Haalt deze Giro Milaan wel? Na 9 positieve coronagevallen en 2 teams die opstappen, is dat de hamvraag

Het begon vrijdag met Simon Yates. Maar de 571 PCR-tests daags voor en op de eerste rustdag van de Giro, afgenomen op basis van het gezondheidsprotocol van organisator RCS Sport en de Internationale Wielrenunie (UCI) en afgestemd op de coronamaatregelen van het Italiaanse ministerie van Volksgezondheid, zorgden pas echt voor een ravage. Twee andere renners sneuvelden. En niet van de minsten: Michael Matthews (Team Sunweb) en Steven Kruijswijk (Jumbo-Visma), elfde in het klassement. Bij Yates’ team Mitchelton-Scott bleken nog eens vier stafleden positief op Covid-19. AG2R-La Mondiale en Ineos Grenadiers meldden elk één besmetting binnen de entourage.

Het sein voor Mitchelton-Scott om zich volledig terug te trekken uit deze Giro. “Onze stafleden vertonen gelukkig geen of slechts lichte symptomen. Maar de gezondheid van onze mensen is onze prioriteit. Dus brengen we ze nu naar een plek waar ze in quarantaine kunnen blijven”, meldde het team in een statement.

Onverantwoord

Even later stapte ook Jumbo-Visma uit de wedstrijd. “Een heel moeilijke beslissing. Maar wel de beste”, volgens ploegleider Addy Engels. “De reactie van Mitchelton-Scott zette ons aan het denken. Nog meer risico’s nemen zou totaal onverantwoord zijn geweest. Het risico bestond dat Stevens ploegmaats, die toch dicht bij hem in de buurt zijn gekomen, andere renners zouden besmetten in het peloton. We doen dit dus niet enkel voor de gezondheid van onze eigen renners en stafleden, maar ook in het belang van de wedstrijd.”

Binnen de ploeg is de verslagenheid groot. Niet het minst bij kopman Kruijswijk zelf. Na zijn valpartij in de Dauphiné en het missen van de Tour had de Nederlander van de Giro zijn grote seizoensdoel gemaakt. “Dinsdagochtend ontwaakte ik met het nieuws dat ik coronapositief ben. Heel onverwacht, want ik voel me fit. Ik heb alle maatregelen nageleefd, ben uitermate voorzichtig geweest. Dus kan ik niet bevatten hoe het kan dat ik het virus heb opgelopen. Het is een grote teleurstelling om de Giro op deze manier te moeten verlaten.”

Opvallend: Sunweb gaat wel door zonder Matthews. “De rest van de ploeg legde een negatieve test af en vertoont geen symptomen”, luidde het argument. “We volgen de situatie binnen onze bubbel van dichtbij op.”

Ondertussen houdt organisator Mauro Vegni zijn hart vast. Want je kan je afvragen of de Giro aan dit besmettingstempo Milaan haalt. “Dat is in elk geval het doel”, klinkt het. “Ten koste van alles, behalve gezondheidsproblemen. Uiteraard zijn we verontrust. Daarom ook plannen we bijkomende tests, los van het UCI-protocol. Meer kunnen we helaas niet doen.”

Honderdste renner

We zouden het bijna vergeten in al het tumult, maar Peter Sagan (30) kan het dus nog. Ruim vijftien maanden na zijn ritzege in de Tour kwam Sagan eindelijk weer aan winnen toe. Met een solo, dan nog.

461 dagen waren het, om precies te zijn. Zo lang stond Sagan ‘droog’ nadat hij op 10 juli 2019 in Colmar Wout van Aert en Matteo Trentin aan het eind van een lastige Vogezen-etappe in de Ronde van Frankrijk het nakijken gaf. De daaropvolgende dagen, weken, maanden, bleef het bij eindeloos proberen en... falen. Telkens weer opnieuw.

Zeven keer tweede, vier keer derde, zeven keer vierde, zes keer vijfde. En symbolisch tweede na Bennett in het puntenklassement van de Tour, geen achtste groene trui dus. Ook in de Giro leek het maar niet te willen lukken, hoe hard Sagan ook zijn best deed: tweede na Ulissi, twee keer tweede na Démare. Om gek van te worden. Tot gisteren.

“We hebben iets gepland, maar ik kan je niet vertellen wat het is”, klonk het ietwat mysterieus bij de start in Lanciano. Al snel werd duidelijk wat Sagan in zijn schild voerde. Met onder meer Ganna, Swift en Cataldo nestelde hij zich in de vlucht van de dag. Een avontuur dat hij in de heuvelachtige finale als enige overleefde met een gesmaakte solo van 12 kilometer.

In Tortoreto werd hij de exact honderdste renner ooit die erin slaagde om in elk van de drie grote ronden minstens één etappe te winnen (1 in Giro, 9 in Tour, 4 in Vuelta). “Eindelijk”, lachte hij zichtbaar bevrijd. “Ik won with my style, op mijn manier: door een show op te voeren.”

Dat uiteindelijk de Giro voor de zege van de verlossing zorgde, hoeft niet te verbazen. We blijven erbij: Sagan is de Tour na negen deelnames en zeven groene truien kotsbeu. Als een pure sponsorverplichting, ziet hij het. Dan schonk deze rittenkoers hem een nieuwe, verfrissende uitdaging. “Ik win meteen in mijn eerste Ronde van Italië en dat maakt het toch wel heel speciaal. Het was een tijd geleden. De verwachtingen lagen hoog bij de fans en de ploeg, dus was ik hen dit succes verschuldigd. Makkelijk was het niet. Het heeft me enorm veel energie gekost, maar het was het absoluut waard.”

De Portugees João Almeida (Deceuninck-QuickStep) werd derde en behield zijn roze leiderstrui. Jakob Fuglsang viel na een lekke band uit de top tien van het klassement. Net als onze landgenoot Harm Vanhoucke, die in de finale de rol loste en op bijna vier minuten binnenliep van Sagan. Vanhoucke (Lotto-Soudal) is nu zestiende in de stand op 4:42 van Almeida.