Lemajic voetbalt voor zijn ouders: ‘Ze hadden het moeilijk tijdens de oorlog’

Een vriendelijke reus. Anders valt Lemajic (1,98 meter) niet te omschrijven. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat Vanhaezebrouck zijn verguisde spits bleef beschermen na een teleurstellende prestatie of grote misser.

“Je probeert je af te sluiten van de negatieve commentaren, maar uiteindelijk bereiken die je toch”, vertelt Lemajic. “Het raakte me. Nog voor ik hier arriveerde, was er al kritiek. Ik kreeg via Instagram berichten van Gent-fans: ‘We don’t want you.’ Tijdens sommige wedstrijden werd ik uitgefloten. Dat was een lastige periode. De club haalde mij vorige zomer bij het Letse RFS, terwijl Jaremtsjoek naar Benfica en David naar Lille waren vertrokken. Ik legde mezelf te veel druk op. Geloof mij: ik heb kansen gemist waarvan ik het zelf amper kon geloven.”

Gescoord in finale

Stilaan lijkt Lemajic uit het dal te klauteren. Hij scoorde in de penaltyreeks van de bekerfinale en vorig weekend tegen Charleroi zette hij zijn strafschopfout recht met twee goals. “Een hele opluchting.”

Een vinger op de mond om de critici het zwijgen op te leggen bleef uit. “Ik dacht niet aan revanche. Dat ligt niet in mijn karakter. (grijnst) Vroeger had ik dat misschien wel gedaan. In de jeugd was ik een agressieve speler. In België moet je een gentleman zijn, in Servië ben je maar beter een vechter als je ergens wilt geraken.”

Hij hoopt dat zijn doelpunten tegen Charleroi een nieuwe start zijn. “Ik wil nog scoren in deze play-offs en volgend seizoen wil ik er staan. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor mijn familie. Mijn ouders hadden het nooit gemakkelijk. Ik ben opgegroeid tijdens de oorlog in Joegoslavië. Op mijn zevende leefden we drie maanden in een schuilkelder voor de bombardementen in onze stad. Toch hebben mijn ouders ervoor gezorgd dat mijn zus en ik de best mogelijke jeugd kenden. Wel, vandaag betaal ik hun rekeningen.”