WedstrijdverslagClub Brugge - Beerschot 3-2)
Kolkend Jan Breydel ziet hakjes, lobjes en domme tackle
Het ene moment swingend, dan weer te gemakzuchtig. Club Brugge versus Beerschot was een vermakelijk kijkstuk, met aan het eind een zucht van opluchting bij de landskampioen. Op naar de Champions League-loting.
Jan Breydel is weer Jan Breydel, een fort vol passie en emoties. Leve de vaccinatiecampagne.
‘Guess who’s back’, kopte het legioen. Ondertussen stond Philippe Clement in alle windrichtingen in zijn handen te klappen. Had hij gekund, hij had elke supporter vastgepakt.
Anderhalf jaar heeft Club het zonder (of met een beperkt deel van) zijn trouwe aanhang moeten doen. Sommige jongens hadden het daar weleens moeilijk mee. Lang, Vanaken, Vormer, De Ketelaere, Mignolet, Clement en co. werden gisternamiddag onthaald als helden toen ze uit de bus stapten. Luidkeels toegezongen, inclusief een overdosis high fives.
Het kan niet anders dan dat zelfs good old Ruud Vormer kippenvel had toen hij al snel naar de hoekschopvlag mocht lopen. Het publiek ging staan en riep drie keer zijn voornaam. Brugse volksheld. Eder Balanta knikte zijn corner binnen. Olympia daverde.
Slechte controle
Beerschot zou zich een hele vooravond kranig verweren, maar was niet die mooie verschijning van begin vorig seizoen. Een aantal had bij momenten moeite met de versnellingen van Club, anderen zondigden af en toe aan het technische aspect van het spelletje. Frans slikte zo na een slechte controle op slag van rust zijn tweede geel.
Dat het toen al 2-1 stond, kwam dankzij twee wonderschone doelpunten, met eerst Noa Lang en Charles De Ketelaere in een hoofdrol. Heerlijke pass in de rug van de verdediging, waarna een intelligente De Ketelaere simpel de doelman omspeelde. Hun innige knuffel tijdens het vieren symboliseert de band die de twee intussen hebben.
Niet veel later volgde zowaar nog iets straffers. Vanuit het niets knalde Joren Dom vanaf zo’n 30 meter het leer in de winkelhaak. Zijn vijf seconden van roem. In de marge was Ricca aan rood ontsnapt.
Beerschot zag na rust een twintigtal minuten af. Vormer liet de 3-1 evenwel liggen.
Steeds meer hakjes en lobjes verschenen ten tonele bij de thuisploeg, met Lang als aanjager. Waarna Tibo Persyn een afvallende bal controleerde, die zonder pardon binnen knalde en finaal een hartje maakte richting de hoofdtribune. Nog zo’n romantische ziel in de kleedkamer van Club.
“Bij mijn doelpunt was ik volledig aan het trillen”, zei Persyn, een huurling van Inter. “Als kind heb ik hier heel vaak over gedroomd. Voor de match had ik wat stress. Iedereen kijkt naar je, best intimiderend. Ik voelde de druk, maar de hele kleedkamer heeft fantastisch goed geholpen.”
Persyn speelde op rechts in een 3-5-2 en maakte bij vlagen indruk met zijn snelheid en power. Hij zorgde bij Club ook voor de nodige diepgang. “Die jongen heeft hier tien à vijftien jaar van gedroomd. Logisch dat zijn eerste helft wat stroef liep”, stelde Clement. “Zijn doelpunt werkte bevrijdend, de tweede helft was een stuk beter.”
Aan Persyn om zich dit seizoen in de kijker te spelen en ervoor te zorgen dat Club Brugge niet anders kan dan hem definitief overnemen. “Dat is de bedoeling, ja. Ik hoop dat ze mijn aankoopoptie zullen lichten. Het is aan mij om te laten zien wat ik kan. Bij mijn terugkeer naar Brugge was het de bedoeling om zo veel mogelijk minuten te maken. Als dat hier kan lukken, zou dat heel mooi zijn. Vooral op verdedigend vlak heb ik sinds mijn vertrek veel bijgeleerd, dat was ook de reden waarom ik voor Italië had gekozen.”
Toch nog bibberen
Bij 3-1 leek de klus geklaard. Tot Nsoki met een onnodige tackle zijn tweede geel pakte. Dat zijn van die zaken die op dit niveau en op die leeftijd (toch al 22) niet meer mogen voorvallen. Straks wacht Club namelijk weer Champions League-voetbal en daar straffen ze een dergelijk mistasten genadeloos af.
Dat deed Beerschot ook. Van Den Bergh devieerde de daaropvolgende vrijschop van Holzhauser in de verste hoek (3-2). Daarna werd het toch nog even bibberen voor blauw-zwart. Eigen schuld.
Een echt slotoffensief van de bezoekers bleef weliswaar uit. Jan Breydel haalde niettemin opgelucht adem, waarna het legioen weer zong en sprong. Persyn kreeg de megafoon in zijn handen gestopt: “We Are Bruges.” Lang ging gewillig op de foto en Mata gooide zijn shirt weg. Dat allemaal met dank aan Pfizer, Moderna, Johnson & Johnson en AstraZeneca.
