Lotte Kopecky zet stap naar wereldtop met zege in eerste grote klassieker

Ze was al verschillende keren Belgisch kampioene, ze won een rit in de Giro Rosa en de Vuelta voor vrouwen, ze was al de beste in de GP Le Samyn en pakte eindwinst in de Lotto Belgium Tour, maar op de allergrootste momenten was het telkens ‘net niet’. Kopecky stond zes keer op het podium in Gent-Wevelgem, de Ronde van Vlaanderen, Brugge-De Panne en Nokere zonder ooit te winnen. In de olympische wegrit in Tokio werd ze vierde, in de finale van de Strade Bianche en Parijs-Roubaix werd ze vorig jaar teruggeslagen door mechanische pech. Een lange lijst, die langzaam voor frustratie zorgde. “Die grote zege ontbreekt”, stelde ze deze winter vast. “In 2022 wil ik eindelijk die klassieker winnen.”

Reden waarom ze van ploeg veranderde. Bij SD Worx kwam ze in het sterkste vrouwenteam ter wereld terecht. Vroeger, bij Lotto en nadien ook bij Liv, stond ze er telkens alleen voor, nu draait ze mee in een ploeg met meerdere kopvrouwen. Hoe handig dat kan zijn, merkte ze zaterdag: Chantal Van den Broek-Blaak kwam zeggen dat Kopecky zich kon sparen tot het juiste moment, zij zou wel voor koers zorgen samen met Vollering en Moolman. “De ploeg heeft ervoor gezorgd dat ik de hele dag in een zetel zat en dat op alle aanvallen gereageerd werd”, zei Kopecky. “Het is fantastisch om op deze manier te kunnen koersen.”

Maar Kopecky deed meer dan profiteren van het ploegenspel. Toen ze samen met Van Vleuten op kop reed, deed de Nederlandse topfavoriete langere beurten, maar Kopecky ging niet slepen. Van Vleuten apprecieerde dat, vertelde ze achteraf. De laatste klim, de Via Santa Caterina, was op de limiet. “Die slotklim was zo pijnlijk”, zei Kopecky. “Ik dacht: dit houd ik niet meer, maar Anna (ploegleider Van der Breggen, BA) bleef maar schreeuwen in mijn oortje dat ik het wiel van Annemiek moest houden.”

Van Vleuten: “Ik had niet de beste dag uit mijn carrière, ik had wat maagproblemen, maar Kopecky was gewoon supersterk. Ik kon ze niet lossen op de beklimmingen.”

Nooit zo goed bergop

Ook dat is nieuw: Kopecky maakte de voorbije twee seizoenen duidelijk progressie als klimster, maar nooit reed ze zo goed bergop als nu. Geen toeval, zegt haar vriend en trainer Kieran de Fauw. “We hebben daarin geïnvesteerd.” Kopecky bracht deze winter bewust minder tijd door in de fitness. Het maakt dat ze vandaag een kilo lichter is: 66 in plaats van 67 kilo. Op topniveau is dat geen detail. “Het belangrijkste is dat Lotte geen kracht kwijt is door de spiermassa die is verdwenen”, zegt De Fauw. “De voorbije weken duwde ze haar beste vermogens ooit. Ze heeft verschillende persoonlijke records gebroken.”

Kopecky deed geen hoogtestage, maar trainde wel veel bergop. Ze deed deze winter twee lange stages met de ploeg in Spanje. Heel anders dan bijvoorbeeld vorig jaar: toen trok ze met haar ploeg Liv pas na de Strade Bianche op stage. “Lotte staat vandaag gewoon verder”, zegt De Fauw. “Ze heeft kwalitatief beter getraind. Ze heeft ook duidelijke keuzes gemaakt. Een beetje zoals Wout van Aert deze winter deed.”

Van Aert paste voor het WK veldrijden en haalde de Strade Bianche uit zijn programma, allemaal om zijn goede vorm langer te kunnen rekken. Kopecky schrapte haar pistetrainingen. Omdat er geen grote wedstrijden voor de wereldbeker waren, hoefde ze deze winter ook geen verre verplaatsingen te maken. “Allemaal energie die ze heeft kunnen sparen”, zegt De Fauw.

Later dit jaar zal Kopecky haar pistewerk hervatten, maar nu lijkt ze de vruchten te plukken van die rustigere winter. Het enige waar ze wat aan ingeboet heeft is pure snelheid: een kilo minder spieren en meer trainingen bergop hebben haar explosiviteit wat aangetast. Maar daar kan later weer aan gewerkt worden, als ze opnieuw op de piste gaat koersen, en sowieso blijft Kopecky een van de allersnelste klassieke coureurs in het vrouwenpeloton. “Dat haar sprint iets minder kan zijn, is iets wat je incalculeert bij de keuzes die je maakt”, zegt De Fauw.

Geen twijfels

De grootste winst die Kopecky de voorbije weken maakte, zit mogelijk tussen haar oren. “Ze voelt zich heel goed in haar nieuwe omgeving”, zegt De Fauw. “Op elke foto die ik deze winter van haar zag, was ze aan het lachen. Ik ben heel even bang geweest: ik wist niet wat het met haar zou doen als ze niet zou kunnen winnen met de goede benen die ze nu heeft. Zou ze dan gaan twijfelen? Na de Omloop wist ik dat het goed zat. Ze reed een goede koers, maar werd pas 27ste: andere jaren zou ze dat in haar kopje gestoken hebben, nu niet.”

Waarmee De Fauw niet wil zeggen dat de vreugde om die eerste grote klassieker minder groot is. “Het is een godsgeschenk”, zegt hij. “Eindelijk heeft Lotte die grote prijs binnen. Ook voor mij is het een opluchting. (lacht) De buren kwamen zaterdag aanbellen. Ze hadden me horen schreeuwen, vertelden ze. Weet je wat het beste is: dat Van Vleuten mee op de foto staat. Lotte heeft gewonnen van een fenomeen, tegen de beste renster van de wereld, en niemand kan zeggen dat ze geluk had. Het was een eerlijk duel, zonder dat iemand pech had.”