Kim Gevaert looft nieuwe recordhouder op 400 meter: ‘Bolingo mag dromen van finale op Spelen’

Voormalig topatlete Kim Gevaert (42) is niet verbaasd dat ze na anderhalf decennium een van haar vier individuele Belgische records kwijtspeelde, niet toevallig op de 400 meter – die afstand was niet haar specialiteit. In mei 2005 liep Gevaert in Gent 51.45. Cynthia Bolingo (28) deed daar dinsdag in het Franse Montreuil een flinke hap af tot 50.75. En niet dat Gevaert daar onbevangen bij blijft.

“Het is moeilijk uit te leggen, het voelt wat als een afscheid aan. Maar elke zomer verwacht ik wel ergens: wie gaat het halen? Als iemand mijn record van 100 en 200 meter breekt, zal dat zeker een emotionele dag zijn. Maar ik ga daarom niet hopen dat ze traag lopen, dat zou ik verschrikkelijk vinden. Ik ben juist een heel enthousiaste supporter van de atletiekdames.”

Met haar toptijd deed Bolingo bijna een seconde beter dan haar piek van 51.69 in 2018 en haar ‘zilveren’ tijd van 51.62 op het EK indoor in Glasgow in 2019. Daarna brak echter een lastige periode aan met aanhoudend leed aan de achillespees, waardoor ze het WK miste, en de coronacrisis. Haar vader zou overlijden door het virus. “Cynthia heeft heel sterk teruggevochten”, vindt Gevaert. “Haar prestatie in Montreuil moet een enorme ontlading zijn geweest. Nu kan ze bevrijd naar de Spelen toewerken.”

Ambities verleggen

Gevaert ondervond in haar topjaren zelf hoe lastig een achillespeesletsel kan zijn. Voor Bolingo remde de blessure ook haar ontwikkeling op de 200 meter af, de afstand waarop ze ze zich eigenlijk het liefst zou manifesteren. Nu lijkt ze toch meer in de wieg gelegd voor de 400 meter. “Ik ben destijds goed geholpen bij mijn achillespeesblessure”, zegt Gevaert. “Maar voor dokters is het moeilijk om te zeggen: ‘Doe dit en dat, en dan is het voorbij.' Het is wat trial-and-error en zien hoe de pees reageert. Het is wel erg lastig om daarmee te trainen en je daarover te zetten.”

Volgens Gevaert mag Bolingo nu haar ambities verleggen. “Ik ben verrast door hoeveel tijd ze er ineens afdeed. Op die 50.75 mag ze echt trots zijn. Die tijd komt niet uit het niets. Ze heeft al getoond wat ze waard is op het EK indoor in Glasgow. Met deze boost nu is ze klaar om door te groeien. Als je op de 400 meter rond de 50.5 loopt, mag je dromen van een finale op de Spelen. En op een goede dag moet ze ook een pak sneller kunnen op de 200 meter.”

Bolingo is voorts een van de speerpunten van de Belgian Cheetahs op de 4x400 meter. Ook daar kijkt Gevaert hard naar uit in Tokio. “Paulien Couckuyt heeft goed gelopen op de 400 meter horden en Imke Vervaet is duidelijk in vorm. Zij kunnen voor een mooi resultaat gaan in Tokio. Zo’n estafette kan voor magische momenten zorgen. Het is fijn dat de Belgische atletiek met een breed team kan vertrekken, en behalve Nafi Thiam kan toch ook Bashir Abdi voor de medailles meestrijden. Helaas kunnen we er niet bij zijn in Tokio, maar we gaan hier veel voor de tv zitten om te supporteren.”

Witte streep op kin

Nog dit: Bolingo loopt met een wit verticaal lijntje op de onderkin. In de podcast Vestière’ van La Dernière Heure lichtte ze eerder de betekenis toe. De streep staat voor Bolingo symbool voor een zekere dualiteit in het leven. “Ze vertegenwoordigt zowel het evenwicht als mijn dubbele nationaliteit (Belgisch-Congolees, BF). We leven constant in een zwart-witte wereld. We hebben zelden de keuze om te zeggen: ‘Ik neem beide.’ Je bent of een man of een vrouw, zwart of blank, hetero of homo. De lijn is ook een contrast met mijn huidskleur en er zit een idee van een grens of limiet achter. Ik wil het idee van grenzen overschrijden overbrengen, zelfs als de samenleving ons beperkt tot een rol.”