Europese glanscampagne kost Antwerp te veel punten in België

Antwerp dat verliest van Tottenham? Doodnormaal. Van Club Brugge? Kan gebeuren. Van Genk? Logisch. Maar dan nog eens onderuitgaan tegen Zulte Waregem? Nee. Het team van Ivan Leko is het noorden kwijt.

Trieste primeur voor het o zo trotse Royal Antwerp Football Club. Sinds hun terugkeer naar het hoogste niveau, in de zomer van 2017, verloren ze nooit eerder drie keer op rij in de reguliere competitie. De huidige 5 op 21 is hun op één na slechtste reeks sindsdien. Na het Europese mirakel tegen Tottenham, eind oktober, won Antwerp nog slechts één keer in België. Gisteren ging het pijnlijk onderuit tegen Zulte Waregem. Het was hun zwakste wedstrijd van het seizoen.

The Great Old is even niet meer great. Dit Antwerp is geen titelkandidaat. Zelfs play-off 1 halen zal al een uitdaging worden. RAFC sleept zich naar 2021. Buiten de eerste twintig minuten gisteravond, waarin het had moeten scoren, trok het tegen Zulte Waregem op niets. Vijf punten uit zeven wedstrijden zijn cijfers van een ploeg onderin. Het kan verkeren, want vijftig dagen geleden stond Antwerp nog eerste. Nu, anderhalve maand later, is het nog nét de linkerkolom.

Nuance moet er evenwel zijn. Antwerp speelde dit seizoen vaak bijzonder leuk voetbal. De stijlbreuk met het verleden waas immens. En de kloof met de top vier is nog altijd máár vier punten, terwijl er nog 51 te verdienen zijn. Stamnummer één won dit seizoen de beker, overwintert na een knappe campagne Europees en verdiende dit seizoen liefst 6,95 miljoen euro in Europa.

Maar het is net die mooie maar zware campagne die nu punten kost in eigen land. Beerschot, Anderlecht, Standard, OHL, Genk en Club Brugge: Antwerp kreeg zowat de complete top van het klassement te bekampen na een Europese match. Logisch dat daar punten verloren gingen. Anderzijds koos Ivan Leko misschien toch net iets te vaak voor dezelfde spelers? Lukaku, Benavente, Ampomah, Boya, Mbenza, zelfs Buta: zoveel potentieel, maar zo weinig gebruikt.

“Sommige spelers zijn allicht moe”, geeft Leko toe. “Maar als alle parameters, zowel de fysieke als de mentale, en alle gesprekken, iets anders zeggen, wat doe je dan? Jongens die al maanden alles geven en dat goed doen, en dan nog eens aangeven dat ze willen spelen, zet je die ernaast? Moeilijk. Dat Lior Refaelov een mindere dag had? Mág het? Hij speelt al maanden fantastisch. Je zult van mij niet één slecht woord over hem horen. Hetzelfde geldt voor Martin Hongla. Ja, ik wil elke match de beste Hongla zien, maar dat gaat niet. Dat het nu even wat minder gaat, betekent niet dat we hen moeten afmaken. Integendeel, ze verdienen onze steun.”

Dit is wel een moment om alles opnieuw goed te analyseren, vindt Leko. “Want dit was niet goed. We wilden alles mooi doen. Maar mooi voetballen kan pas als je goed bent. Als het je dag niet is, moet je duels winnen, passie vinden en die vonden we niet. Na rust probeerden we te veel individueel zaken te forceren. Ik ben droef om zo te verliezen. Maar ik wil graag benadrukken dat we niet zo slecht zijn als het nu even lijkt. Terwijl ik ook op het moment dat we wonnen zei dat we niet zo goed waren als het leek.”

Vreugde was er wel bij Zulte Waregem. Olivier Deschacht leverde niet enkel de voorassist bij het doelpunt van Gianni Bruno, hij wierp in de prangende slotfase ook lijf, leden en edele delen in de strijd om de zege te beveiligen. “Als je wint, is het natuurlijk altijd plezant. Dan wil je meteen weer voor vijf jaar bijtekenen”, lacht de blonde verdediger. “Ik krijg van Francky Dury zeer veel vertrouwen en dat helpt om al die inspanningen te blijven doen.”

Nog gisteravond versloeg KV Kortrijk een dolend Standard met 2-1. Hein Vanhaezebrouck boekte zijn tweede overwinning op rij met AA Gent, thuis tegen Waasland-Beveren werd het 3-0.