Hoelang pleegt Nadal nog roofbouw op zijn lichaam?

Een collectieve zucht van verlichting ging door het Court Philippe-Chatrier als Rafael Nadal de laatste woorden van zijn overwinningsspeech uitsprak. Nadat hij zijn team, de fans, organisatie en ballenjongens had bedankt, was daar de verlossende mededeling. “Wat de toekomst brengt weet ik niet. Maar ik zal blijven vechten om door te gaan.”

In aanloop naar zijn veertiende titel op Roland Garros werd het gerucht steeds hardnekkiger: op de plek waar de 36-jarige Spanjaard zeventien jaar geleden zijn eerste grandslamtitel wist te veroveren, zou hij zijn afscheid aankondigen. Twee weken lang had hij vragen over zijn toekomst en chronische voetblessure handig weten te omzeilen.

Maar met de Coupe des Mousquetaires in zijn handen weigerde Nadal een definitieve laatste buiging te maken, al valt niet te voorspellen of de recordkampioen ooit nog terugkeert in Parijs. De nummer vier van de wereld weet het zelf waarschijnlijk ook niet. Daarvoor is zijn fysieke gestel te broos. “Zoals de omstandigheden nu zijn kan en wil ik niet doorgaan.”

Al 22 grandslamtitels

Na zijn afgetekende overwinning in de finale tegen de Noor Casper Ruud (6-3, 6-3 en 6-0) bekende Nadal dat hij twee weken met verdovende injecties had gespeeld. Zonder gevoel in zijn linkervoet bereidde de recordkampioen zijn even indrukwekkende als imposante erelijst uit: veertien eindzeges in Parijs en 22 grandslamtitels in totaal.

Het zijn er twee meer dan zijn eeuwige rivalen Roger Federer en Novak Djokovic, die hij in Parijs in een zinderende kwartfinale versloeg. De veertigjarige Federer herstelt nog altijd van een knieoperatie. Nadal: “Het gaat mij niet om records of de beste tennisser ooit te zijn. Het is de liefde voor de sport die mij drijft. Ik houd van de competitie en vind het leuk om te tennissen.”

Maar de Spanjaard is niet langer bereid daar elke prijs voor te betalen. “Als je geen gevoel hebt in je voet vergroot het de kans op andere blessures. Dat risico wilde ik een keer nemen omdat Roland Garros voor mij het belangrijkste toernooi is. Maar ik ben niet van plan om nog een keer met verdovende injecties te spelen.”

Toernooien uitkiezen

Nadal zal hoe dan ook kieskeurig zijn in het uitkiezen van de toernooien waaraan hij meedoet. Dat het spelen van minder wedstrijden geen nadeel voor hem hoeft te zijn, bewees hij afgelopen halfjaar. In aanloop naar Roland Garros speelde hij slechts vijf partijen op gravel. Hij was naar eigen zeggen nog nooit zo slecht voorbereid.

En ook op de Australian Open was het in januari de vraag hoe goed hij zou zijn. Dezelfde chronische voetblessure had hem een halfjaar ervoor aan de kant gehouden. Maar Nadal profiteerde van de afwezigheid van de niet-gevaccineerde Djokovic en zegevierde in Melbourne tegen alle verwachtingen in. Niet eerder won hij in één seizoen zowel de Australian Open als Roland Garros.

Als iemand al meerdere keren bewees dat hij nooit te vroeg afgeschreven moet worden, dan is het de taaie Spanjaard wel. Zijn hele carrière lopen blessures al in zijn schaduw met hem mee. Van zijn knieën tot zijn rug en van zijn pols tot zijn voet. Het is het gevolg van de roofbouw die hij op zijn lichaam pleegde.

Het spel van Nadal is meer gebaseerd op kracht dan op souplesse. Het liefst gaat hij ellenlange rally’s met zijn tegenstanders aan, hoe groot de slijtage voor zijn lichaam ook is. Een tijdje probeerden zijn coaches hem kortere punten te laten spelen, maar dat ging niet naar wens. Liever speelt hij ieder punt alsof het zijn laatste is.

Nog altijd ontwaakt het beest in hem als hij in moeilijkheden komt, ervoeren ook Djokovic en Alexander Zverev in Parijs. Met de rug tegen de muur speelde Nadal als vanouds zijn beste tennis. Plots waren daar weer de toverballen op de momenten dat hij ze harder nodig had dan ooit. Hoe was het mogelijk dat hij in de halve finales vier setpunten wegwerkte tegen Zverev, die niet veel later geblesseerd moest opgeven?

Wimbledon

Over drie weken begint Wimbledon. Het is nog maar de vraag of Nadal aanwezig zal zijn in Londen. De komende week gaat hij met zijn artsen kijken of er een behandeling mogelijk is die de pijn in zijn voet voor een langere tijd vermindert. “Het is de bedoeling dat mijn zenuw een klein beetje wordt verbrand”, zei Nadal over de methode die de doktoren in gedachten hebben.

“Als de behandeling werkt, wil ik meedoen. Slaat de behandeling niet aan, dan wordt het een ander verhaal en moet ik me afvragen of ik het nog de moeite waard vind om me bijvoorbeeld te laten opereren, zonder dat ik garanties krijg om weer op mijn oude niveau terug te keren.”

Hij is bereid om met ontstekingsremmers te spelen. Maar het is uitgesloten dat hij nog een keer een injectie in zijn voet zet om op jacht te gaan naar zijn 23ste grandslamtitel. “Ik wil mezelf niet nog een keer in die positie brengen.”

In aanloop naar de gewonnen finale tegen Ruud, de nummer zes van de wereld, zei Nadal al dat hij liever een nieuwe voet wil dan nog een grandslamtitel. Na zijn zege herhaalde hij die woorden nog maar eens. “Mijn tenniscarrière heeft altijd de prioriteit gehad, maar nooit het geluk in mijn leven bepaald.”