Mario Stroeykens, de jonge verlosser van Anderlecht

Bij een 1-0-achterstand aan de rust gooide Felice Mazzu zijn principes noodgedwongen overboord: 3-5-2 werd 4-4-2. Zónder verdediger Wesley Hoedt en mét de jonge aanvaller Mario Stroeykens kon Anderlecht in Mechelen nog eens winnen.

Felice Mazzu heeft het dan toch aangedurfd om van veldbezetting te wijzigen. Ook al stond het mes hem op de keel tegen KV Mechelen. Anderlecht was nergens en Wesley Hoedt speelde een dramatische eerste helft met een opzichtige strafschopfout als triest dieptepunt.

De Nederlander bleef binnen aan de rust en Anderlecht ging met vier op een lijn spelen achterin. Moussa N’Diaye, de ontdekking van het middagje Achter de Kazerne, kwam op de linksachter. Zeno Debast en Hannes Delcroix speelden in het hart van de verdediging, Michael Murillo stond op rechts. Debast profileerde zich nog nadrukkelijker als leider van de defensie. Sturend, coachend en verbaal zeer aanwezig. Is de machtsoverdracht nu voltooid achteraan?

Vertonghen ziek

De vraag is hoe Jan Vertonghen zich ziet functioneren in dit systeem. Vertonghen lag gisteren in bed, geveld door griep. In een eerste gesprek met Mazzu gaf hij aan het liefst op links te spelen in een defensie met drie. Zoals hij dat ook onder Roberto Martínez bij de Rode Duivels doet. Vertonghen op de linksback? Daar bewijs je hem op zijn 35ste geen dienst meer mee. Naast Debast dan, in de plaats van Delcroix, dat is een mogelijkheid.

“Jullie laten geen mogelijkheid passeren om mij erop te wijzen dat ik misschien best van systeem zou veranderen”, reageerde Mazzu laconiek. “Voilà, ik heb geluisterd. De wedstrijdomstandigheden vroegen erom. We speelden een bar slechte eerste helft. Ik heb beslist om Hoedt eruit te halen omdat ik centraal achterin toch snelheid nodig had tegen de spitsen van KV Mechelen. Met N’Diaye hebben we ook een speler met het profiel van een echte linksback. Een trainer moet soms moeilijke keuzes maken, dat heb ik gedaan. Je mag je geen rekening houden met de status van een speler. Hoedt vervangen was de juiste keuze, hij is professioneel genoeg om daarmee om te gaan.”

Hoedt hield zich afzijdig na het laatste fluitsignaal. De teammanager moest hem aansporen om toch richting middencirkel te trekken, waar Mazzu de groep vurig toesprak. Ook het groeten van de fans kostte de Nederlander moeite. Dit is een situatie die Mazzu goed zal moeten managen de komende weken.

Droomdag

Mario Stroeykens, anderhalve week geleden achttien geworden, scoorde twee keer en kroonde zich tot matchwinnaar. Tegelijk redde hij het vel van zijn geplaagde coach. “Ik denk wel dat de trainer tevreden was over mijn invalbeurt”, zei hij.

Wat Mazzu tijdens de pauze aan zijn maats had verteld? Stroeykens had er rond de klok van vier uur nog het raden naar. “Ik heb tijdens de pauze vanaf de eerste minuut intensief opgewarmd. Wat er in de kleedkamer is verteld, moet je de anderen vragen”, lachte de jonge knul uit Zellik.

In de mixed zone van het AFAS-stadion werd de held van de middag van hot naar her begeleid door Anderlechts persverantwoordelijke. Televisieploegen, radio-interviews, geschreven pers, in het Nederlands, in het Frans: hij deed het allemaal rustig en met de glimlach. Zonder stemverheffing. Stroeykens beleefde zijn droomdag als in trance.

“Dit waren mijn eerste goals voor Anderlecht en uiteraard geven die me een heel prettig gevoel”, sprak hij. “Ik heb er even op moeten wachten, wat me toch wat stress gaf. De afgelopen dagen en weken heb ik er vooral met assistent-coach Guillaume Gillet over gesproken, dat die eerste goal een verlossing zou zijn. Dat is nu gebeurd, en het voelt inderdaad als een bevrijding. Er is een enorme last van mijn schouders gevallen. Dit is een enorm belangrijke dag in mijn carrière. Ik ben volop aan het nagenieten.”

Op de goede plaats

Stroeykens stond al een tijd hoog genoteerd als veelbelovende youngster. Hij tekende afgelopen zomer voor één seizoen bij. Slechts voor één seizoen, omdat hij eerst wilde zien of hij na de vervanging van Vincent Kompany door Mazzu op veel speelminuten zou mogen rekenen. Dat waren er voor gisteren tien (zeven in de competitie en drie in Europa).

Onder hoogspanning, want vier op achttien en na een draak van een eerste helft, maakte de onbevangenheid van Stroeykens in Mechelen meteen het verschil. Twee keer stond hij op de goede plaats om in te tikken nadat doelman Gaëtan Coucke de bal uit de voeten van Fábio Silva had gegrabbeld.

“Op zich waren het niet de moeilijkste goals, maar voor mij maakte het niet uit hoe die eerste treffer er kwam. En je moet toch altijd goed volgen. Of ik hiermee de job van onze coach heb gered? Daar heb ik eerlijk gezegd niet bij stil gestaan. Weet je, bij Anderlecht is er altijd druk. Mechelen is geen makkelijke tegenstander en het waren heel moeilijke weken voor iedereen binnen de club. Soms moet het wat meezitten, dat tikje geluk hadden wij hier. Drie kansen, drie goals. En die bal van hen die tegen de paal ging. Hopelijk keert de rust binnen de club nu terug en zorgt deze zege voor een nieuwe dynamiek. Want met West Ham uit volgt alweer een uitdaging.”