Hendrickx voor WK: ‘Medaillekans speelt in mijn achterhoofd’

Loena Hendrickx (22) ziet haar zenuwen vandaag op het WK in Montpellier lang op de proef gesteld. Pas als allerlaatste deelneemster mag ze op het ijs voor haar korte kür, vrijdag staat de vrije kür op het programma. De sterren om te schitteren op het WK stonden tot twee weken geleden gunstig, maar dan liep ze bij een val op training een scheurtje aan de lies op.

Hendrickx is vastberaden om er toch het beste van te maken. “Ik heb hier maar vier dagen kunnen trainen, dat is belachelijk weinig en dus geen ideale voorbereiding. Maar ik klamp me eraan vast dat dit mijn laatste competitie is. Daarna kan ik rust nemen. Ik bijt op de tanden en zet alles op alles om de wedstrijd op een mooie manier af te sluiten.”

Hoe heb je de blessure opgelopen en hoe hinderlijk is het voor je sprongen?

“Ik heb een rare val gemaakt waarbij mijn heup is opengedraaid. Ik heb de dag daarna nog getraind, maar kon helemaal niet springen van de pijn en heb dan een afspraak bij de dokter gemaakt. Uit de echografie bleek dat ik een scheurtje in de lies had. Ik moest een week platte rust nemen.

“Ik voel de pijn nog, mijn trainingssessies heb ik daarom wat geminimaliseerd. Ik ga niet helemaal voluit en doe bijna geen drievoudige sprongen. Ik heb ook elementen die te belastend zijn voor mijn lies uit mijn programma van de kür veranderd en vervangen door iets anders met dezelfde moeilijkheidsgraad. De pirouettes doen veel pijn, terwijl dat normaal een van mijn sterke punten is. Ik heb ook een kinesist naar dit WK meegebracht. Mijn been is helemaal ingetapet om mijn lies steun te geven. Hopelijk helpt dat allemaal.”

Heb je niet gevloekt dat dit net nu moest gebeuren? Normaal palmen de Russische schaatssters het volledige podium in op kampioenschappen, zij zijn echter geschorst vanwege de oorlog.

“Dat maakt het jammer, ja. Ik wilde me echt nog eens opladen voor dit WK. Normaal voelen de Olympische Spelen als de laatste wedstrijd aan en is het mentaal moeilijk om daarna nog eens te pieken. Maar omdat ik in Peking niet mijn beste prestatie heb neergezet, wilde ik op dit WK laten zien dat ik meer kan. Ik dacht: ik ben er klaar voor en zal laten zien dat ik twee keer een foutloze kür kan doen. Nu ben ik al blij dat ik hier kan staan.”

De Belgische ex-topschaatser Kevin Van der Perren gelooft wel dat je je natuurlijke feeling voor sprongen niet snel kwijtraakt. ‘Dit WK zonder Rusland is de kans van je leven op een medaille’, vindt hij.

“Die medaillekans speelt ook wel in mijn achterhoofd. Ik was achtste op de Winterspelen, waar ik wat foutjes maakte. Als je de drie Russinnen er aftrekt, sta ik vijfde. En op het vorige WK was ik vijfde. De kenners en de jury zullen nu wel een beetje mijn beperking zien, mijn persoonlijk record kan ik daarom moeilijk halen.”

Wat denk je over de boycot van de Russische atleten in de wereldsport?

“Voor de Russische atleten die niet achter president Poetin staan is het verschrikkelijk. Ik train samen met een Russische jongen die in België woont en voor Duitsland uitkomt, en hij gaat niet akkoord met de oorlog. Maar door de schorsing laat de sportwereld zien dat ze het niet oké vinden wat Poetin doet. Als iedereen Rusland laat doen, zal zoiets in de toekomst misschien opnieuw gebeuren. Daarom begrijp ik de ban wel. De beslissing van de internationale schaatsunie ISU om Rusland te schorsen lijkt me terecht.”

Voel je nu toch een ander soort druk?

“Ik moet voor mezelf schaatsen en niet voor andere mensen. Of er nu een medaille komt of niet, ik ben al trots dat ik een volledig seizoen met wedstrijden heb kunnen doen. Dat was voor mij al van 2018 geleden.

“Nu ga ik de pijn weer verbijten. Ook al zal het totaalplaatje van alle elementen conditioneel zwaar zijn, ik weet dat ik alles apart wel kan. Daar moet ik vertrouwen uit halen. Ik hoop dat ik mentaal sterk zal zijn. ‘Enkele minuten afzien en doorgaan’, dat is het enige wat ik moet doen.”

Heb je zicht op de vorm van je grootste concurrenten? Misschien hebben zij ook last van blessures of decompressie na de Spelen.

“Ik zie de Japanse, Amerikaanse en Zuid-Koreaanse meisjes als mijn grootste rivalen, maar we spreken niet over onze mankementjes. Ik wil ook niet aan de grote klok hangen dat ik geblesseerd ben. We moeten hier geen medelijden zoeken en ik wil geen medelijden met mezelf. De blessure mag geen uitvlucht zijn. Ik heb zelf de keuze gemaakt om naar het WK te komen.”

Wat zou een WK-medaille voor jou betekenen?

“Dat zou nu toch een dubbel gevoel geven. Aan de ene kant zou ik een medaille verdiend vinden, maar aan de andere kant ontbreken de grootste concurrenten uit Rusland en met hen erbij zou het wellicht niet lukken. Ik ben in het verleden altijd naar EK’s en WK’s vertrokken met het gedacht dat ik nooit een medaille kon halen. Nu was die gedachte wat weg, maar door de blessure zijn mijn kansen weer kleiner."

Hoe hard kijk je uit naar wat vakantie?

“Ik was de maandag na de Spelen in België aangekomen en de dag nadien heb ik alweer getraind. Na Peking was ik vooral blij om mijn familie en vrienden terug te zien. De echte vakantie volgt na dit WK.” (BF)