Het succes van ‘Cav’: 7 superknechten, 34 ritzeges, oneindig veel tranen

Met elke nieuwe etappezege wordt het verhaal van sprinter Mark Cavendish mooier. De Brit was al afgeschreven en hoorde aan zijn wielerpensioen te denken. Maar inmiddels staat hij netjes naast Eddy Merckx in de Tour.

Op één kilometer van de finish van de vlakke dertiende etappe naar Carcassonne heeft Deceuninck-QuickStep drie renners in een lijn op kop. Eén voor één gaan ze een uiterste inspanning leveren en als de tank leeg is sturen ze naar opzij. Achter hen de man in de groene trui van het puntenklassement, voor wie ze het allemaal doen: Mark Cavendish (36). Hij moet winnen, anders is de opoffering van zijn ploeggenoten voor niets. “Daarmee zetten ze mij wel onder druk, ja”, zegt de Brit nadat hij voor de 34ste keer winnend over de streep van een Tour-etappe is gekomen. Daarmee evenaart hij het record van de beste wielrenner aller tijden, Eddy Merckx.

Een van de charmes van wielrennen is dat het tegelijk een individuele en een teamsport is. Het afgeschreven individu Cavendish maakt een comeback en wint zijn vierde etappe in deze Tour, maar zonder elk van zijn zeven ploeggenoten was het nooit gelukt.

Elke ploeg bestaat uit knechten die in de Tour niet in de prijzen kunnen vallen, omdat ze zichzelf moeten wegcijferen voor de potentiële winnaars. Om iedereen gemotiveerd te houden proberen ploegen hun individuen te smeden tot een opofferingsgezind collectief en dopen dat dan ‘Band of Brothers’ (Bora-Hansgrohe), ‘Samen winnen’ (Jumbo-Visma), ‘Ride as One’ (Arkéa-Samsic) of ‘The Wolfpack’ (Deceuninck-QuickStep).

Vluchters terughalen

Gisteren reden tientallen kilometers lang alle ploeggenoten van Cavendish, inclusief wereldkampioen Julian Alaphilippe, op een lint vooraan in het peloton. Het kortetermijndoel: drie gedoemde koplopers vier minuten verderop terughalen en zorgen dat de etappe eindigt in een massasprint. Toen dit doel op 50 kilometer van Carcassonne was gehaald, kon de wolvenroedel wat gas terugnemen.

“Onze ploeg vecht voor Mark in vlakke etappes, maar ook om hem op tijd binnen te krijgen in de bergritten”, zegt Tim Declercq, bijgenaamd ‘El Tractor’, omdat hij een betrouwbare kracht is die het peloton zo hard op sleeptouw kan nemen dat niemand het in zijn hoofd haalt daaruit te ontsnappen. “Er is zo’n ongelooflijke vibe in de ploeg.”

In de bergen rijdt Declercq juist achteraan met Cavendish en twee à drie ploeggenoten om ervoor te zorgen dat de sprinter op tijd binnenkomt. “Ik wijk niet van zijn zijde”, zei Declerq tegen de NOS. Hij ziet Cavendish dan vijf uur huilend op zijn limiet rijden, de neiging onderdrukkend om zijn fiets in de greppel te gooien. Tot nu toe won Declercq samen met de Deen Michael Morkov steeds de strijd tegen de klok. “Dan samen over de streep gaan is emotioneler en mooier dan een overwinning”, vindt hij.

Geoliede trein

Al werden de vier zeges van Cavendish evenzeer met de nodige tranen gevierd, vooral van de winnaar. “Het is dan ook een schitterend verhaal”, zegt Declercq. “Volledig afgeschreven en dan zo’n terugkeer.” Steeds als de Brit wint, wacht hij met het beklimmen van het podium totdat hij al zijn ploeggenoten heeft kunnen onderwerpen aan een uitgebreide knuffelsessie. Op Declercq moet Cavendish vaak wat langer wachten want die maakt geen deel uit van het geoliede sprinttreintje dat gisteren, maar vooral dinsdag in Valence een masterclass weggaf.

“Dat was uit het boekje”, zei Cavendish over die sprint. Met vier renners van één ploeg op kop de laatste kilometer ingaan is zelden vertoond. Geheel volgens plan stuurde eerst Kasper Asgreen, winnaar van de Ronde van Vlaanderen, op 650 meter van de finish uit na een krachtig signaal met de linkerelleboog. Langs die kant passeren, gaf hij ermee aan aan Davide Ballerini, winnaar van de Omloop. Die ging op 250 meter uit de weg en liet het aan Morkov, gezien als de beste lead-out ter wereld, om Cavendish in positie te brengen. Op circa 100 meter ging de Deen niet uit de weg, maar trapte iets minder hard zodat alleen Cavendish erlangs kon om de zaak af te maken. “Eigenlijk”, zei de mederecordhouder die niet met Merckx vergeleken durft te worden, “heb ik het minste werk van het team.”