Giro: deze drie klasbakken dromen van de maglia rosa

De Ronde van Italië gaat morgen van start in de Hongaarse hoofdstad Boedapest. Deze drie renners kunnen weleens de smaakmakers zijn en snel de roze trui veroveren.

Biniam Girmay (22)

Het was écht tijd om naar huis te gaan. En ja, hoewel Biniam Girmay net Gent-Wevelgem had gewonnen, verkoos hij in maart zijn familie in Eritrea boven de Ronde van Vlaanderen. Pas afgelopen week keerde hij terug in Europa. Op tijd voor de Ronde van Italië, waar de jonge revelatie uit Eritrea ritzeges wil behalen.

Een echte liefhebber, zegt ploegleider Aike Visbeek over Girmay, die na zijn zege in Gent-Wevelgem in een open auto werd rondgereden door de Eritrese hoofdstad Asmara. “Hij is iemand die na de koers niet met een grote helm maar met een klakske loopt, zo’n klein petje. Oog voor traditie, liefde voor fietsen.”

De Nederlandse sportdirecteur van Intermarché-Wanty-Gobert Matériaux had Girmay hoog op zijn Excel-lijstje van talenten. “Als we deze jongen laten lopen, weet ik niet of we ooit nog zo’n kans krijgen”, had hij gezegd toen de mogelijkheid er was om Girmay naar België te halen.

Girmay kwam. En brak dit voorjaar definitief door. Met hem is afgesproken om aan de ene kant grote en belangrijke wedstrijden te rijden, maar aan de andere kant ook te koersen op iets lager niveau. Visbeek: “Juist in die kleinere wedstrijden kun je rijden om te winnen. Dat is toch wat hij wil, en wij ook. Je moet hem de kans geven daartoe.”

Hoewel Girmay gewend is aan de Europese manier van leven voor de sport is zijn privéleven soms wat ingewikkeld. Zo kleven er allerlei problemen aan het reizen. Eritrea kom je niet zomaar in of uit. Er geldt een visumplicht en Biniam heeft als enige in het gezin een paspoort.

Visbeek zegt dat zijn ploeg en de renners zich aan de gemaakte afspraken houden. En dus ging Girmay na zijn winst terug naar Eritrea en dwong de ploeg hem niet om in Vlaanderen te rijden. “Vertrouwen is een groot goed waar hij vandaan komt. We bespreken elke stap met hem en houden ons aan de planning. Al wil dat niet zeggen dat we een gezelligheidsvereniging zijn. Maar Biniam heeft zelf inspraak in wat hij wel en niet kan rijden.”

Tom Dumoulin (31)

Voor iemand die de Giro het hoofddoel van het jaar heeft gemaakt, is Tom Dumoulin maar weinig bezig geweest met het bestuderen van het parcours. Hoeft ook niet, vindt hij. Het allerbelangrijkste weet hij al: er zitten twee tijdritten in.

De winnaar van 2017 beseft dat het die twee dagen zijn die hem naar een goede klassering kunnen loodsen. Daar is hij van alle klassementsrenners de beste in. En de rest van de Giro? Dat ziet hij dag per dag. “Zo heb ik het altijd gedaan.”

Na afloop van de Amstel Gold Race zat hij binnen 24 uur in het vliegtuig dat hem naar Tenerife bracht. Daar, in Hotel Parador, niet ver van de krater van de Teide-vulkaan, trainde hij een kleine drie weken op hoogte. Op zoek naar dat laatste beetje dat hem in de buurt moet brengen van renners als Richard Carapaz, Simon Yates en João Almeida.

Voor een deel is er een nieuwe generatie aan rondespecialisten; een duel met Chris Froome of Geraint Thomas is het niet meer. “Ik ben heel benieuwd hoe het gaat zijn om het tegen nieuwe namen op te nemen. Maar eigenlijk maakt het mij niet uit. Ik kan maar één ding doen: mijzelf in de beste vorm krijgen.”

Sam Oomen en Tobias Foss worden samen met Dumoulin als kopman gezien. Fijn, vindt Dumoulin. Dan hoeft niet altijd het hele team voor hem te werken, iets waar hij soms de kriebels van kreeg. Bovendien is Foss een jongen met wie hij het goed kan vinden. “Ik weet zeker dat het een goede combinatie wordt.”

Wat zijn kansen zijn? Het was nooit eerder zo onduidelijk. Het laatste wapenfeit in een grote ronde was de zevende plek in de Tour van 2020, anderhalf jaar geleden. Daarnaast put hij hoop uit zijn zilveren olympische medaille op de tijdrit in Tokio. “Ik heb ook hele goede Giro’s gereden toen de voorbereiding nergens op sloeg.”

Dumoulin ging weer fietsen omdat hij de sport mooi vond. Op pad zijn in de natuur, het avontuur zoeken. Maar een deel van het plezier hing ook af van prestaties, iets wat hij in de Giro moet laten zien. “Ik ga niet vijf jaar in de marge rondrijden.”

Mathieu van der Poel (27)

Nadat Mathieu van der Poel half april op het grasveld te midden van de wielerbaan in Roubaix minutenlang had liggen bijkomen, vertelde hij dat zijn voorjaar eigenlijk best goed was geweest. Derde plek in Milaan-San Rremo, winnaar van de Ronde van Vlaanderen, vierde in de Amstel Gold Race en negende in Parijs-Roubaix.

Tegelijkertijd keek hij al uit naar het verdere verloop van het jaar. De Giro d’Italia, voor het eerst een grote ronde die hij wil uitrijden. Iets waar hij naar uitkijkt, want “je hoort altijd dat een grote ronde je beter maakt”. Op zijn 27ste heeft Van der Poel dat nog nooit gedaan. Het is, zeker in een niet-olympisch jaar, daarom een logische stap dat hij dat nu wel probeert.

Een grote ronde, en dan vooral de drie weken volmaken, is onbekend terrein voor Van der Poel, die juist zijn specialiteit heeft gemaakt van de eendagskoersen. Buiten kijf staat dat hij in etappes een rol kan spelen. Vorig jaar droeg hij zes dagen de gele leiderstrui in de Tour de France, mede door een aanvallende manier van rijden. Hij bleef zelfs eerste na een tijdrit, een discipline waar hij helemaal geen specialist in is.

Van der Poel verloor de leiderstrui op de eerste dag dat het parcours echt omhoog liep. Ook dit jaar zijn de bergen waarschijnlijk vooral ondingen, waar hij helaas overheen moet. Wel zijn er kansen voor de maglia rosa, de roze leiderstrui. De eerste etappe eindigt met een korte, maar steile aankomst heuvelop. “Ik vraag me vooral af of je een sprinter als Caleb Ewan eraf rijdt. We zullen zien hoe het loopt.”