Hoera, ritwinst en nog geen gele trui voor Roglic

Veel beter kon de vierde etappe voor Jumbo-Visma niet uitpakken. Kopman Primoz Roglic won de rit na sloopwerk van Wout van Aert, maar de last van het geel hoeft zijn Nederlandse ploeg nog niet te dragen.

Nee, de in de wielrennerij zo vaak nagestreefde dubbelslag pakte Primoz Roglic gisteren niet. De Sloveen, kopman in het team van Jumbo-Visma, won weliswaar met een intimiderend eindschot de eerste rit bergop in de Tour de France, maar de gele trui bleef in het bezit van Julian Alaphilippe.

Het kon de ploeg weinig schelen. De Fransman mag de trui nog wel even houden, wat Jumbo-Visma betreft. Het was beter zo. Wie de leiding niet heeft, hoeft deze ook niet te verdedigen. Dan kun je krachten sparen. Er is nog twee en een halve week te gaan.

Roglic: “Dat ik het geel niet pak, accepteer ik maar. Het tempo lag heel hoog. Het was snel duidelijk dat het om de ritwinst zou gaan. Het was een mooie dag voor ons.”

Medekopman Tom Dumoulin, eindigend als elfde in dezelfde tijd, telde de zegeningen explicieter. “Een ritoverwinning en niet het geel niet pakken, dat is op dit moment gewoon geweldig.”

Met zijn overtuigende zege maakte Roglic gelijk een einde aan de speculaties dat hij nog niet de vorm had die hij etaleerde in twee voorbereidende koersen, de Tour de l’Ain en het Critérium du Dauphiné. Toen domineerde hij op dezelfde manier als waarop hij gisteren naar de zege reed, totdat hij door een val op de voorlaatste dag met kneuzingen en schaafplekken uit de Dauphiné verdween.

Kwetsbaarder

In de zeven kilometer lange slotklim naar het skioord Orcières-Merlette, over een brede, niet extreem steile weg naar een hoogte van 1.825 meter, werd meer duidelijk. Alaphilippe is deze editie van de Tour kwetsbaarder dan vorig jaar. Toen hield hij verrassend twee weken lang de leiding en plooide pas in de laatste twee zware bergetappes. Voorafgaand aan deze etappe herinnerden verschillende klassementsrenners eraan. Zou hij misschien weer tot zoiets in staat zijn? Dan moet je hem niet te veel ruimte geven. Maar nu moest hij in de sprint naar de streep naast Roglic ook diens landgenoot Tadej Pogacar, de Fransman Guillaume Martin en de Colombiaan Nairo Quintana laten voorgaan.

Zij maakten deel uit van een groep met zestien renners die op de finish afstormde, nadat aan de voet van de klim de laatste overlever van een kopgroep was achterhaald en het peloton onder aanvoering van Jumbo-Visma verder was uitgedund. De geel-zwarte kleuren bleven lang ruim vertegenwoordigd. Wout van Aert legde de groep met favorieten een zodanig tempo op dat niemand een ontsnapping aandurfde. Robert Gesink loodste Dumoulin nog wat naar voren. Sepp Kuss nam even de kop over om Roglic bij te staan.

De wattages die Van Aert op de slotklim uit zijn benen schudde, waren imposant. “Nooit onder de 450, eerder rond de 500 watt”, vertelde hij. “Ik doe dit niet elke week, maar ik weet dat ik het kan volhouden. Die korte tijd, weliswaar. Op anderhalve kilometer van de streep was ik er helemaal klaar mee.”

Voorts bleek dat Ineos-kopman Egan Bernal, de Tour-winnaar van vorig jaar en alleen al daarom medefavoriet voor het geel in Parijs, nog altijd geen antwoord heeft op de versnelling van Roglic in de laatste meters – ook in de Ain en de Dauphiné moest hij telkens de duimen leggen. De Sloveen kon zich nog veroorloven op eigen kracht de wegspringende Martin te achterhalen, even op adem te komen en pas dan zijn beslissende jump te plaatsen. Bernal had al eerder zijn enige overgebleven assistent, Richard Carapaz, zien afhaken.

“Ik ben blij dat ik mee was", meldde Bernal (zevende) na de rit. “Ik moet geduld hebben. Het beste scenario voor mij is dat ik met zo weinig mogelijk achterstand aan de derde week van de Tour kan beginnen. Het hooggebergte is mijn ding. In de lange beklimmingen zal ik nog tijd kunnen goedmaken, als dat moet.”

Dumoulin ziet af

Dumoulin was vanaf de tweede rang getuige van de schermutselingen in de laatste twee kilometer. “Ik was zelf niet goed. Ik was even bang dat ik eraf moest. Gelukkig kon ik nog net aanhaken.”

Na de laatste haarspeldbocht had Roglic nog even bij hem geïnformeerd hoe de vlag erbij hing. Het plan was om vanaf dat moment in volle slagorde alles te geven. Dat deze vervolgens naar voren reed om te azen op de ritzege nam hij hem allerminst kwalijk. “We zijn hier om de Tour te winnen, niet om iedereen te vriend te houden.” Hij was onder de indruk. “Roglic is geweldig. Hij heeft zijn benen uit de Dauphiné nog. Hij heeft het een paar dagen lastig gehad, maar hij is er weer en dat is alleen maar mooi.”

Roglic liet desgevraagd in het midden of hij in de gelederen van zijn team nu al de positie van de enige kopman bekleedt, waar eerder werd gemikt op gespreide kansen. “We moeten niet ineens onze plannen gaan veranderen.” Hij staat in de voorlopige eindrangschikking nu op de vierde plek, zeven seconden achter leider Alaphilippe. Dumoulin is zevende op zeventien seconden.

Vindt Roglic zelf dat hij de vorm weer te pakken heeft? Zijn antwoord was weinig bemoedigend voor de tegenstanders. “Ik voel dat ik elke dag beter word.” Onderkoeld: “Ik ben blij dat ik de bevestiging heb gekregen dat ik nog kan fietsen.”