PortretRichard Plugge
Hoe Jumbo-Vismabaas Richard Plugge van het stunteligste team de dominantste ploeg maakte
Tien jaar staat Richard Plugge (52) aan het roer van Jumbo-Visma, dat een tijd een zieltogend bestaan leidde maar nu misschien wel het sterkste team in het wielrennen is. Het is oogsttijd: truien (geel en groen), etappezeges en, het allerbelangrijkst, straks de trofee voor de eindwinnaar op de Champs-Élysées in Parijs.
Op het podium in Nyborg, aan de zeestraat de Grote Belt in Denemarken, trekt de ster van het team Wout van Aert de gele trui aan. Even verderop staat Plugge uiterlijk onaangedaan met een kartonnen koffiebekertje in de hand bij de teambus. Prima natuurlijk, zegt hij, dat-ie ’m heeft, maar hij had graag ook de etappezege gehad; Fabio Jakobsen stak Van Aert net voorbij. Het is een scène uit de Tour de France die de dadendrang van Plugge en zijn wielerploeg typeert.
Sportief directeur Merijn Zeeman noemt hem een ‘rustige, koele kikker’. Als in 2020 de Sloveen Tadej Pogacar, inmiddels tweevoudig Tourwinnaar, de ploeg in diepe rouw dompelt door in de afsluitende tijdrit zijn landgenoot en Jumbo-kopman Primoz Roglic uit het geel te rijden, blijven de emoties voor de buitenwereld beperkt. Een camera vangt Plugge als hij nog voor afloop van de rit bij de teambus mismoedig een flesje frisdrank in een afvalbak mikt. Hij weet: dit komt niet meer goed.
De grillen van de sport zijn hem genoegzaam bekend. Eerder dat jaar viert Plugge thuis op de bank de winst van Van Aert in de Italiaanse klassieker Strade Bianche. Vier dagen later rijdt zijn topsprinter Dylan Groenewegen Jakobsen in Polen de hekken in. En in deze editie van de Tour is het weer raak: net als vorig jaar gaat Roglic onderuit, hij duikelt over een strobaal en raakt minuten achterop. Woensdag glorieert de Deen Jonas Vingegaard, tweede in de hiërarchie, in het geel op de Col du Granon. Plugge reed op diezelfde dag de Alpenrit deels zelf.
‘Meer kloten’
Het leven van de geboren Zoetermeerder is verweven met de fiets. Hij koerst in de de jaren negentig op amateurniveau, maar komt er al snel achter dat hij tekortschiet voor een profcarrière. Renners uit zijn lichting, onder wie Michael Boogerd, Maarten den Bakker en John den Braber, rijden harder. Begeleiden is een alternatief. Hij coacht renners van het Leidse Swabo Cycling Team. Op duurtrainingen moedigt hij ze geregeld aan “eens wat meer te gaan kloten”. Een keer de schouder gebruiken, de ander geen ruimte gunnen. Zo gaat het eraan toe bij de profs.
Voor de broodwinning kiest hij het pad van de journalistiek. Eind jaren tachtig wordt hij sportmedewerker bij de Zoetermeerse editie van de Haagsche Courant. Tegelijkertijd is hij, na een voortijdig afgebroken HTS-opleiding, begonnen aan een studie Nederlands; ook die voltooit hij niet. Een op eigen initiatief geschreven analyse van het blad Fiets levert hem na een bestaan als freelancer het hoofdredacteurschap op.
Uitgever Sanoma geeft hem na enkele jaren de opdracht het blad Sportweek, dat kampt met een teruglopende oplage, om te vormen tot NUsport, dat zich vooral online moet gaan manifesteren. Daar wreekt zich zijn oriëntatie op het wielrennen. Verslaggevers mopperen dat hij te weinig weet van voetbal, met afstand het belangrijkste onderwerp van het blad.
Meer wrevel wekt de boodschap om nieuws snel en bondig op de site te plaatsen. Het werken aan lijvige stukken die meer adem vergen, raakt in de knel. Menigeen vertrekt. In 2010 verschijnt NUSport als voortzetting van Sportweek en fuseert met de sportredactie van NU.nl. Drie jaar later is het voorbij.
Credits
Plugge heeft dan al zijn entree in de entourage van het profpeloton gemaakt. Hij is eerst communicatiemanager van de Rabobank-ploeg. Als de hoofdsponsor zich in 2012 wegens de aanhoudende dopingschandalen terugtrekt, volgt hij de vertrokken directeur Harold Knebel op. Het is het begin van dat verbazingwekkend traject: van het kneusje van het peloton tot de dominantste ploeg, ook al zijn er concurrenten met grotere budgetten.
Lees ook
Jonas Vingegaard, van schriel mannetje tot Tourfavoriet:‘Mijn vriendin Trine hielp me om de confrontatie aan te gaan’
Merijn Zeeman, samen met Plugge het gezicht van de organisatie: “Richard verdient hiervoor de credits.” Samen met de coaches vond hij hem destijds de aangewezen persoon voor het continueren van het team. “Hij had al ervaring met herstructureren. Bovendien kan hij heel goed relaties opbouwen, bedrijven aan zich binden, vertrouwen winnen.”
Het verleiden van sponsoren slaagt. Na een kort intermezzo met het Amerikaanse telefoonaccessoirebedrijf Belkin, komen met LottoNL en Jumbo sponsoren voor wat langere termijn binnen. Lotto haakt af in 2018, Jumbo blijft, zelfs voor onbepaalde tijd. Het Noorse softwarebedrijf Visma en de Hema komen aan boord.
Gelijkmatigheid
In de eerste jaren krijgt Plugge het verwijt een schrikbewind te voeren. Vooral oudgedienden in de begeleiding moeten vertrekken of nemen zelf de wijk. Zeeman: “De aantijgingen waren niet terecht. Richard is met alle betrokkenen heel transparant geweest. Dat we het huidige hoge niveau hebben bereikt, is ons niet overkomen. Er is keihard aan gewerkt. Van iedereen eisen we 100 procent inzet en toewijding. Het was onvermijdelijk dat je hier en daar moest ingrijpen.”
Wat zal het Plugge doen als Jumbo-Visma deze maand toch weer naast de Tourzege grijpt? Zeeman: “Natuurlijk zal hij even doodziek zijn. Maar daarna gaan we met evenveel plezier verder. Er staat een ploeg die meedoet voor de winst in klassiekers en de grote ronden. Wie had dat kunnen denken? Zonder Richard was dit niet gelukt.” Plugge zelf etaleert na de zege van Vingegaard weer zijn gelijkmatigheid. Hij bouwt alvast reserves in. “We hebben nog anderhalve week te gaan.”
Plugge in drie anekdotes
Enkele weken nadat de pandemie in Nederland begon, kreeg Plugge corona. Hij verbleef acht dagen in het Leids Universitair Medisch Centrum. Het heeft een jaar geduurd voordat hij op zijn fiets tijdens trainingritjes weer zijn gewenste niveau haalde, gemiddeld 30 kilometer per uur. Tegen de Volkskrant: “Ineens waren er ritten waar je niet vooruit komt. Maar dan ook écht niet vooruit.”
Wielrennen is niet de enige passie. Plugge houdt van muziek. Hij zingt – even zat hij op les – en speelt gitaar, zowel akoestisch als elektrisch. Tot zijn favoriete bands behoren Pearl Jam en Metallica. Toen hij 50 werd, speelde hij op zijn feest We Are the Champions van Queen.
Zoon Tristan deed thuis in Oegstgeest voor de tv een keer verslag van de Tour voor zijn vader in Frankrijk, vertelde zijn vrouw onlangs in de VARA-gids. Plugge belde vanuit de volgauto tijdens een bergetappe naar huis met de vraag wat er in vredesnaam gebeurde in de koers. De verbinding was uitgevallen. Plugge gaf Tristans informatie verder door aan de andere teams. Lysanne Plugge: ‘Vanuit Oegstgeest kreeg het peloton te horen wat er op dat moment bij hen gebeurde. Best absurd.”