Van dan af was het enkel nog naar de finish rijden, vechten voor elke seconde en schade beperken. Ik deed wat ik kon, maar kwam iets tekort op het einde. Het was echt sterven. Heel teleurstellend. Uiteraard komen er nog mogelijkheden, maar elke kans die je krijgt moet je grijpen.”

Sylvain Moniquet (24), Waals talent van 24 dat zijn studies handelsingenieur in zijn derde jaar ‘on hold’ zette, keert dus met een vierde plaats terug van de Etna. Hij reed vorig jaar met de Vuelta zijn eerste grote ronde, een dertiende plek in de 20ste etappe werd zijn beste uitslag. Nu in de Giro behaalde hij op dag vier een vierde plaats. “Ik ben blij, het doel was om in de ontsnapping te geraken”, reageerde hij bij zijn ploeg. “Dat lukte en daarna waren het de benen die spraken op de laatste klim, 22 km lang. Ik kon mijn inspanning goed indelen op de Etna, maar in de laatste 3 à 4 km ging het moeizaam. Ik was moe, de klim was dus net iets te lang en ik mis het podium met de vierde plaats.”

“Dit was de eerste bergrit”, ging hij verder. “Er zijn 21 ritten in deze Giro, er komen nog kansen en ik hoop dat de conditie nog wat beter wordt. Ik ben nu al goed alleszins. Ik ben gemotiveerd om nog een goed resultaat te rijden. Nu komen er twee vlakke ritten aan, daarna moet ik weer aan de bak in de bergen.”