Als er een medaille voor zelfopoffering zou bestaan, dan had Jonathan Borlée die gisteren mogen ophalen. De Brusselaar had al vier dagen last van zijn hamstrings en toch ging hij akkoord om de reeksen van de 4x400 te lopen. Kwestie van zijn broer Kevin te sparen voor de finale.

Alexander Doom nam het eerste rondje voor zijn rekening: vierde. Jonathan Sacoor nam over: tweede. Dylan Borlée rolde de rode loper uit: eerste. En dan was het de beurt aan Jonathan Borlée. Fluks schoot hij weg, maar met nog vijftig meter te gaan begon de nationale recordhouder te vertragen. Hij tastte naar zijn linkerbil en net voorbij de finish begon hij te hinken. Resultaat: derde in 2:59.37. De finale was binnen.

Voor Jonathan Borlée betekent zijn blessure vermoedelijk zijn olympische afscheid. Over drie jaar zal hij 36 zijn. “Mijn Spelen nu zijn gedaan, dat is zeker. Maar of het definitief is, daar kan ik nu nog niet op antwoorden.”

Met brons op het WK in Doha 2019 bewezen de Tornados dat het podium niet ondenkbaar is. Zeker met kapitein Kevin Borlée erbij, zegt Sacoor. “Kevin blijft Kevin: in een olympische finale loopt die iedereen eraf. Wij willen die medaille ongelooflijk hard.”