Martínez staat familiebezoekje toe op EK: ‘Eigenlijk is hij geen trainer, maar een mentor’

Familie komt op de eerste plaats voor Roberto Martínez. Daarom liet hij enkele spelersvrouwen op bezoek komen tijdens dit EK. Dat was in het verleden niet anders. ‘Het geeft die jongens een stimulans’, zegt Paul Van Himst, bondscoach op het WK 1994.

Het is de peoplemanager in onze bondscoach die ervoor zorgde dat enkele spelers – zij die het wilden en zelf gevraagd hebben – vrouw en/of kinderen konden zien in aanloop naar de achtste finale tegen Portugal. “Martínez is altijd bezig met zijn spelers. Hoe zij zich goed kunnen voelen. Met de kwaliteit van het leven ook. Hij is rustig en toont altijd respect voor anderen. Eigenlijk is hij geen trainer, maar een mentor.”

Sportpsycholoog Jef Brouwers, hierboven aan het woord, is met andere woorden fan van Martínez’ aanpak. De Spanjaard gaat door een vuur voor zijn jongens, ook al beseft hij dat het op eigen risico is. De Europese voetbalbond UEFA legt de verantwoordelijkheid bij de landen zelf. Voor de goede orde: alles gebeurde met respect voor de geldende coronamaatregelen. Iedereen die gezien werd, was vooraf getest.

Youri Tielemans geeft toe een van de spelers te zijn geweest die zijn familie zag. “Maar alles gebeurde heel veilig”, zegt hij. “De medische staf had een heel plan opgezet. Dat vonden we tof.”

Ook Paul Van Himst begrijpt de huidige bondscoach. Hij noemt het een goede, belangrijke beslissing. Dat hoeft niet te verbazen, want ook in 1994 mochten de spelersvrouwen op bezoek gaan bij de Rode Duivels. Toen in de Verenigde Staten, waar het WK plaatsvond en waar Van Himst de troepen leidde.

“Iedereen die kon, mocht komen”, zegt hij. “Waarom ook niet? Het gaf die spelers een stimulans. Ik denk dat er toch een tiental vrouwen naar Amerika zijn gevlogen. Pas op, die beslissing was individueel. (lacht) De ene wilde wel, de andere niet. Het hangt ervan af hoe je daarmee omgaat. Sommigen zullen zeggen: ‘Het zijn maar drie weken.’ Terwijl er spelers zijn die het tof vinden om hun familie nog eens te zien, omdat zij het nodig hebben. Ik zie er geen probleem in.”

Vrouwen vermist

Toch was niet iedereen blij met de manier waarop het in 1994 is verlopen. Toen Marc Wilmots in 2013 het WK voorbereidde, maakte hij duidelijk dat er geen vrouwen mochten afkomen in eerste instantie. Zijn verklaring: “De spelers moeten zich in alle rust voorbereiden. Als de vrouwen en familie afkomen, is dat niet mogelijk. Dat is in 1994 gebleken in Amerika. Toen liepen er allerlei dingen fout: vliegtuigen die werden gemist, waardoor de spelers niet wisten waar hun vrouwen zaten en ongerust werden. Dat wil ik niet meer.”

Volgens andere Rode Duivels uit 1994 viel het uiteindelijk wel mee met die ongerustheid. Wilmots doelde op een omgeleid vliegtuig door slechte weersomstandigheden. Van Himst merkte zelfs niets van ongerustheid of van eventuele eenzaamheid. “Je bent op zo’n toernooi met het voetbal bezig, hé.”

Hij maakte natuurlijk ook het WK 1970 mee, waar sommige Duivels verkommerden door heimwee. Zelf had het Anderlecht-icoon daar minder last van. Van Himst: “Mexico was natuurlijk al wat verder weg dan Tubeke. Ik heb dat denk ik aan niemand verteld, maar ik had kunnen regelen dat ik elke dag met Arlette (zijn intussen overleden vrouw, FDZ) kon bellen. Dus ik vond het allemaal niet zo erg. Ach, ik vind het slim gezien van Martínez. Het kan de Duivels een boost geven.”

Iets wat Brouwers bevestigt: “Vanuit een empirisch standpunt – ik ben geen onderzoeker – stel ik vast dat het energie geeft aan de spelers. Je kunt dan wel facetimen of skypen, maar dat is anders. Je hebt niet de nabijheid van je familie, je kunt niemand vastpakken. Ik ben een absolute non-believer van isolatie. Als je kunt doen wat je in het dagelijkse leven doet, ga je je veel beter voelen. Het werkt relaxerend.”

Van Himst lacht: “Voilà, ik kan goed geloven wat hij zegt.”

Familie eerst, hij was er zelf al voorstander van in 1994.