Manchester City draagt Kompany nog in het hart: ‘Het deed iets toen beide supportersgroepen mijn naam zongen’

In Manchester doen ze aan monumentenzorg. Oud-speler Vincent Kompany krijgt zaterdag bij zijn terugkeer een staande ovatie. Op het veld ondergaat Burnley wel de wet van de sterkste: 6-0.

Wanneer we ons een weg banen doorheen de douane op de luchthaven van Charleroi horen we in de verte al de naam ‘Kompany’ vallen. Het is vader Pierre Kompany, die ook de oversteek maakt naar Manchester. Hij weet als geen ander vanwaar kleine Vincent kwam toen hij in 2008 Hamburg inruilde voor Man City. Kompany rakelt graag anekdotes uit die tijd op. Hoe er maar één versleten bokshandschoen ter beschikking was in de fitnessruimte. Of hoe het trainingscentrum in Carrington een puinhoop was.

Kompany zag het als een project. Vergelijk het met de bouwwerf die hij afgelopen zomer in Burnley voorgeschoteld kreeg: een leeg blad dat hij mee invulling mocht geven. Hij is een beetje Manchester City geworden, over de jaren.

Don’t shoot

Rond het Etihad-stadion wordt dat eens te meer duidelijk. Wanneer we City-fans vragen naar de coach van Burnley komen steeds dezelfde woorden terug: “legende”, “icoon” en “don’t shoot, Vinnie”, naar zijn memorabele knal tegen Leicester City in 2019. “Vincent Kompany, waar wil je je standbeeld?”, schreeuwde commentator Gary Neville toen al uit.

Overal waar je kijkt, duikt zijn gezicht wel ergens op: van de stadionmuren over de kleine infostanden tot de perszaal. De man heeft nu zijn standbeeld voor de ingang van het Etihad staan, 4,3 meter hoog.

Dat standbeeld heeft Kompany niet alleen verdiend door goed te verdedigen op een voetbalveld. Los van het sportieve was de Belg een voortrekker in sociale projecten en investeringen. Zo zette hij zijn schouders onder Tckle4MCR in een poging de dakloosheid in Manchester aan te pakken. Hij was ook betrokken bij de opleiding van kinderen in armoede. In Engeland keken ze vol bewondering toe.

Daarom ook dat het stadion zo vol liep bij zijn testimonial. Vijftigduizend fans woonden zijn afscheidswedstrijd in het Etihad bij. De voormalige Rode Duivel speelde van 2008 tot 2019 liefst 265 wedstrijden voor City, vaak als aanvoerder. Was Kompany een rockgroep, dan was hij The Rolling Stones. Het FA Cup-duel van zaterdag is zijn bisnummertje.

Oorverdovend kabaal

In het Etihad dragen ze entertainment hoog in het vaandel. Kiss cams, lookalikes, van die dingen. Daarom ook dat ze Kompany liefst zo lang mogelijk ‘verborgen’ houden voor de aftrap. Pas als het stadion helemaal vol is, zullen ze hem aankondigen. Op het grote scherm in het stadion spelen ze zijn pegel tegen Leicester nog eens af, alsof die nog niet in het collectieve geheugen van iedere Citizen zit.

Het moment suprême dan. Eerst komen Kevin De Bruyne en co. het veld op, vervolgens is het de beurt aan Kompany. Met een grote glimlach en onder oorverdovend kabaal stapt hij het veld op. Pep Guardiola krijgt een dikke knuffel en fluistert nog wat woorden in. Daarna gaat het Burnley-petje op. Game on.

Kompany heeft vooraf de verwachtingen getemperd. “Wij spelen in de Championship, City speelt in de Champions League.” Bescheiden voor een ploeg die in de Engelse tweede klasse alles kapot speelt. Burnley voetbalt een half uur goed mee en dwingt kansen af. Maar het verschil tussen de Championship en de Champions League? Erling Haaland. Alweer scoort hij een hattrick. “Wat doe je ertegen?”, zie je ook ex-verdediger Kompany zich afvragen.

Na de 1-0 van de Noor schreeuwt hij heel zijn ploeg naar de zijlijn, van de rechtsachter tot de spits. Spoedoverleg in groep. Kompany zal zijn speelstijl niet verloochenen, wat de score ook is. “Als ik hier nog tien keer speel, zou ik het tien keer hetzelfde aanpakken”, zal hij achteraf zeggen.

Wie Guardiola en Kompany in beeld moet brengen, heeft zijn handen vol. Als een tweeling staan ze te ijsberen en druk te gesticuleren in en vooral ver buiten hun rechthoek. Arme Anthony Taylor, de vierde official van dienst die het duo op hun afgebakende zone moet wijzen.

De score loopt op tot 6-0. City kent geen medelijden met de gewezen kapitein en zijn manschappen. Kompany noemt het een leermoment, al steekt hij zijn teleurstelling niet onder stoelen of banken. “Ik ben een Championship-coach, we zijn een Championship-team.”

Ereronde

Het kippenvelmoment van de avond moet nog komen. Zelfs wanneer ze zes doelpunten in het krijt staan, zet de Burnley-aanhang hun liedje in. “Here’s to you Vincent Kompany, Burnley loves you more than you will know.” Om dan volledig overstemd te worden door de 45.000 City-fans. “Here’s to you Vincent Kompany, City loves you more than you will know.”

“Ik moet wel toegeven dat het iets met me deed toen beide supportersgroepen mijn naam zongen”, geeft Kompany toe. “Het voelt alsof ik al tien jaar coach ben, maar dan keek ik naar mijn ex-ploegmaats… Zo zie je maar hoe snel het kan gaan in het voetbal.”

Na nog wat bijkletsen met De Bruyne en Guardiola na het laatste fluitsignaal maakt hij een bescheiden ereronde, eerst naar de aanhang van Burnley, dan even een handje naar die van City. Wellicht zit hij in zijn hoofd al bij de wedstrijd tegen Sunderland.

Hoe groot is Kompany nog in Manchester? Daarvoor kom je met een simpel meetlatje niet toe.