AchtergrondWielrennen
Hoe Wout van Aert terugvocht na zijn crash in de Tour 2019
Als hij weer helder uit zijn ogen ziet, als hij het stof uit zijn longen heeft gehoest, dan zal Wout van Aert zich misschien een keer afvragen: is dit echt? Jawel, de man die vorig jaar nog als een hoopje ellende op het asfalt van Pau zijn pijn uitschreeuwde, heeft zaterdag echt de Strade Bianche gewonnen.
Wat deze overwinning voor hem betekende? "Heel veel", zei Wout van Aert (25). "Had men mij vorig jaar, toen ik in het ziekenhuis lag, gezegd dat ik hier zou winnen, dan had ik het niet geloofd. Ik ben erg tevreden. Het is echt mooi dat ik er weer sta. Ik heb hard voor gewerkt voor deze races en wilde geen kans laten liggen. De Strade Bianche winnen is wat ik wilde. Ik heb gefocust op deze wedstrijd en dat is goed uitgedraaid.”
Eén koers reed Van Aert dit jaar, voor corona de hele boel platlegde. Hij was elfde in de Omloop. Dat was niet slecht, maar het was minder goed dan gehoopt. Van Aert had drie weken eerder, op zaterdag 8 februari, de Krawatencross in Lille gewonnen. Dat was zijn eerste overwinning na de crash op woensdag 19 juli in Pau. Het duurde 204 dagen voor hij weer een renner was. Of beter: voor hij aan de buitenwereld kon tonen dat hij weer een renner was.
"Die overwinning in Lille was een mijlpaal." Dat zegt Mathieu Heijboer, coach van de Nederlandse Jumbo-Vismaploeg waar Van Aert voor koerst. "Voor ons was hij in december alweer een coureur. We gingen op trainingskamp naar Tenerife. Dat was niet zo'n harde stage, de renners zaten zo'n 20 tot 25 uur per week op de fiets. We hadden het perfect logisch gevonden als Van Aert een dagje zou overslaan. Dat heeft hij niet gedaan. Hij was gewoon deel van de groep. Dat was voor ons wel het kantelpunt.”
Wat een hemelsbreed verschil was het voor Heijboer met de Van Aert die hij en sportdirecteur Merijn Zeeman thuis hadden gezien, enkele dagen nadat hij met een ziekenwagen uit Pau terug naar België was gereden. "Enkele weken later zijn we nog een keer langs geweest bij Lieven Maesschalk, waar hij aan zijn revalidatie was begonnen. Je kon daar de twijfels op ieders gezicht aflezen. Zo'n gruwelijke blessure, met zoveel spieren die waren doorgescheurd, dat had niemand bij een coureur ooit gezien. Maar Van Aert is gewoon aan de slag gegaan met Maesschalk en zijn team. Mentaal is hij keihard.”
Klimstage in Tignes
Vrijdag 31 juli in hotel Borgo San Luigi in Monteriggioni, nabij Siena. Het hotel ligt aan zo'n befaamde strade bianche waarover Van Aert morgen zal koersen. Het is een prachtige vakantieplek, knikt Van Aert, maar vakantie is voor later. Dat hij voor een topresultaat gaat koersen, zegt hij voor camera's en tegen journalisten. Van Aert is hier om de Strade Bianche te winnen. Zijn lichaamstaal laat geen spoor van twijfel zien.
Van Aert is met zijn ploegmaats per auto uit Tignes naar Monteriggioni gereden. De stage in de Franse Alpen heeft vier en een halve week geduurd. Het is drie weken geleden dat hij zijn vrouw Sarah heeft gezien. "Dat is niet erg", zegt Van Aert. Maar hij is benieuwd. "Sarah is zwanger, ze zal nu toch wel een beetje veranderd zijn.”
"We zijn met onze Tour-ploeg naar Tignes gegaan", zegt coach Heijboer. “Van Aert zal in die Tour een erg belangrijke rol krijgen.” Het was een stage op 2.100 meter hoogte. Van Aert grapt dat hij vaak achter aan het groepje hing want er moest geklommen worden. Er zijn er in de ploeg die dat beter doen dan Van Aert.
"We waren in Tignes met Primoz Roglic, Tom Dumoulin en Steven Kruijswijk. Het niveau was erg hoog", weet Heijboer. "Van Aert reed wel gewoon met de anderen naar boven, hoor. Alleen op de laatste klim haakte hij af. Hij voelde haarfijn aan tot waar hij het tempo kon volgen. Voor de rest geen centje pijn."
Dat hij de beste versie van zichzelf heeft teruggevonden, zei Van Aert nog na zijn overwinning in de Strade Bianche. "Ik kan misschien zeggen dat ik op mijn beste niveau ooit ben.”
Met dank aan zichzelf. Want deze comeback heeft hij natuurlijk vooral aan zichzelf te danken. "Het is fenomenaal hoe hij zijn persoonlijke sterktes heeft benut om te komen waar hij wilde zijn", zegt zijn mentale coach Rudy Heylen, op wie Van Aert de voorbije maanden veelvuldig een beroep heeft gedaan.
“Van Aert heeft een erg zware blessure gehad. Hij heeft dat aanvaard, is gaan bezinnen en heeft naar mogelijkheden gezocht om terug te keren. Hij heeft het vermogen om zichzelf te sturen en te motiveren. Hij heeft zich afgesloten voor stress, daar is een lichaam dat zo hard moet genezen niet bij gebaat. Stress leidt tot vertraging. Motivatie zorgt voor genezing.”
In zijn hoofd is Van Aert een tank, zegt Heylen nog. "Ook corona zal geen invloed op hem hebben.” Getwijfeld heeft de renner volgens Heylen maar één keer. "Na zijn basisrevalidatie voelde hij een rem. Hij was angstig als hij naar de koers keek en als hij een renner door de bocht zag gaan. We hebben die rem weggehaald. Dan was het afwachten hoever het lichaam in het herstel zou meegaan. Zou zijn lichaam nog dezelfde kracht, explosiviteit en uithouding kunnen opbrengen? Hij heeft zaterdag getoond dat zijn lichaam helemaal terug is." (MG)
Strade Bianche
1. Wout van Aert (Bel/TJV) 184 km in 4u58:56
2. Davide Formolo (Ita/UAD) op 0:30
3. Maximilian Schachmann (Dui/BOH) 0:32
4. Alberto Bettiol (Ita/EF1) 01:31
5. Jakob Fuglsang (Den/AST) 02:55
