‘Ik heb de Rode Duivels gemist’: Thomas Vermaelen mag opnieuw Japan verlaten zonder quarantaine

Twee minuten voor acht, ’s avonds. In Kobe, meer dan 9.000 kilometer hier vandaan, gaat de webcam aan.

Thomas Vermaelen is het intussen gewoon. Als hij de afgelopen maanden zijn familie of vrienden wilde zien, was dat met behulp van de technologie. “Een geluk dat er dingen als FaceTime bestaan. Dat we toch zo nog vaak contact kunnen hebben, en mijn ouders hun kleinkinderen niet helemaal moeten missen.”

Het moet mentaal toch lastig zijn om uitgerekend nu zo ver van je familie te zitten?

Vermaelen: “Ik ben vooral blij dat die coronacrisis pas is uitgebroken nadat mijn vrouw en onze kinderen naar Japan zijn gereisd. Ik mag er niet aan denken dat ik hier alleen zou zitten. Wat mijn ouders betreft, die heb ik niet meer gezien sinds januari, toen ik terug naar Japan moest voor de start van de nieuwe competitie. Het was de bedoeling dat ze dit jaar eens naar hier zouden komen, maar we hebben dat de voorbije maanden telkens weer moeten uitstellen. Ik heb op dit moment geen idee wanneer we elkaar nog eens in het echt zullen zien.”

Is dat niet frustrerend?

“Wat kan je eraan doen? Het heeft geen zin om lastig te worden, of om er energie aan te verspillen. Je moet deze situatie gewoon aanvaarden en zo goed mogelijk de regels zien te respecteren.”

Volg je de kritieke toestand in België een beetje?

(knikt) “Natuurlijk. Ik lees het nieuws op het internet. De situatie in België is inderdaad verontrustend. Mijn ouders zijn al over de 60 jaar – zij behoren dus tot de risicogroep. Gelukkig zijn ze zeer voorzichtig. Want als je die cijfers van de tweede golf ziet...”

Hoe is de situatie daar in Japan?

“Goed. Het leven gaat er hier best normaal aan toe – restaurants zijn nog open. Je merkt wel dat iedereen de regels goed naleeft. Zijn of haar handen ontsmet, een mondmasker draagt, afstand houdt.”

Jullie stadions zijn ook relatief goed gevuld?

“Ja. In het begin mocht er niemand binnen, maar beetje per beetje zijn we voor meer supporters beginnen spelen. Tussen de 5.000 en 10.000 mensen zitten nu in de tribunes. Het hangt af van de capaciteit van het stadion. Bij aankomst wordt hun temperatuur wel gemeten. En de stewards controleren streng op het toepassen van de regels. Zo mogen de fans niet roepen of schreeuwen, alleen in hun handen klappen.”

Leg eens uit waarom je de voorbije twee interlandperiodes niet in de selectie van de Rode Duivels zat.

“Omdat profvoetballers in Japan lange tijd geen aparte behandeling kregen. Misschien is dat een van de redenen waarom ze hier het aantal coronabesmettingen zo goed onder controle hebben. Ik had me kúnnen melden bij de Rode Duivels, in september en oktober, maar dan moest ik bij mijn terugkeer telkens veertien dagen in quarantaine. En dan had ik hier zeker zes competitiewedstrijden gemist, want we werken het seizoen uitzonderlijk af in zes maanden in plaats van in een jaar.

“De Belgische bond heeft er toen wel alles aan gedaan om me in België te krijgen. Echt waar. Ze namen contact op met de verschillende instanties en ambassades van Japan, in de hoop een uitzondering voor me te krijgen. Zonder succes. Na overleg met de bondscoach leek het voor alle partijen dan ook het beste om in Japan te blijven. Gelukkig zijn de regels intussen wat veranderd.”

Voel je je nog betrokken bij de Rode Duivels?

(schrikt) “Waarom?”

Je laatste interland dateert intussen van een jaar geleden, in Rusland (1-4).

“Leuk is dat niet, neen. Ik heb de vorige interlands bovendien niet kunnen volgen, want dan is het hier 3 à 4 uur ’s nachts. (grijnst) En enkele uren later loopt de wekker alweer af om naar de training te gaan. Nu, ik lees het allemaal wel, hoor. En ik bekijk ook de samenvattingen. Maar dat is natuurlijk niet hetzelfde. (oprecht) Ik kijk er echt naar uit om iedereen nog eens in het echt te zien, want ik mis de Rode Duivels. We zijn een bende vrienden geworden door de jaren heen.”

Ik zie jullie daar in Martin’s Red vaak kaarten.

“Ik zit er af en toe bij voor de gezelligheid. (lacht) Jan (Vertonghen), Dries (Mertens), Yannick (Carrasco) en Eden en Thorgan (Hazard) wisselen elkaar af. Vroeger deed Radja (Nainggolan) soms ook mee, maar die is intussen gestopt als Rode Duivel. Hans (Vanaken) is er wel bij gekomen.”

Hebben jullie eigenlijk een whatsappgroepje?

“Ja, met onder meer Jan, Dries en Toby (Alderweireld). (grijnst) Jan heeft echt goeie humor. En ook Dries stuurt regelmatig iets grappigs – wat precies, is niet voor dit interview. (lachje) Nu je erover begint: het is de jongste tijd wel wat stil geworden. Misschien moet ik straks nog eens iets sturen.”

Is er ook een grote groep, met alle Rode Duivels?

(knikt) “Da’s dan vooral voor de praktische info; het uur van afspreken, het weekschema. Dat soort zaken. Heel af en toe wordt er wel eens iets grappigs in gepost. Alleen, als je niet opgeroepen wordt, gooien ze je meteen uit die groep. Dat komt best wel aan. (lachje) Ik moest er dus voor zorgen dat ik zo snel mogelijk weer deel uitmaak van die whatsappgroep.”

Graag, want we hebben de beste Vermaelen meer dan ooit nodig.

(wuift weg) “Iedereen heeft het altijd over de verdediging die ouder wordt, maar we hebben de voorbije maanden kunnen zien dat er nog talent is. Jongens die soms zelfs verder staan dan wij op die leeftijd.”

Je hebt het over Jason Denayer?

“Onder anderen, ja. Jason is aan een mooie carrière bezig. Boyata ook. Die jongere gasten zoals Vanheusden ken ik nog niet zo goed, maar wat ik erover hoor en lees, klinkt veelbelovend. Wel spijtig van zijn zware knieblessure.”

Da’s waar. En toch gaat er niets boven een driemansdefensie met Alderweireld, Vermaelen en Vertonghen. Hoe gedreven ben je nog?

“Gedreven? Ik wil nog steeds élke wedstrijd winnen, zelfs op training. Ik kan me nog altijd opwinden op het veld. En de drang om er te staan, die is er nog steeds. Pas als ik merk dat ik dat niet meer heb, ga ik nadenken over stoppen. Maar op dit moment: neen. Ik voel me nog steeds goed. Het is ook niet zo dat ik hier in mijn luie zetel lig, hé. Veel mensen kennen de Japanse competitie niet, maar ik word hier wel degelijk nog steeds getest. Japanse voetballers zijn vinnig, snel en heel technisch. Het is moeilijk om dit voetbal te vergelijken met hoe het er in Europa aan toe gaat, maar mocht de leider hier (Kawasaki Frontale, NP) eens tegen een topploeg uit België spelen, dan zou de uitslag verrassend kunnen zijn.”

Ik onthoud: Thomas Vermaelen voelt zich nog steeds top en gaat zeker door tot het WK in Qatar.

(lacht) “Het is veel te vroeg om daar nu al over na te denken. Op mijn leeftijd moet je niet zo ver meer vooruit kijken. Te snel beslissingen nemen, lijkt me niet verstandig. Ik merk natuurlijk wel dat ik na een wedstrijd of een training steeds meer tijd nodig heb om goed te recupereren. Vroeger kon ik al eens rechtstreeks het veld opstappen om te trainen, maar nu is het belangrijk dat ik mijn spieren losmaak. En dat ik na afloop een ijsbad neem. Of gebruik maak van die recovery boots. Met ouder te worden, leer je je lichaam pas echt goed kennen. Los daarvan voel ik me nog steeds goed. Misschien is dat straks op mijn 36ste nog altijd zo, als mijn contract hier afloopt, en wil ik nog langer doorgaan.”

Graag. Komt dat ook door die lockdown eerder dit jaar? Dat je beseft dat je het voetbal en de nationale ploeg zal missen.

“Het is niet zozeer dat. Ik verveelde me niet tijdens de lockdown. Ik moest les geven aan mijn kinderen (Ace en Raff, 5 en 7, NP). En ik kan je verzekeren... (grijnst) Op school luisteren ze misschien goed naar de leerkracht, maar naar de papa... Daarnaast was het nooit duidelijk wanneer de competitie hier opnieuw zou hervatten – ze werd telkens twee weken uitgesteld. Ik moest dus blijven trainen. Maar om op je vraag te antwoorden: ik wil vooral blijven doorgaan omdat ik me nog steeds goed voel.”

En niet uit schrik om goud te missen op het EK?

“Nee, want ik heb geen angst voor de toekomst. Trouwens, ook zonder die Europese titel blijft een EK iets onvergetelijks om mee te maken.”

Was jij ook verbaasd toen Vincent Kompany plots zijn afscheid aankondigde?

“Ja. Dat andere jongens zoals Moussa (Dembele) en Marouane (Fellaini) gingen stoppen, voelde je wat aankomen. Het nieuws van ‘Vinnie’ kwam evenwel uit de lucht vallen. Ik ging ervan uit dat hij zeker nog tot het EK zou doorgaan. Niet dus.

“Vincent en ik zijn generatiegenoten. We kennen elkaar al zo lang. Wel, wat hij op het veld laten zien heeft, is schitterend. Ik heb hem meteen een sms’je gestuurd om hem te feliciteren met wat hij in zijn carrière als voetballer bereikt heeft. Maar, en dat is natuurlijk ook Vincent, tijd om wat te genieten heeft hij niet genomen. Hij heeft heeft zich meteen in een nieuw avontuur gestort. Ik vind het wel knap om hem daar te zien staan als coach. En ik ben ervan overtuigd dat hij succesvol zal zijn als trainer. Net zoals hij dat was als voetballer.”

Ben jij ergens in je achterhoofd al bezig met wat je na het voetbal gaat doen?

“Ik wil mijn ervaring graag doorgeven aan jongere spelers – ik heb toch wel al wat meegemaakt.”

Zegt de man die nu al indruk maakt tijdens de trainersopleiding. Volgens de bondscoach was er op je werkstuk ‘niets aan te merken’.

(lacht) “Ik heb er nog geen feedback over gekregen – we moesten acht trainingen voorbereiden –, maar ik kan me moeilijk voorstellen dat er echt niets op aan te merken was. Ik kan nog veel bijleren.”

Wat voor een trainer zou Thomas Vermaelen zijn?

“Een rustige. Wie me een beetje kent, weet hoe ik ben. Ik zal niet als een gek tekeergaan langs de lijn. Ik hou ook van trainers die het positieve benadrukken, de zaken op een normale manier benoemen en oplossingen proberen aan te reiken. Niet van coaches die nutteloos beginnen te schreeuwen. Dat helpt niet, denk ik. Je moet de goeie punten aanhalen. Mensen aanmoedigen. Welke filosofie ik zou hanteren en welke tactiek, dat zien we later wel. Al zal ook dat in het verlengde liggen van hoe ik ben als voetballer.”

Jij die onder Wenger, Luis Enrique, Valverde, Martínez... hebt gespeeld: heb je veel van hen opgestoken?

“Je onthoudt van elke trainer bepaalde zaken. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik daar op het moment zelf niet mee bezig was. Het is niet dat ik bij Arsenal dacht: ‘Ah, dat ga ik later ook zo doen.’ De focus lag op mijn carrière. Ook nu nog. Maar als je het over voorbeelden wil hebben: ik vind de communicatie van Martínez super. Hij is niet alleen positief op training en tijdens de wedstrijden, hij zorgt er tegelijk voor dat iedereen scherp blijft. Als het erop aankomt, zal Martínez zeggen waar het op staat. En benoemt hij ook de zaken.”

Laat het ons eens over een paar Duivels hebben. Jij die de Serie A kent, van dat jaar bij AS Roma: hoe straf is het wat Lukaku aan het doen is?

“Romelu is gewoon zó sterk. (blaast) Een geweldig goeie spits. Ik weet hoe belangrijk ze verdedigen vinden in Italië. En toch scoort Romelu er het ene doelpunt na het andere. Bij de Rode Duivels is het niet anders. Wel, dan kan je niet anders dan respect hebben. Romelu heeft altijd dit niveau nagestreefd. Toen hij nog jong was, sprak hij al over zijn voorbeelden: Thierry Henry en Didier Drogba. Hij wilde zo goed worden als hen. Ik denk ook dat je de rol van zijn coaches niet mag onderschatten in dit verhaal. Romelu is iemand die zich goed moet voelen. Hij heeft nood aan een trainer die vol in hem gelooft, want dan wordt hij nog beter. Da’s intussen wel duidelijk.”

Jij die ook La Liga kent, van die vier seizoenen bij FC Barcelona, en weet wat het is om met een blessure te sukkelen: als er iemand zich kan inbeelden wat Eden Hazard heeft meegemaakt, ben jij het toch?

“Ergens wel, ja. Ik vind het straf wat Eden allemaal over zich heen gekregen heeft. En inderdaad: ik ken de Spaanse media. Ik weet hoe snel ze iemand afschrijven en vervolgens weer de lucht in steken. Dat is het grote probleem. Niemand kijkt er op de lange termijn, alleen op de korte. Komaan. Voor Eden naar Real ging, was hij bijna nooit geblesseerd. Je kiest daar ook niet voor, hé. Gelukkig heeft hij de kritiek niet aan zijn hart laten komen. Eden is Eden gebleven: áltijd vrolijk, áltijd goedgemutst.”

Zou dat soms ook geen schijn kunnen zijn?

“Dat moet je aan hem vragen, maar ik denk het niet. Zulke gevoelens kan je niet acteren. Ach, het komt wel goed met Eden. Daar moet je niet aan twijfelen, hij is mentaal sterk genoeg. Straks is hij weer dé ster en maakt hij het verschil voor Real én de Rode Duivels.”

Je moet me nog eens iets uitleggen, voor we onze computer uitzetten.

“Wat dan?”

Hoe het in godsnaam mogelijk is dat Vissel Kobe – een ploeg met Iniesta, Samper en Vermaelen, alle drie ex-Barça – pas elfde staat op achttien ploegen.

(groen lachje) “Da’s een moeilijke. (probeert toch) Het is een vreemde competitie hier. Zeker dit seizoen, nu er door de coronacrisis niemand zal degraderen en iedereen vol zijn kans gaat. Dan krijg je heel bizarre wedstrijden. Ik had er me persoonlijk ook meer van voorgesteld, na onze bekerwinst en de supercup. De ambities waren hoog. Die elfde plek is dan ook niets om trots op te zijn.”

Mogen ze je nog een nieuw contract voorstellen? Je huidige loopt af in januari 2022.

“Ja, dat mogen ze. Ik zou er dan zeker goed over nadenken, want ik ben hier graag. Het leven, de cultuur... Het bevalt ons hier enorm.”

Tot op het EK én het WK in Qatar.

(lacht) “Dat zou mooi zijn.”

België-Zwitserland, woensdag om 20u45, live op VTM